Spowiedź święta: tekst i formuła spowiedzi. Jakie są grzechy i co się mówi podczas spowiedzi?

Spowiedź święta to dla katolików jeden z najważniejszych sakramentów świętych. Przed Wielkanocą większość wiernych zamierza udać się do konfesjonału. W końcu tego dnia uroczyście świętuje się powstanie sakramentu Eucharystii. Dlatego też Kościół katolicki zaleca raz w roku, tuż przed Niedzielą Wielkiej Nocy udać się do spowiedzi. Jednak ten moment dla niektórych może być stresujący, zwłaszcza, jeśli od dawna nie było się w kościele.

Co to za moment i jak się spowiadać tak, by spowiedź była ważna? Odpowiedź jest prosta: sakrament musi opierać się na pięciu warunkach dobrej spowiedzi.

Na czym one polegają i jakie są grzechy ciężkie, które koniecznie musimy wyznać podczas wizyty w konfesjonale? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w naszym artykule. Oto przykładowy tekst i formuła spowiedzi świętej. 

Sakrament pokuty i pojednania, albo po prostu spowiedź święta jest chrześcijańskim oraz prawosławnym obrzędem, które umożliwia wiernym oczyszczenie z grzechów. Uznaje się go za drugi, po chrzcie świętym "sakramentalny znak, który ukazuje i zarazem urzeczywistnia pokutę i pojednanie". Osoby, które w Kościele katolickim decydują się wyznać grzechy w spowiedzi, robią to z własnej woli w obecności spowiednika, któremu opisują, czego i w jakich okolicznościach się dopuściły. Wyrzekają się grzechu i obiecują poprawę. Przyjmują również pokutę za grzechy i otrzymują rozgrzeszenie.

Pięć warunków dobrej spowiedzi jest dla nas podpowiedzią, jak się spowiadać, aby spowiedź była ważna i zakończyła się autentycznym rozgrzeszeniem. Są to:

1. Rachunek sumienia

Bez dobrego rachunku sumienia nie da przygotować się odpowiednio do spowiedzi świętej. To właśnie on pomaga uświadomić sobie, jakie grzechy popełniło się od czasu ostatniej wizyty w konfesjonale.

2. Żal za grzechy 

Bez szczerego żalu za grzechy spowiedź nie ma sensu, ponieważ po prostu nie będzie ona ważna. Rozgrzeszenie nie może być udzielone, jeśli nie żałuje się tego, co się zrobiło.

3. Mocne postanowienie poprawy

Kolejny ważny element ważnej spowiedzi to mocne postanowienie poprawy. 

Spowiedź nie będzie ważna również wtedy, jeśli po odejściu od konfesjonału wciąż ma się zamiar trwać w grzechu. Trzeba próbować walczyć ze słabościami i starać się nie popełniać tych samych błędów ponownie.

4. Wyznanie grzechów

Jeśli spełnione zostaną trzy pierwsze z pięciu warunków dobrej spowiedzi, przychodzi czas na wyznanie grzechów w konfesjonale. Trzeba pamiętać, aby wyznać spowiednikowi, kiedy była ostatnia spowiedź święta i czy zadana pokuta została odprawiona. Później wymienia się grzechy. Jeśli są one ciężkie, dobrze jest wymienić ich liczbę oraz okoliczności, a następnie poprosić kapłana o naukę, pokutę oraz rozgrzeszenie.

5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim 

Po wyznaniu grzechów przychodzi pora na zadośćuczynienie Bogu i bliźnim. Jeżeli więc kapłan zadaje pokutę, trzeba pamiętać o tym, aby ją wypełnić. Najlepiej nie zwlekać, aby nie zapomnieć, bo bez tego spowiedź święta jest nieważna. Niezależnie od tego, czy pokutą jest jedna z modlitw z książeczki, czy te naprawienie wyrządzonej drugiej osobie szkody.

Aby nie stresować się przed spowiedzią świętą, należy zapamiętać prosty tekst i formułę spowiedzi. 

Wierny klęka przy konfesjonale.

Wierny: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Kapłan: Na wieki wieków. Amen

Wierny (wykonując Znak Krzyża): W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Kapłan (wykonując znak krzyża, zachęca do ufności w Boże miłosierdzie, mówiąc): Bóg niech będzie w twoim sercu, abyś skruszony w duchu wyznał swoje grzechy.

Wierny (wyznaje, kiedy była jego ostatnia spowiedź święta, czy wypełnił pokutę): Ostatni raz byłem u spowiedzi świętej (podaj okres). Wypełniłem zadaną pokutę. Obraziłem Pana Boga następującymi grzechami, (wierny wymienia grzechy, podając liczbę i okoliczności w przypadku grzechów ciężkich). Więcej grzechów nie pamiętam, za wszystkie bardzo żałuję, postanawiam poprawę, proszę o naukę, pokutę oraz rozgrzeszenie.

Kapłan poucza oraz zadaje pokutę wiernemu zgodnie z wymienionymi grzechami.

Wierny (przed otrzymaniem rozgrzeszenia): Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu

Kapłan udziela wiernemu rozgrzeszenia, mówiąc: Bóg Ojciec Miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą, przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech ci udzieli przebaczenia i pokoju, przez posługę Kościoła. I ja odpuszczam Ci grzechy, w imię Ojca, Syna i ducha Świętego.

Kapłan puka w konfesjonał.

Wierny: Amen.

Po rozgrzeszeniu i zadaniu pokuty:

Kapłan: Wysławiajmy Pana, bo jest dobry.

Wierny: A jego miłosierdzie trwa na wieki.

Kapłan: Pan odpuścił ci grzechy. Idź w pokoju.

Wierny: Bóg zapłać.

Kapłan ponownie może zapukać w konfesjonał na znak, że można odejść i spełnić swoją pokutę.

Podczas spowiedzi świętej należy wyznać wszystkie grzechy - zarówno lekkie, jak i ciężkie. Te drugie koniecznie jednak muszą być wypowiedziane, aby spowiedź święta była ważna, ponieważ szczególnie mocno oddalają one chrześcijan od Boga i mogą zostać wybaczone jedynie za sprawą sakramentu pokuty.

Katechizm Kościoła katolickiego jasno mówi, że grzechy ciężkie to takie, które: dotyczą materii poważnej, są popełnione z pełną świadomością i bez przymusu i są wymierzone Bogu oraz bliźniemu.

Niektóre grzechy ciężkie mogą zostać odpuszczone jedynie przez papieża lub biskupa, lub też nie podlegają żadnej formie rozgrzeszenia.

Przykłady grzechów ciężkich:

Pomimo możliwości uczestniczenia w wielkanocnej mszy świętej przez transmisję telewizyjną lub internetową, nie istnieje w Kościele katolickim zagadnienie spowiedzi na odległość. Wynika to z faktu, iż przy spotkaniu twarzą w twarz z kapłanem inaczej możemy reagować niż przy rozmowie telefonicznej. Łatwiej jest odczytać nasze gesty i stan psychiczny. Na odległość bylibyśmy w stanie przeoczyć pewne grzechy z powodu rozpraszaczy pojawiających się dookoła.

***

Czytaj również:Spowiedź święta: Krótka historia spowiedzi świętejSpowiedź święta: Jak w średniowieczu dbano o wysoką frekwencję na mszach

Zobacz także: