Bolesław Prus, właściwie Aleksander Głowacki, urodził się 20 VIII 1847 roku w Hrubieszowie, zmarł 12 V 1912 roku w Warszawie. Został pochowany na Powązkach, na jego grobie wystawiono pomnik dłuta S. Jackowskiego z napisem: "Serce serc". Pogrzeb ten stał się wielką manifestacją narodową. Był powieściopisarzem, nowelistą i publicystą.
Ukończył szkołę elementarną w Siedlcach, w latach 1862 - 1863 uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Kielcach.
Pisarz wziął udział w powstaniu styczniowym, ranny, znalazł się w szpitalu, a potem w więzieniu w Lublinie. Po uwolnieniu ukończył tamże szkołę średnią, a w 1866 roku wyjechał na studia do Warszawy. W roku 1869 przeniósł się ze Szkoły Głównej do Instytutu Rolniczo - Leśnego w Puławach. Prus przerwał naukę, powrócił do Warszawy i pracował tam jako robotnik. Z samokształcenia nie rezygnował, podjął prace naukowe i popularyzacyjne, interesował się przede wszystkim logiką. Prac tych nie doprowadził jednak do końca, lecz twórczość naukowa pozostała już na zawsze jego marzeniem, gdyż uważał, iż to najwartościowsza dziedzina działalności ludzkiej. Bolesław Prus w 1872 roku rozpoczął pracę jako dziennikarz, współpracował z "Niwą" oraz "Opiekunem Domowym". Od 1874 roku drukował felietony w "Kurierze Warszawskim".
Cztery lata później pisarz został pobity na placu Zamkowym w Warszawie przez studentów oburzonych jego relacją o odczycie W. Spasowicza. Wydarzenie ów wywołało u niego obecną do końca życia agorafobię.
W 1882 roku Bolesław Prus objął redakcję "Nowin" i tam umieszczał swe "Kroniki". Po upadku pisma powrócił do współpracy z "Kurierem Warszawskim". Od roku 1887 pisywał dla "Kuriera Codziennego".
Pisarz zadebiutował humoreską "Kłopoty babuni" w 1874 roku, a rok później powstały nowele: "Lokator poddasza", "Pałac i rudera". Od roku 1880 pojawiały się kolejne formy prozatorskie: "Anielka" (1880 rok), opowiadania: "Powracająca fala" (1880 rok), "Katarynka" (1880 rok), "Antek" (1881 rok), "Kamizelka" (1882 rok), "Grzechy dzieciństwa" (1883 rok).
W roku 1886 pojawiła się powieść "Placówka". W latach 1887 - 1889 "Kurier Codzienny" drukował kolejne odcinki powieści "Lalka" (wyd. 1890 rok), która do dziś uznawana jest za najwybitniejsze dokonanie pisarza. W latach 1890 - 1893 natomiast ukazywała się drukiem kolejna powieść "Emancypantki" (wyd. 1894 rok), a od 1895 do 1896 roku drukowano jego ostatnią wybitną powieść "Faraon" (wyd. 1897 rok).
Bolesław Prus w roku 1895 odbył podróż do Szwajcarii, Niemiec i Francji, lecz dokuczająca mu coraz bardziej choroba uniemożliwiła zwiedzenie całego Paryża. W roku 1897 miał miejsce jubileusz pisarza. Rok później odbył on podróż do Galicji, odwiedził Kraków i Lwów. W tym samym czasie samobójstwo popełnił jego wychowanek, E. Trembiński, co dla twórcy było wielkim ciosem.
Ostatnią powieścią Bolesława Prusa były "Dzieci" wydane w 1909 roku. Dzieło ów dotyczy rewolucji 1905 roku, nawiązuje do dawnych spostrzeżeń i analiz poświęconych młodemu pokoleniu. Bolesław Prus wyznaczył drogi rozwoju polskiego realizmu. Jego spuścizna artystyczna jest żywą wartością w naszej literaturze.
