Co dalej z mieszkańcami Strefy Gazy? "Wróciłam do miasta bez życia"

Śnili o pokoju, końcu głodu, schronieniu i ciszy nad głowami. Czy dzięki Donaldowi Trumpowi sen Palestyńczyków się spełni? Po dwóch latach walki o przetrwanie trudno uwierzyć w pokój. Buldożery oczyszczają kolejne fragmenty miasta Gaza z zawalonych budynków. W ruinach starego życia Palestyńczycy chcą zacząć budować nowe.

Trump witany był w izraelskim parlamencie gromkimi brawami. - To nie tylko koniec wojny, to koniec ery terroru i śmierci, a początek ery wiary i Boga. To początek harmonii między Izraelem i wszystkimi narodami tego regionu, który niedługo stanie się wspaniały. To historyczny początek nowego Bliskiego Wschodu - mówił do zgromadzonych.

Donald Trump przybył do Izraela w poniedziałek, czyli w dniu, w którym rozpoczęła się wymiana izraelskich zakładników Hamasu z palestyńskimi więźniami. W ubiegłym tygodniu zatwierdzono wynegocjowane przez USA zawieszeniu broni.

Izraelska armia potwierdziła, że 20 osób zostało przekazanych służbom bezpieczeństwa.

- To wspaniały dzień. Wojna się zakończyła - oświadczył Trump.

Równolegle uwalniani są kolejni przetrzymywani Palestyńczycy. 1716 zostanie przekazanych w Gazie, wśród nich kobiety i dzieci. 250 więźniów, skazanych na dożywocie, ma zostać przewiezionych do Zachodniego Brzegu, Jerozolimy i deportowanych za granicę.

"Możemy tylko powiedzieć, że wszystko jest w porządku. Chwała Bogu" - odpisuje na naszą wiadomość Alaa Samir, która razem z rodziną opuściła we wrześniu miasto Gaza. Wówczas trwały tam intensywne bombardowania. Przeniesienie na południe Strefy wydawało się jedyną szansą na przetrwanie.

Czytaj więcej: Palestyńczycy stłoczeni na południu Strefy. Będzie tylko gorzej

"Wróciłam do Gazy z wszystkimi pieniędzmi, jakie miałam, Wróciłam i zastałam wszystko zniszczone. Wróciłam do miasta bez życia" - pisze. Dziś jej ciało jest zdrowe, ale dusza zrujnowana.

Dom jej siedmioosobowej rodziny został zrównany z ziemią, nie mają żadnego schronienia, namiotu, ubrań czy nawet materacy. Zatrzymali się obok prowizorycznego cmentarza, gdzie pochowano krewnych jej męża.

Takich jak Alaa są setki tysięcy. - Przemieszczają się wewnątrz Strefy Gazy, ponieważ 90 proc. Palestyńczyków było kilkanaście razy wysiedlanych i przesiedlanych na rozkaz armii Izraela. Kiedy zaczynał się ostrzał, musieli uciekać i szukać kolejnego schronienia - podkreśla w rozmowie z Interią Małgorzata Olasińska-Chart z Polskiej Misji Medycznej.

Tam, gdzie kiedyś stały domy, dziś pracują buldożery, czyszczą główną, przelotową ulicę Strefy Gazy, tak aby tłumy ludzi mogły się przemieszczać. Ponad 85 proc. budynków zamieniło się w gruzy. Ich sprzątanie może trwać latami, bo ludzie mają tam właściwie gołe ręce i bardzo stary sprzęt.

- Izrael uczynił z Gazy miejsce najmniej możliwe do życia na ziemi i najmniej prawdopodobne do przeżycia. Przez te dwa lata Palestyńczycy nie byli pewni, czy przeżyją noc, czy przeżyją kolejne bombardowanie, a potem czy znajdą jedzenie, by móc nakarmić siebie i dzieci - mówi nam Olasińska-Chart. Sytuację w Strefie wprost nazywa katastrofą humanitarną.

Co o wynegocjowanym przez Donalda Trumpa myślą Palestyńczycy? Małgorzata Olasińska-Chart mówi o entuzjazmie i nadziei, że to właśnie amerykański prezydentem będzie gwarantem trwałego pokoju.

O nadziei wspomina także Jacob Granger, koordynator ds. działań kryzysowych Lekarzy bez Granic w Strefie Gazy. Jak mówi, mieszkańcy nie chcą już dłużej bać się o swoje życie.

- Strefa Gazy została praktycznie zniszczona przez siły izraelskie. Moi palestyńscy koledzy i koleżanki, z którymi rozmawiałem, mieli tu swoje domy, samochody, ich dzieci chodziły tu do szkoły, a teraz mieszkają w namiotach, mając utrudniony dostęp do wody i lekarzy. Od dwóch lat są narażeni na wiele obrażeń, na niedobór żywności, wody, ciągle muszą się przemieszczać - opowiada Granger.

Aby mieszkańcy Strefy mogli dojść do siebie po traumie, priorytetem jest zapewnienie pomocy humanitarnej. - Nadchodzi zima, ludzie są stłoczeni w naprawdę fatalnych warunkach, bez dostępu do środków higieny czy ciepłego schronienia. Musimy to zmienić, ponieważ może dojść do epidemii, której się obawiamy - zauważa Granger.

Nieustającym problemem w Strefie Gazy jest dostęp do jedzenia. - Kilka tygodni temu byłam na Zachodnim Brzegu, gdzie powiedziano mi, że ciepły posiłek kosztuje 1500 złotych, kilogram cukru 700 złotych, a mąki 800. To są horrendalne ceny. Żywność w Gazie jest ekstremalnie droga, bo jej po prostu nie ma, a jest niezbędna żeby żyć - opowiada Małgorzata Olasińska-Chart.

Wspomina rozmowę z jedną z mieszkanek Gazy. - Pokazała mi kawałek betonu, na którym schroniła się i mieszkała z dziećmi, mężem i bratem. Dookoła było morze ruin. Powiedziała, że gdybym zadzwoniła do niej dzień wcześniej, to z głodu nie miałaby siły rozmawiać, ale wtedy udało jej się kupić trochę soczewicy i makaronu dla siebie i dzieci.

W ramach umowy uzgodniono, że do Strefy Gazy wjeżdżać będą ciężarówki z pomocą humanitarną. Ma ich być 608 dziennie - słyszymy od Małgorzaty Olasińskiej-Chart.

- To wyczekiwana pomoc, bo ratująca życie, ale to bardzo mała liczba w porównaniu do potrzeb. Około pięciuset ciężarówek dziennie wjeżdżało do Strefy Gazy jeszcze zanim wybuchła wojna, kiedy nie było kryzysu humanitarnego. Wierzymy, że to dopiero początek - mówi.

Anna Nicz, Paulina Sowa (anna.nicz@firma.interia.pl, paulina.sowa@firma.interia.pl)