Białystok: Proces policjanta oskarżonego o podrzucenie urzędnikowi narkotyków

Wyrok zaskarżyła obrona, która chce uniewinnienia. Publikację orzeczenia odwoławczego sąd odroczył do 17 marca.

Proces, który w pierwszej instancji dotyczył dwóch policjantów, związany jest z zatrzymaniem przez nich do kontroli drogowej, w październiku 2011 roku, pracownika białostockiego Urzędu Kontroli Skarbowej. Jednak oprócz sprawdzenia jego stanu trzeźwości, zarządzone zostało przeszukanie samochodu, a jeden z dokonujących kontroli funkcjonariuszy znalazł za fotelem pasażera małe zawiniątko. Okazało się, że zawierało kilka gramów marihuany.

Na tej podstawie mężczyzna został zatrzymany. W prowadzonym przeciwko niemu śledztwie zbierane dowody zaczęły jednak wskazywać na to, że zatrzymanie na drodze nie było przypadkowe, a narkotyki mogły być podrzucone, by skierować przeciwko urzędnikowi skarbowemu postępowanie karne.

Okazało się też m.in., że zanim doszło do zatrzymania, sporządzony został nieprawdziwy meldunek, że urzędnik handluje narkotykami, a jego dane osobowe i dane jego samochodu były też sprawdzane w policyjnym systemie.

Obaj policjanci zostali oskarżeni m.in. o przekroczenie uprawnień. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego sąd pierwszej instancji ocenił jednak, że jeden z nich był jedynie "narzędziem", czyli nie był świadom, iż zatrzymanie nie było przypadkowe, a narkotyk, który znalazł w samochodzie, został w rzeczywistości podrzucony przez drugiego z oskarżonych funkcjonariuszy.

Dlatego pierwszego z nich uniewinnił, a drugiego (obecnie jest na emeryturze) skazał na karę więzienia bez zawieszenia. Dodatkowo orzekł też konieczność zapłaty przez skazanego 30 tys. zł jako częściowego zadośćuczynienia oraz podanie wyroku do publicznej wiadomości w dwóch regionalnych gazetach.

W ocenie prokuratury, cała sprawa mogła mieć związek z wykonywanymi przez urzędnika skarbowego czynnościami służbowymi wobec firmy prowadzonej przez znajomych tego policjanta, ale w śledztwie tej hipotezy jednoznacznie nie udało się udowodnić.

Obrona chce w tej sprawie uniewinnienia. Jak mówił we wtorek przed sądem mec. Bartosz Wojda, to "niemal modelowy proces poszlakowy", a skazanie jego klienta było niesłuszne. Powołując się na zasadę, że wszelkie wątpliwości powinny być rozstrzygane na korzyść oskarżonego mówił, iż sąd miał obowiązek ją zastosować w sytuacji, gdy ciąg poszlak nie dawał się zamknąć, a tak - w jego ocenie - było w tej sprawie.

Podważał też zeznania pokrzywdzonego (który w sprawie ma status oskarżyciela posiłkowego); mówił, że ten w śledztwie (czyli wcześniej) opisywał przebieg kontroli inaczej, niż przed sądem (czyli później), gdzie zrobił to bardzo szczegółowo. Zwracał też uwagę, iż na zawiniątku z narkotykami nie było żadnych śladów jego klienta.

"Oskarżyciel posiłkowy broni się w taki sposób, w jaki broni się zdecydowana większość osób w tego typu sytuacjach: mówiąc, to nie są moje rzeczy, te rzeczy zostały mi podrzucone" - dodał Wojda.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego Marcin Borys mówił, że przeciwko jego klientowi przez 3 tygodnie była przez oskarżonego "montowana intryga".

Prokuratura nie składała apelacji. Aneta Czokało-Deptuła z Prokuratury Okręgowej w Białymstoku wnosiła o oddalenie apelacji obrońcy i utrzymanie wyroku. Przyznała, iż proces miał charakter poszlakowy ale - w jej ocenie - pośrednie dowody tworzą spójną i logiczną całość.

Prokurator zwracała uwagę na sytuację, w jakiej znalazł się pokrzywdzony. Nazwała ją "iście kafkowską". Mówiła, że porządny, prawy obywatel, funkcjonariusz publiczny o nienagannej opinii, zostaje zatrzymany do rutynowej - jakby się wydawało - kontroli drogowej, po której rozpoczyna się przeciwko niemu śledztwo o posiadanie narkotyków.

"To przeżycie, którego życzyć nie można chyba nikomu. To fałszywe oskarżenie, to jest piętno, które odcisnęło się chyba na całym jego życiu" - dodała.