Lech Kaczyński

Lech Kaczyński (prywatnie brat Jarosława Kaczyńskiego) urodził się 18 czerwca 1949 roku na Żoliborzu w Warszawie. To polski polityk, prawnik (profesor w zakresie prawa pracy), działacz opozycji solidarnościowej w Gdańsku i uczestnik rozmów Okrągłego Stołu. W trakcie strajków w maju i sierpniu 1988 r. był doradcą, wraz ze swoim bratem, robotników strajkujących w Stoczni Gdańskiej. Był również bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy.

Od 12 marca 1991 do 31 października tego samego roku był ministrem stanu do spraw bezpieczeństwa w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy. Zrezygnował ze stanowiska po konflikcie z Lechem Wałęsą.

Przez Sejm RP wybrano go prezesem Najwyższej Izby Kontroli 4 lutego 1992. Następnie na mocy uchwał w 1995 roku został odwołany z urzędu. 

Był kandydatem na urząd prezydenta RP w wyborach w 1995, ale zrezygnował z kandydatury, ogłaszając, że poprze każdego kandydata, który może pokonać Lecha Wałęsę.

W ostateczności w wyborach zwyciężył Aleksander Kwaśniewski. W czerwcu 2000 roku, po powołaniu go przez prezydenta Kwaśniewskiego, został ministrem sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka.

Od 18 listopada 2002 do 22 grudnia 2005 zajmował stanowisko prezydenta miasta stołecznego Warszawy

W 2001 roku Lech Kaczyński wraz z bratem stworzył partię Prawo i Sprawiedliwość, z ramienia której, wystartował w 2005 rokuw wyborach prezydenckich. Zwyciężył, pokonując w drugiej turze kandydata Platformy Obywatelskiej, Donalda Tuska. Był prezesem PiS w latach 2001-2003. Po wygraniu wyborów prezydenckich wystąpił z partii.

Jako Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, lecąc na uroczystości rocznicowe do Katynia w 2010 roku, zginął w katastrofie samolotowej w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 r.