Modlitwa "Ojcze nasz", nazywana również Modlitwą Pańską, to najstarsza i najważniejsza modlitwa chrześcijan. Jest wzorem modlitwy chrześcijańskiej. Ma zarówno formę chwalebną, jak i błagalną. Mogą nią zwracać się do Boga jedynie wierzący w Jezusa Chrystusa. Badacze podkreślają, że jest ona podobna do judaistycznej modlitwy Osiemnaście błogosławieństw. "Ojcze nasz" to modlitwa, którą można odmawiać na wiele różnych sposobów. Podczas mszy świętej wierni śpiewają lub mówią ją na głos, a w domowym zaciszu najczęściej w ciszy i skupieniu recytują ją w swoich myślach. Chrześcijanin, który odmawia różaniec w ciągu dnia, mówi tę modlitwę kilka albo kilkadziesiąt razy. Warto zatem znać historię modlitwy "Ojcze nasz", a także wiedzieć, jak ją dobrze rozumieć i co się kryje za jej słowami. Historia modlitwy "Ojcze nasz". Skąd się wzięła? Według Ewangelii modlitwa "Ojcze nasz" została podarowana chrześcijanom przez samego Jezusa Chrystusa. Przekazał ją uczniom, którzy prosili, by nauczył, jak się modlić do Boga. Do dzisiaj zachowały się trzy teksty, w których jest obecna modlitwa "Ojcze nasz". To Ewangelia według św. Mateusza, Ewangelia według św. Łukasza oraz Didache, czyli starożytne pismo chrześcijańskie, które zawiera zbiór wskazań moralnych, liturgicznych oraz prawnych w języku greckim. Według Ewangelii św. Mateusza treść modlitwy "Ojcze nasz" przekazał uczniom Jezus w czasie kazania na górze. Ewangelista św. Łukasz zanotował, że Jezus nauczył swoich uczniów modlitwy "Ojcze nasz" na ich wyraźną prośbę: "Panie, naucz nas modlić się, jak Jan nauczył swoich uczniów". Z kolei w Didache tekst modlitwy "Ojcze nasz" znajduje się w ósmym rozdziale. Towarzyszy mu nakaz odmawiania jej trzy razy dziennie. Najstarszy zapis modlitwy "Ojcze nasz" w języku polskim zachował się w "Statutach Wacława Księcia Legnickiego" z 1412 roku. Natomiast najstarszy druk w języku polskim ukazał się w 1475 r. we Wrocławiu. Modlitwa "Ojcze nasz" – tekst Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje; przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen. Modlitwa "Ojcze nasz". Jak ją rozumieć? Modlitwa "Ojcze nasz" składa się z wezwania do Boga, siedmiu próśb wiecznych i doczesnych oraz doksologii, czyli uwielbienia Boga. Początek modlitwy, czyli zwrócenie się człowieka do Wszechmogącego słowami "Ojcze nasz", uzmysławiają nam szczególną więź, która łączy chrześcijanina z Bogiem. Kolejne wersy stanowią prośby ludu chrześcijańskiego, ale również życzenia i oddanie czci. "Święć się imię Twoje" - oznacza to, by imię Boże było świętością, by je sławiono, czczono, ale nie nadużywano. Następna część modlitwy "Ojcze nasz" odnosi się do przyjścia królestwa Bożego, ponieważ na świecie zapanuje ład tylko wtedy, gdy Bóg będzie blisko, a jego rządy zapanują również na Ziemi. Chrześcijanie pragną też, by wśród żywych, spełniła się wola Boga, tak jak dzieje się to w niebie. Kolejne słowa są prośbą o chleb, który jest symbolem zaspokojenia podstawowych potrzeb. Wyznawcy Boga wierzą, że może zapewnić im dobre życie i potrafi wspomóc w ciężkich chwilach. Na koniec modlitwy "Ojcze nasz" wierni proszą Boga, by odpuścił im wszystkie grzechy, tak jak "i my odpuszczamy naszym winowajcom". Przyczyną złamania przez chrześcijan prawa Bożego jest zazwyczaj pokusa. Modlitwa "Ojcze nasz" kończy się prośbą do Boga o udzielenie łaski wytrwania w dobrym. Ostatni wers modlitwy "Ojcze nasz" jest kluczowy, ponieważ mówi o zbawieniu. Chrześcijanie pragną go i stanowi ono sens ich ludzkiego istnienia. Tylko Bóg może nam je zapewnić, dlatego właśnie do niego kierują się z tą prośbą. Zobacz też: "Pod Twoją Obronę". Tekst modlitwy i jej historia. Dlaczego odkrycie w Egipcie ma takie znaczenie?