W ostatnich latach bp Odzimek zmagał się z postępującą chorobą nowotworową. Na początku lutego trafił do radomskiego szpitala. Wówczas też biskup radomski Marek Solarczyk, zwrócił się z prośbą do wiernych o modlitwę w intencji jego powrotu do zdrowia. Biskup senior zmarł w niedzielę w swoim mieszkaniu w Radomiu. Kuria nie podała na razie daty jego pogrzebu. Biskup Adam Odzimek. Kim był? Bp Adam Odzimek urodził się 7 października 1944 r. w Radomiu. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Syrokomli w Radomiu wstąpił w 1962 r. do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1964 r., na początku trzeciego roku formacji seminaryjnej, został wcielony przez władze komunistyczne do zasadniczej służby wojskowej. Odbywał ją początkowo w Gubinie, a następnie w Opolu. Po zakończeniu służby wojskowej kontynuował wrócił do seminarium. Święcenia kapłańskie otrzymał 31 maja 1969 r. w katedrze sandomierskiej z rąk bp. Piotra Gołębiowskiego, administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej. W kolejnych latach pracował w parafiach: Bardzice (Mazowieckie) Szewna (Świętokrzyskie), Białaczów (Łódzkie) i w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Skarżysku-Kamiennej (Świętokrzyskie). W 1974 r. ukończył magisterskie studia biblijne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1978 r. uzyskał tytuł doktora teologii w zakresie nauk biblijnych. W tym samym roku został mianowany wykładowcą Nowego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. W latach 1980-1983 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat z Pisma Świętego. Pierwsze święcenia biskupie w Radomiu 3 kwietnia 1985 r. święty Jan Paweł II mianował ks. dr Adama Odzimka biskupem pomocniczym diecezji sandomierskiej, w której w latach 1985-1992 pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji. Sakrę biskupią otrzymał 12 maja 1985 r. z rąk kard. Józefa Glempa w konkatedrze radomskiej. Były to pierwsze święcenia biskupie w Radomiu. W latach osiemdziesiątych bp Adam Odzimek zainicjował w Radomiu spotkania biblijne, które odbywały się w kościele pw. Matki Bożej Miłosierdzia. W 1986 r. został prałatem archidiakonem Kapituły Katedralnej w Sandomierzu. Od 1986 r. był dziekanem Kapituły Konkatedralnej św. Kazimierza w Radomiu (od 1992 r. katedralnej). W latach 1988-1998 był przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski do Spraw Trzeźwości. Jedną z jego ówczesnych inicjatyw była coroczna piesza pielgrzymka w intencji trzeźwości do Niepokalanowa. Decyzją Jana Pawła II z 25 marca 1992 r. został ustanowiony biskupem pomocniczym nowo powstałej diecezji radomskiej. Jako biskup pomocniczy i wikariusz generalny wspierał w posłudze kolejnych biskupów: bp. Edwarda Materskiego, bp. Jana Chrapka, bp. Zygmunta Zimowskiego i bp. Henryka Tomasika. Wykładał przedmioty biblijne w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, jak też w Radomskim Instytucie Teologicznym przy Wydziale Teologii KUL, a następnie na Wydziale Teologicznym UKSW w Radomiu. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, 7 października 2019 r. papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnienia posługi biskupa pomocniczego diecezji radomskiej.