Ppłk Jan Maliński

Przyjaciel zmarłego Jan Marek Cieplik powiedział, że Maliński "na pewno był ostatnim żyjącym w Polsce pilotem bitwy o Wielką Brytanię".

Jan Maliński urodził się w Berlinie. Gdy miał trzy lata, jego rodzina przeprowadziła się do Poznania. W 1936 roku zdał maturę w Krotoszynie. 15 czerwca 1939 r. został przydzielony na praktykę do 132. eskadry w 3. pułku lotniczym w Poznaniu. Na początku września tegoż roku wspólnie z ppor. Pawłem Łuczyńskim i kpr. Wawrzyńcem Jasińskim zaatakował zgrupowanie niemieckich bombowców i ciężko uszkodził dwa samoloty wroga.

W 1940 r. Maliński znalazł się we Francji, a wkrótce w Anglii. Został tam przydzielony do pierwszego dywizjonu myśliwskiego 302 "Poznańskiego", z którym walczył w bitwie o Anglię. Latem 1941 r. przeniesiono go do 307. dywizjonu Nocnych Myśliwców "Lwowskich Puchaczy", gdzie dowodził eskadrą A. Do największych sukcesów Malińskiego należało naprowadzenie 11 września 1943 r. samolotów swojego dywizjonu na junkersy i messerschmitty, zakończone zestrzeleniem pięciu Niemców.

Do końca wojny Maliński latał na mosquitach. Później został skierowany do Azji Południowo-Wschodniej, skąd wrócił do Anglii w 1946 r. Za zniszczenie i uszkodzenie 11 samolotów został po wojnie odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Miał też liczne odznaczenia brytyjskie.

Na początku lat 50. Maliński pracował w różnych liniach lotniczych, latał do zablokowanego Berlina (1949-1950 i w 1953 r.). Wykonywał także dla CIA tajne loty do Bułgarii, Rumunii i Albanii. W 1956 r. przeniósł się do Kanady, skąd latał do baz za kołem podbiegunowym. Później mieszkał na Wyspach Bahama.

W 1972 r. ppłk Maliński wrócił ze swą rodziną do Polski i osiadł w Ostrzeszowie. Pracował we własnej pieczarkarni oraz jako tłumacz. W 2000 r. wydał książkę "Samolot zakrył słońce". Rok później otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Ostrzeszowa.