W czasie stanu wojennego musiał się ukrywać. Był poszukiwany listem gończym. Nie zaprzestał jednak działalności opozycyjnej. W miejsce internowanego Antoniego Macierewicza przejął prowadzenie pisma "Głos".
Ludwik Dorn był członkiem, a od 1992 roku
wiceprezesem partii Porozumienie Centrum. W 1997 roku wystartował z list
Akcji Wyborczej "Solidarność" do Sejmu i
został posłem III kadencji Sejmu, a następnie przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS.
W 2001 roku wraz z
Lechem Kaczyńskim i Jarosławem Kaczyńskim zakładał Prawo i Sprawiedliwość. Został wiceprezesem PiS. Bliska współpraca z braćmi Kaczyńskimi dała mu przydomek
"trzeci bliźniak". W wyborach parlamentarnych w 2001 r. uzyskał reelekcję i
został posłem IV kadencji Sejmu.
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. ponownie uzyskał mandat - tym razem V kadencji - a następnie w tym samym roku w rządzie
Kazimierza Marcinkiewicza powierzono mu
tekę wicepremiera oraz ministra spraw wewnętrznych i administracji. Gdy premierem został
Jarosław Kaczyński, Ludwik Dorn zachował swoje stanowiska.
W lutym 2007 roku zrezygnował z kierowania ministerstwem z powodu "rozbieżności zdań" dotyczącej funkcjonowania resortu, pozostając wicepremierem do kwietnia 2007 roku, gdy został wybrany na marszałka Sejmu. Stanowisko piastował do listopada 2007, czyli do końca V kadencji Sejmu.
W wyborach parlamentarnych w 2007 roku po raz czwarty uzyskał mandat poselski. Złożył jednak rezygnację z funkcji wiceprezesa PiS. Następnie został zawieszony w prawach członka partii, a w październiku 2008 r. usunięto go z PiS.
W 2009 roku został przewodniczącym koła parlamentarnego Polska Plus, a na początku 2010 r. członkiem zarządu partii Polska Plus. Gdy po katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia 2010 r. Polska Plus poparła kandydaturę Jarosława Kaczyńskiego na prezydenta RP Ludwik Dorn zrezygnował z członkostwa w prezydium. Podjął decyzję o poparciu Marka Jurka, a następnie całkiem odszedł z PP.
W wyborach parlamentarnych w 2011 roku startował do Sejmu ponownie z listy PiS, uzyskując mandat poselski VII kadencji. Do Sejmu wszedł jednak jako poseł niezrzeszony, a następnie przystąpił do klubu parlamentarnego Solidarna Polska, w którym był do 2014 roku.
W 2014 roku startował w wyborach do Europarlamentu z listy Solidarnej Polski, jednak wobec nieprzekroczenia progu wyborczego przez to ugrupowanie nie uzyskał mandatu.
W kolejnych wyborach parlamentarnych w 2015 roku, Ludwik Dorn wystartował z list
Platformy Obywatelskiej.
Mandatu jednak nie uzyskał.Ludwik Dorn - śmierć
Ludwik Dorn zmarł 7 kwietnia 2022 roku w wieku 67 lat w wyniku choroby nowotworowej. Został pochowany na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pogrzeb miał charakter państwowy.
Prezydent
Andrzej Duda odznaczył
Ludwika Dorna pośmiertnie Orderem Orła Białego.Ludwik Dorn - życie prywatne
Ludwik Dorn żenił się trzykrotnie. Jego ostatnią żoną była Izabela Śmieszek-Dorn. Miał cztery córki.
Szczególnie miejsce w życiu polityka miała Saba - ukochana sznaucerka, która była obiektem zainteresowania mediów z uwagi na jej wizyty w Sejmie, wożenie rządową limuzyną, a także oskarżeniem o zniszczenie rządowych mebli.
Mniej znanym faktem z życia Ludwika Dorna jest jego twórczość literacka. Pisał bajki dla dzieci (np. "O śpiochu tłuściochu i o psie Sabie"), a w latach 80. pracował jako tłumacz powieści, używając pseudonimu Dorota Lutecka.