Andrzej Lepper

Andrzej Lepper ukończył Państwowe Technikum Rolnicze w Sypniewie (woj. kujawsko-pomorskie) jako abiturient (1974 r.). Nie przystąpił do egzaminu dojrzałości. 

 

W latach 1974-1976 odbył zasadniczą służbę wojskową.

Następnie w latach 1976-1977 Andrzej Lepper pracował w Stacji Hodowli Roślin w Gorzynie i Państwowym Gospodarstwie Rolnym w Rzechcinie (woj. pomorskie).

Od 1977 do 1980 roku był kierownikiem gospodarstwa w Kusicach (woj. zachodniopomorskie), należącego do Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej w tej miejscowości. Został wówczas najmłodszym kierownikiem PGR w Polsce.

Od 1980 roku prowadził wraz z rodziną indywidualne gospodarstwo rolne w Zielnowie (woj. zachodniopomorskie), w którym w latach 90. XX w. rozpoczął eksperymentalną hodowlę zwierząt egzotycznych, m.in. strusi i bizonów.

W 2010 roku został (m.in. z Piotrem Rybą) wspólnikiem i członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością APA TRADE, która miała zajmować się szukaniem dla polskich firm kontaktów na Wschodzie., głównie na Białorusi. Został także wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością L&W Investment. W kwietniu 2011 roku ustanowił jako fundator Fundację Polsko-Białoruskie Pojednanie.

Andrzej Lepper rozpoczął działalność polityczną w latach 70. ubiegłego wieku, będąc członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej i Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W 1992 roku założył partię Samoobrona, której przewodniczył do swojej śmierci. 

 

W latach 1998-2001 był radnym sejmiku zachodniopomorskiego I kadencji z listy Przymierza Społecznego. W 1999 roku został przewodniczącym międzyzwiązkowego komitetu protestacyjnego (ZZR "Samoobrona", KZRKiOR, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Rolników Indywidualnych "Solidarność"), który do 2001 roku prowadził akcje protestacyjne przeciwko rządowi Jerzego Buzka.

W wyborach parlamentarnych w 2001 roku uzyskał mandat poselski, a następnie objął funkcję wicemarszałka Sejmu, z której został odwołany po obraźliwych wypowiedziach pod adresem ministra Włodzimierza Cimoszewicza. Zasiadał w Komisji do Spraw Kontroli Państwowej oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.

W 2003 roku został obserwatorem, a następnie przedstawicielem polskiej delegacji przy Parlamencie Europejskim. Po akcesji Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku przez niespełna trzy miesiące pełnił funkcję eurodeputowanego.

W latach 2005-2008 był delegatem do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i członkiem Komisji Praw Człowieka ZPRE.

W kwietniu 2005 roku ogłosił, że wystartuje w wyborach prezydenckich w tym samym roku. Poparcia udzieliła mu Samoobrona RP oraz powiązane z nią organizacje oraz kilka małych partii lewicowych i narodowych, m.in. Stronnictwo Narodowe. Swój udział w wyborach Andrzej Lepper zakończył w I turze, zajmując trzecie miejsce. Przed drugą turą wyborów zaapelował o poparcie Lecha Kaczyńskiego.

W 2005 roku Samoobrona weszła w koalicję rządową z PiS, a Andrzej Lepper został wicepremierem i ministrem rolnictwa. W 2007 roku polityk podał się jednak do dymisji po oskarżeniach o korupcję i molestowanie działaczek Samoobrony. 

 

W przedterminowych wyborach w 2007 roku bez powodzenia ubiegał się o reelekcję, lista Samoobrony RP nie przekroczyła jednak wynoszącego 5 proc. progu wyborczego. W 2008 roku bezskutecznie kandydował w wyborach uzupełniających do Senatu.

W styczniu 2010 r. została zarejestrowana partia o nazwie Nasz Dom Polska - Samoobrona Andrzeja Leppera, założona przez część działaczy Samoobrony RP. Andrzej Lepper został jej przewodniczącym. W marcu tego samego roku został ogłoszony kandydatem w wyborach prezydenckich.

Początkowo Państwowa Komisja Wyborcza odmówiła jego rejestracji z uwagi na uprzednią karalność, jednak decyzja została uchylona, gdy okazało się, że informacje o karalności Andrzeja Leppera wynikały z niewykreślenia z Krajowego Rejestru Karnego wyroku skazującego uchylonego przez Sąd Najwyższy.

W konsekwencji jego kandydatura została zarejestrowana. Andrzej Lepper w pierwszej turze wyborów zajął siódme miejsce wśród 10 kandydatów. 

Andrzej Lepper został w Nowym Jorku odznaczony przez Roberta Kennedy'ego Jr. medalem im. Alberta Schweitzera przyznanym przez Instytut na rzecz Dobra Zwierząt (2001).  

 

W 2003 roku przyznano mu tytuł "Człowieka Roku" pisma "Forum Psychologiczne". W 2005 roku został honorowym członkiem kierowanej przez Jana Kobylańskiego Unii Stowarzyszeń i Organizacji Polskich w Ameryce Łacińskiej.

W 2006 roku został odznaczony Orderem św. Brygidy przez księdza Henryka Jankowskiego.

 

Andrzej Lepper uzyskał tytuły doktora honoris causa zagranicznych uczelni: Międzyregionalnej Akademii Zarządzania Personelem w Kijowie (2004 r.), Ukraińskiej Akademii Technologicznej (2005 r.) oraz Moskiewskiej Państwowej Akademii Precyzyjnej Techniki Chemicznej im. Michaiła Łomonosowa (2007 r.).

W lutym 2007 roku został honorowym profesorem Międzyregionalnej Akademii Zarządzania Personelem w Kijowie, co wzbudziło kontrowersje ze względu na "antysemicki charakter uczelni".

Przeciwko Andrzejowi Lepperowi wszczęto różne procesy karne i cywilne, w związku ze znieważaniem funkcjonariuszy publicznych, pomówieniami, niszczeniem mienia, organizowaniem nielegalnych blokad dróg i przejść granicznych. Polityk stwierdził, że do 2007 roku wytoczono mu łącznie 137 procesów sądowych i postępowań przed kolegiami do spraw wykroczeń. Wśród nich zapadło 6 prawomocnych wyroków skazujących. 

 

Najgłośniejszą sprawą była afera obyczajowa w Samoobronie. 4 grudnia 2006 roku w "Gazecie Wyborczej" ukazał się artykuł Marcina Kąckiego, w którym m.in. Andrzej Lepper został oskarżony o żądanie i przyjmowanie korzyści cielesnych od działaczek Samoobrony w zamian za pracę w biurze poselskim. Andrzej Lepper został skazany na 2 lata i 3 miesiące więzienia, choć wyrok został później uchylony. 

 

Równie głośna była tzw. afera gruntowa. Andrzej Lepper miał przyjąć łapówkę w wysokości 1 mln zł od biznesmena Aleksandra Gawronika za pośrednictwo w obrocie gruntami. Sprawa ta nie została jednak prawomocnie rozstrzygnięta przed śmiercią Andrzeja Leppera.

Andrzej Lepper popełnił samobójstwo 5 sierpnia 2011 roku. Jego śmierć była szeroko komentowana w mediach krajowych i zagranicznych.

Według ustaleń prokuratury, przyczyną samobójstwa Leppera była głęboka depresja spowodowana kryzysem finansowym, upadkiem politycznym i licznymi procesami sądowymi. Lepper miał ogromne długi i utracił wpływy polityczne po odejściu z rządu w 2007 roku.

Media rosyjskie i ukraińskie określały Leppera jako polityka o poglądach prorosyjskich i socjalistycznych, przeciwnika rozmieszczenia amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Polsce. Ponadto cytowały polskie źródła sugerując, że śmierć polityka mogła nie być przypadkowa i wiązała się z nadchodzącymi wyborami. Wiele komentarzy internautów kwestionowało wersję o samobójstwie, zwłaszcza w kontekście serii zgonów jego współpracowników. Pojawiały się również spekulacje o potencjalnym zaangażowaniu służb specjalnych w śmierć polityka. Sugerowano też, że mógł on posiadać kompromitujące informacje, które stanowiły zagrożenie dla kręgów władzy.

Mimo tych teorii, prokuratura stanowczo odrzuciła możliwość udziału osób trzecich w śmierci Andrzeja Leppera.

Andrzej Lepper był najmłodszym z dziewięciorga rodzeństwa. Gdy miał 11 lat, zmarł jego ojciec. 

W młodości wyczynowo uprawiał boks, był zawodnikiem klubu Czarni Słupsk.

W 1977 roku ożenił się z Ireną Leszczewską, z którą miał troje dzieci: Tomasza, Małgorzatę i Renatę.