Henryk Wujec

W 1957 roku Henryk Wujec podjął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Po roku przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie kontynuował studia na tym samym kierunku. W 1970 roku obronił pracę magisterską na Wydziale Fizyki UW.

W latach 1977-1978 ukończył studia podyplomowe z zakresu technologii elektronowej na Politechnice Warszawskiej.

Po ukończeniu studiów Henryk Wujec pracował w Fabryce Półprzewodników Tewa w Warszawie, gdzie od 1975 roku pełnił funkcję kierownika Laboratorium Badań Niezawodności.

W 1978 roku, z powodu swojej działalności opozycyjnej, został zwolniony z pracy w Tewie i znalazł zatrudnienie w Polskim Komitecie Normalizacji, Miar i Jakości.

W trakcie studiów Henryk Wujec aktywnie uczestniczył w życiu akademickim. Był członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej oraz Politycznego Klubu Dyskusyjnego, gdzie poznawał ważne postacie opozycji, takie jak Karol Modzelewski i Jacek Kuroń. 

W 1970 roku Henryk Wujec zaangażował się w pomoc represjonowanym robotnikom po wydarzeniach Czerwca '76, co doprowadziło do jego współpracy z Komitetem Obrony Robotników (KOR), który powstał we wrześniu 1976 roku. Był jednym z najważniejszych organizatorów i członków KOR oraz redaktorem niezależnego pisma "Robotnik", które wspierało ruchy robotnicze.

W sierpniu 1980 roku, po powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", Henryk Wujec aktywnie działał w Regionie Mazowsze NSZZ "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku został internowany. Spędził kilka lat w więzieniu, był jednym z 11 działaczy KOR i "Solidarności" więzionych do lipca 1984 roku.

Po zakończeniu stanu wojennego, Henryk Wujec odegrał kluczową rolę w obradach Okrągłego Stołu w 1989 roku, gdzie reprezentował NSZZ "Solidarność" i był sekretarzem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie.

Henryk Wujec był posłem na Sejm RP X, I, II i III kadencji (1989-2001) z ramienia ugrupowań takich jak Komitet Ogólnopolski "Solidarność", Unia Demokratyczna oraz Unia Wolności. W Sejmie angażował się w prace Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Komisji Finansów Publicznych.

W latach 1999-2000 pełnił funkcję wiceministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. 

Po zakończeniu kadencji poselskiej, od 2010 do 2015 roku był doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. społecznych. 

Henryk Wujec był również współzałożycielem Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą w 2014 roku oraz prezesem Polskiej Izby Produktu Regionalnego i Lokalnego.

Henryk Wujec działał także w organizacjach pozarządowych, był członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej oraz Rady Fundacji Auschwitz-Birkenau. Jego działalność polityczna i społeczna miała na celu wspieranie demokracji oraz budowanie społeczeństwa obywatelskiego w Polsce.

Henryk Wujec - odznaczenia

Henryk Wujec został w 2020 r. odznaczony pośmiertnie przez prezydenta Andrzeja Dudę Orderem Orła Białego. 

Henryk Wujec był synem Józefa i Stanisławy. Urodził się w rodzinie chłopskiej, miał brata Stanisława. W czasie niemieckiej okupacji, mając niecałe trzy lata, padł ofiarą wysiedlenia rodzinnej wsi i przez obóz przesiedleńczy w Zwierzyńcu trafił do obozu koncentracyjnego na Majdanku.

Po kilku miesiącach został ukryty w koszu i wyniesiony przez zakonnicę, która przychodziła do więźniów.

Z małżeństwa z Ludwiką Okrent (Ludwika Wujec) miał syna Pawła. Paweł Wujec pracował jako dziennikarz w "Gazecie Wyborczej" i w wydawnictwie Agora.

Henryk Wujec zmarł 15 sierpnia 2020 r. po ciężkiej chorobie i został pochowany w Alei Zasłużonych cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.