Jan Kochanowski
Jan Kochanowski urodził się w Sycynie w 1530 roku, zmarł natomiast w roku 1584. Pochodził ze średnio zamożnej szlachty. Nic wówczas nie wskazywało na to, iż poeta stanie się "ojcem literatury polskiej".
Jan Kochanowski studiował w Akademii Krakowskiej w 1544 roku, a następnie był słuchaczem uniwersytetów w Królewcu i Padwie. Z tego czasu pochodzą pierwsze łacińskie jeszcze poezje. Były pisane pod wpływem panującej we Włoszech renesansowej kultury humanistycznej. Poeta poznał tam bardzo dokładnie literaturę starożytnego Rzymu (Horacy, Owidiusz, Wergiliusz) oraz starożytną filozofię (epikureizm, stoicyzm). W 1559 roku powrócił do kraju. Wyjazd do Francji był zakończeniem jego wędrówek.
Kolejne lata poeta spędził na dworach: Filipa Padniewskiego, Jana Firleja oraz biskupa Piotra Myszkowskiego. Od 1563 roku pracował w kancelarii królewskiej jako sekretarz i królewski dworzanin. Rozpoczął także karierę kościelną. Został świeckim proboszczem w Poznaniu i Zwoleniu. Jan Kochanowski brał żywy udział w życiu politycznym. Uczestniczył w sejmie unijnym w 1569 roku w Lublinie, agitował za wybraniem Henryka Walezjusza na króla Polski.
Poeta w 1574 roku zrezygnował z dworskich i kościelnych zaszczytów. Przeniósł się do Czarnolasu, gdzie ożenił się z Dorotą Podlodowską. Czarnolas stał się dla Kochanowskiego oazą spokoju i szczęścia. Znalazł tam natchnienie, mógł żyć zgodnie z naturą.
W 1578 lub 1579 roku zmarła mu córka Urszula. Poeta przeżył to bardzo boleśnie.
Za panowania Stefana Batorego kolejny raz zbliżył się do dworu królewskiego. Przyjaźnił się z wieloma wybitnymi ludźmi (Łukasz Górnicki, Andrzej Patrycy Nidecki, Piotr Roizjusz).
Jan Kochanowski był człowiekiem wybitnym. Posiadał rozległą wiedzę, znał bardzo dobrze literaturę antyczną, przede wszystkim grecką.
Jego twórczość obejmuje zbiory fraszek, liryków, elegii. Do najważniejszych dzieł należą: "Pieśni", "Fraszki", "Treny", "Zgoda", "Satyr", poemat "Zuzanna", tragedia humanistyczna "Odprawa posłów greckich" oraz "Psałterz Dawidów".
Jan Kochanowski to z pewnością najwybitniejszy twórca epoki renesansu. Nawet współczesnym ludziom może zaimponować rozległością swojej wiedzy i zainteresowań. To poeta, dramaturg oraz tłumacz psalmów Starego Testamentu.
