Odegrał w historii Kościoła ogromną rolę. Wierni wspominają go 28 stycznia

Św. Tomasz urodził się w 1225 roku we włoskim zamku Roccasecca niedaleko Akwinu. Pochodził ze szlacheckiej rodziny, która pragnęła, aby syn został benedyktynem. W tym celu wysłali pięcioletniego chłopca do opactwa Monte Cassino, ale po latach w głowie dorastającego Tomasza zrodził się inny plan.

W wieku 18 lat wstąpił do zakonu dominikanów. Jego rodzina nie była jednak z tego faktu zadowolona i zdecydowała się uwięzić go w domu aż na dwa lata. Miało to wpłynąć na jego decyzję, jednak mężczyzna był nieugięty. Z czasem rodzina była zmuszona zaakceptować jego wybór.

Tomasz studiował w Paryżu i Kolonii, gdzie miał styczność z najwybitniejszymi umysłami jego czasów. Jednym z jego nauczycieli był św. Albert Wielki, pod którego kierunkiem Tomasz mógł zgłębiać tajniki teologii i filozofii. Ta znajomość pomogła mu w ukształtowaniu jego własnego, oryginalnego sposobu postrzegania świata.

Po ukończeniu studiów sam zajął się nauczaniem teologii w Kolonii. Po kilku latach przeniósł się do Paryża, gdzie na Sorbonie kontynuował swoją działalność. Jego wykłady cieszyły się ogromnym powodzeniem, a oryginalne podejście do zagadnień filozoficznych i teologicznych szybko przyniosły mu sławę.

Najbardziej znanym dziełem duchownego jest "Summa Theologica". Przedstawił w niej kompletną wiedzę teologiczną swoich czasów. Z kolei w "Summa Contra Gentiles" próbował przekonać niewierzących, że wiara i rozum nie są ze sobą sprzeczne.

Twórczość św. Tomasza odegrała ogromną rolę w kształtowaniu się doktryny Kościoła katolickiego, jaką dziś znamy. Swoją fundamentalną koncepcję filozofii i wiary oparł na filozofii Arystotelesa.

Święty Tomasz z Akwinu głosił, że wiara i rozum wcale się nie wykluczają, ale są swoim uzupełnieniem. Duchowny głosił, że wiara uzupełnia to, czego rozum nie jest w stanie pojąć, a rozum pomaga lepiej zrozumieć prawdy wiary.

Pod koniec swojego życia, święty Tomasz doświadczył głębokiego kryzysu duchowego. Jego powodem miało być przeżycie mistyczne, którego doświadczył pewnego dnia podczas odprawiania mszy świętej. Przez to wydarzenie na pewien czas pogrążył się w modlitwie i kontemplacji, całkowicie porzucając pracę naukową.

Wrócił do pisania dopiero po namowie przełożonych. Nie da się jednak ukryć, że styl pism, które powstały po tym wydarzeniu znaczenie różni się od poprzedniego. Teksty te są znacznie bardziej zwięzłe, cechują się głębokim mistycyzmem i skupiają się tylko na podstawowych prawdach wiary.

Święty Tomasz z Akwinu zmarł po krótkiej chorobie w 1274 roku. Stało się to w drodze na Sobór Powszechny w Lyonie, w którym miał brać udział jako teolog. Został pochowany w opactwie Fossanova, gdzie wcześniej spędził ostatnie dni.

Zgodnie z jego życzeniem, pogrzeb był bardzo skromny. Duchowny został ogłoszony świętym 18 lipca 1323 roku przez papieża Jana XXII. Wydarzenie to miało miejsce zaledwie 49 lat po jego śmierci, co sprawia, że jego kanonizacja jest jednym z najszybszych procesów tego typu w całej historii Kościoła katolickiego.

Św. Tomasz z Akwinu jest patronem dominikanów, teologów, studentów, kamieniarzy i wielu innych grup zawodowych. W ikonografii święty Tomasz z Akwinu przedstawiany jest zawsze w białym habicie dominikańskim, czarnej kapie i białym szkaplerzu, a jego atrybutami są m.in. anioł, kielich, pióro, czy monstrancja.

Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu wypada 28 stycznia, w 2025 r. będzie to wtorek. Święto to nie zalicza się do tzw. świąt nakazanych. Oznacza to, że tego dnia katolicy nie mają obowiązku uczestniczenia w mszy świętej.

Kościół zachęca jednak, by w to wyjątkowe wspomnienie wielkiego świętego wziąć udział w Eucharystii.

-----

Bądź na bieżąco i zostań jednym z 200 tys. obserwujących nasz fanpage - polub Interia Wydarzenia na Facebooku i komentuj tam nasze artykuły!