Sojusz Lewicy Demokratycznej (SLD)

Tuż po założeniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej większość członków SLD stanowili byli politycy komunistycznej PZPR oraz SdRP. Pomysłodawcą przekształcenia koalicji w partię był Marek Borowski, a kolejne postulaty pojawiały się na kongresach SdRP w 1998 i 1999 roku. Do oficjalnego założenia partii Sojusz Lewicy Demokratycznej doszło 15 kwietnia 1999 roku, a w grudniu odbył się pierwszy kongres SLD. Pierwszym przewodniczącym nowo powstałej partii został Leszek Miller.

Pierwszy dokument programowy Sojuszu Lewicy Demokratycznej nazywał się Socjaldemokratyczny Program dla Polski. Do najważniejszych punktów programu SLD należały:

Ponadto założenia programowe Sojuszu Lewicy Demokratycznej miały na celu zrównanie poziomu życia Polaków z najbardziej rozwiniętymi krajami Unii Europejskiej, a także gwarantowały prawa i wolności obywatelskie.

 

SLD był zwolennikiem jednoizbowego parlamentu, który wybiera premiera. Prezydent miał pełnić funkcję gwaranta ciągłości władzy państwowej. W sprawach gospodarczych najważniejszym elementem programu było ustalenie państwa jako inwestora w kapitał społeczny, a także regulatora społecznej gospodarki rynkowej. Sojusz Lewicy Demokratycznej chciał zapewnić silną, a także stabilną pozycję Polski w polityce międzynarodowej umacniając jej suwerenność.

 

Jako partia lewicowa SLD popierał liberalne podejście do rozwiązywania kwestii społecznych takich jak rozdzielenie Kościoła i państwa czy laicyzacja prawa, a także równouprawnienie kobiet i mężczyzn. Jednym z pomysłów SLD w zakresie ochrony zdrowia było wprowadzenie jednolitego Narodowego Funduszu Zdrowia w zastępstwie kas chorych.

Władze uchwałodawcze Sojuszu Lewicy Demokratycznej były na poziomie krajowym. Należały do nich: Kongres, Konwencja Krajowa oraz Rada Krajowa.

 

Kongres Sojuszu Lewicy Demokratycznej zwoływany był nie rzadziej niż co 4 lata. Do jego zadań należało uchwalanie programu partii, dokonywanie zmian w statucie czy wybieranie przewodniczącego oraz sekretarza generalnego.

 

Przewodniczący SLD oraz Zarząd Krajowy byli organami wykonawczymi partii.

 

Ponadto w strukturze SLD działał Krajowy Sąd Partyjny (jako władza sądownicza) oraz Krajowa Komisja Rewizyjna (jako władza kontrolna).