Liczący obecnie 114 ha cmentarz im. św. Wincentego a Paulo powstał w 1884 roku z inicjatywy ówczesnego prezydenta Warszawy gen. Sokratesa Starynkiewicza. Teren w ówczesnej wsi Bródno kupiony został przez władze miasta od dyrekcji szpitala Św. Ducha. Początkowo miejsce spoczynku znalazła tu ludność niezamożna, osoby zmarłe w szpitalach i przytułkach. Pozwalano tu też chować mariawitów, Cyganów i niewierzących. Później nekropolia stała się cmentarzem dla mieszkańców wszystkich warszawskich parafii położonych po prawej stronie Wisły. Pochowano na nim ponad milion osób. Dopiero w 1924 roku wzniesiono pierwszy okazały mur, a dwa lata później powstało pełne ogrodzenie terenu liczące 5 km. W 1888 roku na terenie cmentarza wybudowany został kościół drewniany pod wezwaniem św. Wincentego a Paulo, który obecnie pełni funkcję kaplicy cmentarnej, a rolę kościoła parafialnego przejął zbudowany w 1952 roku kościół murowany. W okresie międzywojennym Cmentarz Bródnowski przestał być cmentarzem dla ubogich, zaczęły powstawać bogate grobowce i sarkofagi. Pełna nobilitacja cmentarza przyszła wraz z pogrzebami ostatniego prymasa Królestwa Polskiego, kardynała Aleksandra Kakowskiego i założyciela Narodowej Demokracji Romana Dmowskiego. Pochowani tu zostali również m.in.: piosenkarka Łucja Prus, aktorzy Janusz Bukowski i Andrzej Stockinger, lekkoatletka, pierwsza polska złota medalistka olimpijska Halina Konopacka oraz mistrz Europy z 1939 roku bokser Antoni Kolczyński. W 1981 roku powstał Komitet Opieki nad Cmentarzem Bródnowskim, dzięki któremu udało się zebrać środki finansowe na renowację ponad 150 pomników. Kilka lat temu Komitet zawiesił jednak swoją działalność.