Stefan Żeromski
Stefan Żeromski urodził się 14 X 1864 roku w Strawczynie (Kieleckie), zmarł natomiast 20 XI 1925 roku w Warszawie. To wspaniały powieściopisarz, nowelista, publicysta oraz dramaturg, który przez całe swoje życie twórcze wierzył w niepodległość Polski. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej.
Uczył się w Kieleckim Miejskim Gimnazjum. Trudna sytuacja pisarza (śmierć rodziców, wcześnie podjęta praca, niełatwa sytuacja materialna, problemy ze zdrowiem) spowodowały, iż nie uzyskał on matury. W 1866 roku wstąpił do Szkoły Weterynaryjnej w Warszawie. Brak środków finansowych zmusił Stefana Żeromskiego do przerwania nauki. Ten epizod jednak wpłynął w ogromny sposób na życie pisarza. Nawiązał kontakt z czasopismem - "Głos", a jego radykalizm społeczny pogłębił się jeszcze bardziej.
Stefan Żeromski pracował jako guwerner w różnych dworach szlacheckich. Zetknął się wówczas z niedolą ludu, obserwował życie ziemiańskie, ale przede wszystkim utwierdził się w przekonaniu, iż pragnie tworzyć, być pisarzem.
W Nałęczowie (1890 r.) był korepetytorem.
W roku 1892 Stefan Żeromski odbył krótkie podróże zagraniczne. W tymże roku odwiedził również Zakopane oraz poślubił wdowę, Oktawię z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową. Z żoną wyjechał do Szwajcarii i tam podjął pracę zastępcy bibliotekarza.
Po pięciu latach pobytu za granicą rodzina wróciła do Warszawy. Tam właśnie pisarz objął posadę w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich. W roku 1904 Żeromscy wraz z synem Adamem zamieszkali w Zakopanem.
Nastąpił wzrost nadziei na wyzwolenie narodowe i z tego powodu Stefan Żeromski postanowił wrócić do Nałęczowa. Prowadził tam działalność społeczno - patriotyczną (wygłaszał odczyty, był przewodniczącym Towarzystwa Oświatowego "Światło", w domu Żeromskich prowadzono ochronkę i tajną szkołę itp.). W tym czasie wyjeżdżał także do Włoch.
Pod koniec 1908 roku pod naciskiem władz policyjnych opuścił Królestwo. W Zakopanem i Krakowie spędził rok. Brał tam udział w słynnym procesie S. Brzozowskiego, gdzie przemawiał za jego niewinnością.
W 1909 roku wraz z rodziną wyjechał do Paryża i tam spędził trzy lata. Po powrocie osiedlił się w Zakopanem. Sprzyjał tam ruchowi niepodległościowemu.
Pisarz ożenił się drugi raz (w Polsce doszło do rozwodu państwa Żeromskich). Jego wybranką była Anna Zawadzka. W 1913 roku na świat przyszła ich córka, Monika.
Kiedy wybuchła I wojna światowa, Żeromski zgłosił się do Legionów. Po ewakuacji Krakowa wrócił do Zakopanego. Prowadził tam działalność społeczno - polityczną.
W 1918 roku zmarł syn pisarza. Było to dla niego ogromną, osobistą tragedią. Po wojnie Stefan Żeromski kupił dom w Konstancinie, a następnie otrzymał mieszkanie w oficynie Zamku Królewskiego. W latach 1921 - 24 przebywał nad Bałtykiem.
Stefan Żeromski był wysuwany na kandydata do Nagrody Nobla w 1924 roku. W tym samym roku otrzymał pierwszą państwową nagrodę literacką za dzieło "Wiatr od morza".
Pisarz to autor wielu wspaniałych dzieł. Jego pierwsze publikowane utwory to wiersze z czasów szkolnych. Jego "Dzienniki" opublikowane zostały po raz pierwszy w latach 1953 - 56. Stały się one ważnym wydarzeniem literackim, gdyż zaznaczyły się w nich właściwości twórczości pisarza. Do najważniejszych dzieł Stefana Żeromskiego należą między innymi: zbiory opowiadań - - "Rozdziobią nas kruki, wrony...Obrazki z ziemi mogił i krzyżów" (1895 r.), "Opowiadania" (1895 r.), "Utwory powieściowe" (1898 r.); "Syzyfowe prace" (1897 r.), "Ludzie bezdomni" (1899 r.), "Popioły" (1904 r.), "Dzieje grzechu" (1908 r.), "Wierna rzeka" (1912 r.), " Przedwiośnie" (1925 r.).
Ósma część powtórki do matury w następny wtorek! A w niej: zestaw zadań z matematyki wraz z komentarzem przygotowanym przez naszego eksperta oraz opracowanie "Ferdydurke" Witolda Gombrowicza i omówienie poezji Bolesława Leśmiana. Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych
opracowaniach i zestawach zadań z matematyki? Dołącz do nas na Twitterze lub Facebooku. Tam na bieżąco informujemy o nowościach w naszym serwisie maturalnym.
