<h2>Powstanie Porozumienia Centrum</h2><b>Za oficjalną datę powstania Porozumienia Centrum przyjmuje się 12 maja 1990 roku. </b>Tego dnia na konferencji prasowej została podana wiadomość o utworzeniu nowej partii politycznej na polskiej scenie. Sygnatariusze PC reprezentowali wiele organizacji, takich jak:<ul><li><b><i>Centrum Demokratyczne,</i></b></li><li><b><i>Chrześcijańska Demokracja Kraków,</i></b></li><li><b><i>Chrześcijańsko-Demokratyczne Stronnictwo Pracy (ChDSP),</i></b></li><li><b><i>Forum Demokratyczne Mazowsze,</i></b></li><li><b><i>Grupa Polityczna Wola,</i></b></li><li><b><i>Klub Myśli Politycznej Dziekania,</i></b></li><li><b><i>Komitet Obywatelski „Solidarność”,</i></b></li><li><b><i>Kongres Liberalno-Demokratyczny (KLD),</i></b></li><li><b><i>Młodzi Chrześcijańscy Demokraci,</i></b></li><li><b><i>Polskie Stronnictwo Ludowe „Solidarność”.</i></b></li></ul>Pierwszy kongres PC odbył się w dniach 2-3 marca 1991 na terenie<b> Politechniki Warszawskie</b>j. W trakcie zgromadzenia wybrano także przewodniczącego partii. Do rozgrywki stanęło dwóch kandydatów —<b> Jarosław Kaczyński oraz Janusz Andruszkiewicz.</b> Stosunkiem głosów 268 do 40 zwyciężył Kaczyński. Na I Kongresie PC doszło także do prezentacji programu społeczno-gospodarczych oraz uchwalenia statutu partii.<div><br /></div><div>Już na początku istnienia partii jej politycy dążyli do skrócenia kadencji parlamentu (Sejmu kontraktowego) oraz przeprowadzenia wolnych wyborów parlamentarnych oraz prezydenckich. W tym drugim przypadku <b>poparto kandydaturę <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-lech-walesa,gsbi,1499">Lecha Wałęsy</a></b>, który zdobył urząd prezydenta. W kancelarii Wałęsy szefem został <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-jaroslaw-kaczynski,gsbi,3"><b>Jarosław Kaczyński</b></a>, natomiast <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-lech-kaczynski,gsbi,246"><b>Lech Kaczyński</b></a> otrzymał stanowisko szefa BBN. Na początku 1991 roku trzech polityków <b>Porozumienia Centrum</b> weszło w skład rządu Jana Krzysztofa Bieleckiego.</div><div><br /></div><div>Pierwsze wybory, w których wystartowało <b>Porozumienie Centrum</b>, miały miejsce w październiku 1991 roku, gdy PC wystartowało w ramach koalicji Porozumienie Obywatelskie Centrum. Koalicja otrzymała niecały milion głosów, <b>co przełożyło się na 44 miejsca w Sejmie.</b> Prezydent Wałęsa przekazał misję stworzenia rządu politykowi Porozumienia Centrum — <b>Janowi Olszewskiemu</b>. Koalicja, która wybrała prezydium zarówno Sejmu, jak i Senatu oraz obsadziła stanowiska w komisjach, została stworzona z członków:<ul><li><i><b>Konfederacji Polski Niepodległej,</b></i></li><li><i><b>Kongresu Liberalno-Demokratycznego,</b></i></li><li><i><b>Polskiego Stronnictwa Ludowego — Porozumienia Ludowego,</b></i></li><li><i><b>Porozumienia Centrum,</b></i></li><li><i><b>Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego.</b></i></li></ul>Rząd Olszewskiego został poparty przez <b>PC, PSL, PChD (Partia Chrześcijańskich Demokratów) oraz NSZZ „Solidarność”.</b> <b>Jerzy Eysymontt</b> (szef Centralnego Urzędu Planowania) oraz <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-adam-glapinski,gsbi,1078">Adam Glapiński </a></b>(minister ds. współpracy gospodarczej z zagranicą) pozostali w rządzie, a dodatkowe dwie teki otrzymali politycy PC — <b>Jan Parys</b> (minister obrony narodowej) oraz <b>Wojciech Włodarczyk </b>(szef Urzędu Rady Ministrów). Po uzyskaniu wotum nieufności dla rządu <b>Hanny Suchockiej</b> oraz rozwiązaniu parlamentu w 1993 roku <b>Porozumienie Centrum</b> przystąpiło do wyborów parlamentarnych.</div><div><br /></div><div>PC w wyborach przeprowadzonych 19 września 1993 startowało z listy nr 1. Partia uzyskała <b>4,42% głosów, co sprawiło, że nie przekroczyła progu wyborczego i nie dostała się do Sejmu. </b><br /></div><div><br /></div><div>W 1995 roku podczas wyborów prezydenckich PC najpierw poparło <b>Adama Strzembosza</b>, następnie <b>Lecha Kaczyńskiego</b>, a ostatecznie <b>Jana Olszewskiego</b> (zajął 4. miejsce w 1. turze z wynikiem 6,86%). Dwa lata później <b>Porozumienie Centrum</b> wystartowało w wyborach parlamentarnych z list Akcji Wyborczej Solidarność, co zakończyło się uzyskaniem 14 mandatów poselskich oraz 3 miejsca w Senacie. Na koniec III kadencji parlamentu w Sejmie pozostało dwóch polityków Porozumienia Centrum —<b> Jarosław Kaczyński oraz Ludwik Dorn.</b></div><div><br /></div><div><b>W 2001 roku, po założeniu przez Jarosława Kaczyńskiego nowej partii politycznej — Prawa i Sprawiedliwości — w jej struktury wstąpili byli politycy Porozumienia Centrum</b> m.in. Adam Lipiński, Lech Kaczyński czy Ludwik Dorn.<h2>Porozumienie Centrum — program</h2>Od początku istnienia <b>Porozumienia Centrum</b> program partii oscylował wokół <b>sprzeciwu do polityki rządu Tadeusza Mazowieckiego.</b> Stanowisko PC wobec projektu <b>„Małej Konstytucji”</b> i Programu Powszechnej Prywatyzacji również było negatywne. W 1993 roku Porozumienie Centrum głosowali za ustawą o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, a także za przepisem o obowiązku respektowania wartości chrześcijańskich w publicznych środkach informacji.</div><div><br /></div><div>W polityce zagranicznej <b>Porozumienie Centrum</b> opowiadało się za jak <b>najszybszym opuszczeniem wojsk radzieckich z terytorium Polski,</b> ratyfikacją układu stowarzyszenia z<b> Europejską Wspólnotą Gospodarczą,</b> dążeniem do przystąpienia do <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-organizacja-traktatu-polnocnoatlantyckiego-nato,gsbi,1028">NATO</a></b>, uznania państw byłego bloku radzieckiego oraz nawiązaniu dobrych stosunków z sąsiadami — <b>Litwą, Białorusią oraz Ukrainą.</b><br /><br /></div>