23 minuty po północy 31 sierpnia 1997 r., należący do firmy Etoile Limousines czarny Mercedes S280 z numerem rejestracyjnym 688 LTV 75 uderzył w 13. przęsło tunelu przy moście Pont de l'Alma w Paryżu. Kierowca Henri Paul i siedzący z tyłu egipski miliarder Dodi Al-Fayed zginęli na miejscu. Ciężkie obrażenia odniósł siedzący obok kierowcy agent ochrony Trevor Rees-Jones. Ranna była także 36-letnia księżna Walii, Diana Spencer, która ok. godz. 4 zmarła w szpitalu Hôpital Universitaire la Pitié-Salpetriere. Małżeństwo z rozsądku Diana Spencer urodziła się 1 lipca 1961 roku w Sandringham jako trzecia córka wicehrabiego Edwarda Spencera i hrabiny Frances Shand Kydd. Dzieciństwo spędziła w Althorp House w hrabstwie Northamptonshire. Dwa razy nie zdała matury. Brak wykształcenia blokował jej drogę do dalszej kariery. Historycy i biografowie są jednak zgodni: Dianie nie brakowało wrażliwości i otwartości na ludzi. Pracowała jako opiekunka dzieci i przedszkolanka. Książę Karol Mountbatten-Windsor, syn królowej Elżbiety II i Filipa, księcia Edynburga poznał Dianę w 1977 r. w posiadłości Spencerów w Althorp. Pod koniec lat 70. za 50 tys. funtów spadku z USA Diana zakupiła apartament przy 60 Coleherne Court w Londynie. Według relacji historyków Karol postrzegał ją wyłącznie jako "dobrą kandydatkę na żonę". Oświadczył się jej 6 lutego 1981 r. w rodowym zamku Windsor. 29 lipca 1981 r. w londyńskiej Katedrze św. Pawła odbył się ślub Karola i Diany. W nabożeństwie, które odprawiali zwierzchnik Kościoła Anglii, arcybiskup Canterbury oraz dziekan katedry, uczestniczyło 3,5 tys. osób, w tym rodzina królewska, rodzina panny młodej, wszyscy europejscy monarchowie z wyjątkiem króla Hiszpanii, oraz kilkoro pozaeuropejskich, członkowie byłych domów panujących w Europie, ówczesna premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher, prezydenci Francji i RFN, pierwsza dama USA oraz gubernatorzy generalni z 16 krajów uznających brytyjską królową za głowę państwa. 11 miesięcy po ślubie urodził się pierwszy syn pary, książę William, a dwa lata później drugi - Harry. Choć małżonkowie nadal razem brali udział w oficjalnych wydarzeniach, pod koniec lat 80. to, że panują pomiędzy nimi chłodne stosunki i prowadzą oddzielne życie, stało się jasne dla wszystkich. Po ślubie Diana chorowała na bulimię, miała także podjąć próbę samobójczą. Karol odnowił relację ze swoją dawną sympatią Camillą Parker-Bowles. Diana pozostawała w relacjach, m.in. z byłym instruktorem jazdy konnej Jamesem Hewittem, a później z Dodim Al-Fayedem. Separacja i rozwód Elżbieta II i książę Filip próbowali mediować i ratować małżeństwo syna, lecz relacje książęcej pary pogarszały się. - Pałac Buckingham ogłasza, że książę i księżna Walii zdecydowali się na separację. Ich konstytucyjna pozycja pozostaje niezmieniona. Decyzja została podjęta za obopólną zgodą, oboje też będą wspólnie wychowywać swoje dzieci. Ich Królewskie Wysokości będą także w przyszłości wypełniać zobowiązania publiczne oraz w miarę możliwości brać wspólnie udział w uroczystościach rodzinnych oraz narodowych. Królowa oraz książę Edynburga ubolewają nad tą decyzją, przyjmują ją jednak ze zrozumieniem i współczuciem, uwzględniając trudności, które doprowadziły do tego kroku. Ich Królewskie Wysokości mają nadzieję, że nie będzie więcej naruszana sfera prywatności księcia i księżnej - powiedział 9 grudnia 1992 r. premier John Major w Izbie Gmin. Oznaczało to faktyczną separację pary książęcej. Rozwód nastąpił latem 1996 r. Diana utraciła tytuł Her Royal Highness - Jej Królewskej Wysokości, lecz utrzymała dożywotnio tytuł księżnej Walii, prawo do mieszkania w Pałacu Kensington i 17 mln funtów rocznie. Księżna Diana - królowa ludzkich serc Księżna Diana - "Lady Di", jak o niej mówiono potocznie - uznawana była za "królową ludzkich serc". Angażowała się w działalność charytatywną i wspieranie organizacji pozarządowych, m.in. zajmujących się osobami chorymi na AIDS i HIV oraz bezdomnymi. Na tle hierarchii zachowywanej przez rodzinę królewską, Dianę wyróżniała bezpośredniość i otwartość. "Była niezwykle popularna, głównie dlatego, że była normalną osobą z wadami, jak my wszyscy rzuconą przez los w niezwykłe życie" - pisał po jej śmierci brytyjski dziennik "The Sun". Pogrzeb Diany Spencer Śmierć Diany w 1997 roku wywołała narodową żałobę z milionami kwiatów i zniczy pod bramami Pałacu Kensington. "Śmierć Diany wstrząsnęła fundamentami monarchii" - pisał "The Times". Pogrzeb księżnej odbył się 6 września 1997 roku na wyspie Althorp - posiadłości rodowej Spencerów, tej samej, w której dwie dekady wcześniej poznała Karola. Zasadzono tam 36 dębów, symbolizujących jej wiek w momencie śmierci. Na marmurowej tablicy w mauzoleum wyryto napis: "Nic nie daje mi więcej szczęścia niż próba pomocy najsłabszym ludziom w społeczeństwie. To cel i istotna część mojego życia - rodzaj przeznaczenia" - słowa, które księżna wypowiedziała kilka tygodni przed śmiercią. W ostatni dzień sierpnia 2017 r. - w dwudziestą rocznicę śmierci "Lady Di" - tysiące Brytyjczyków zgromadziło pod bramą londyńskiego Pałacu Kensington, by oddać jej hołd. Dzień wcześniej złożyli go jej synowie - książęta William i Harry. "Diana była esencją współczucia, obowiązku, stylu i piękna" - wspomina ją brat, Charles Spencer. Okoliczności śmierci księżny Diany do dziś nie zostały wyjaśnione Choć ukazało się wiele publikacji do dziś nie wyjaśniono wszystkich wydarzeń z nocy 31 sierpnia. Niemal natychmiast po nim mediach pojawiły się informacje, że auto, którym jechała Diana miało mieć kolizję z samochodem - biały Fiatem Uno używanym przez paparazzi. Według zeznań świadków w chwili zderzenia w tunelu miał pojawić się także motocykl z fotografami. Pojawiały się liczne spiskowe teorie np. że wypadek był dziełem służb specjalnych, które miały wyeliminować księżną jako osobę rzekomo kompromitującą brytyjską monarchię swoim romansem z Al-Fayedem. Pojawiły się również opinie, że kierowca i wiceszef ochrony w Hotelu Ritz, Henri Paul miał być informatorem brytyjskich służb. Głos zabrał także odratowany ochroniarz Trevor Rees-Jones, jednak jego wspomnienia feralnej nocy kończyły się w momencie, gdy wsiadał do auta. W latach 2004-2008 londyńska Metropolitan Police przeprowadziła "Operation Paget" - śledztwo w celu zbadania teorii spiskowych dotyczących śmierci Diany. Ława przysięgłych sądu w Londynie orzekła, po pół roku i przesłuchaniu ponad 250 świadków, że śmierć Diany i innych osób była zawiniona nieostrożną jazdą kierowcy Henri Paula i fotoreporterów-paparazzich ścigających jej limuzynę w paryskim tunelu. Uznano, że do śmierci przyczyniło się też to, że szofer Paul był pod wpływem alkoholu, a pasażerowie, w tym księżna, nie mieli zapiętych pasów bezpieczeństwa. Ustalono, że w chwili wypadku pojazd poruszał się z prędkością ok. 100-105 km/h, a nie ponad 190 km/h, jak donosiły media tuż po wypadku. Przyjmuje się wersję, że Diana i Al-Fayed chcieli "zgubić" śledzących ich paparazzi, gdy opuścili Hotel Ritz, a Henri Paul właśnie w tunelu stracił kontrolę nad pojazdem. Pierwszej pomocy Dianie udzielił lekarz, Frederic Mailliez. - Pasażerka, młoda kobieta leżała na kolanach, na podłodze z opuszczoną głową. Miała trudności z oddychaniem - powiedział w wywiadzie dla Associated Press. Francuskie media informowały, że w styczniu 1995 r. limuzyna została skradziona pierwszemu właścicielowi, Ericowi Bousquet kilka miesięcy po zakupie w salonie i poważnie uszkodzona w wypadku (dachowanie). Pojazd został odbudowany i trafił do firmy Etoile Limousines, obsługującej Hotel Ritz. Francuski pisarz Pascal Rostain twierdzi, że według pracowników firmy, odbudowany samochód nie nadawał się do eksploatacji i źle się prowadził już powyżej prędkości 60km/h. 20 kwietnia 1997 r. - kilka miesięcy przed wypadkiem - limuzyna została skradziona. Gdy po kilku tygodniach auto odnaleziono, brakowało m.in. elementów elektroniki pokładowej, w tym modułu sterującego systemem ABS. Po naprawie pojazd użytkowano aż do dnia wypadku. 25 lat po wypadku wrak limuzyny znajduje się w kontenerze na parkingu policyjnym koło Bonneuil-sur-Marne na przedmieściach Paryża.