O pełni Księżyca możemy mówić, gdy światło słoneczne pada na całą zwróconą ku nam powierzchnię Księżyca, dzięki czemu możemy go obserwować w pełnej okazałości.
Pełnia Księżyca. Jak wygląda cykl księżycowy?
Pełnia Księżyca jest jedną z czterech głównych faz Księżyca, obok nowiu, pierwszej kwadry i ostatniej kwadry. Cały cykl księżycowy nosi nazwę miesiąca synodycznego. Rozpoczyna się od nowiu, kiedy Księżyc znajduje się między Ziemią a Słońcem.
Następnie Księżyc przechodzi przez kolejne fazy, aż po około dwóch tygodniach osiąga pełnię. Po niej Księżyc ponownie zaczyna się "zmniejszać", przechodzi przez ostatnią kwadrę i wraca do nowiu.
W astronomii pełnia jest najlepszym momentem do obserwacji powierzchni Księżyca. Jest to także czas, gdy szczególnie łatwo można zaobserwować optyczne zjawiska atmosferyczne, takie jak halo księżycowe.
Pełnia Księżyca i jej wpływ na ludzi
Od wieków pełnia Księżyca była przedmiotem fascynacji i różnych wierzeń. W kulturach wielu narodów przypisywano jej mistyczne właściwości, uważając, że ma wpływ na ludzkie zachowanie, a nawet zdrowie.
Istnieją również teorie sugerujące, że pełnia Księżyca może wpływać na sen, powodując trudności z zasypianiem i intensywne sny.
Pełnia Księżyca pojawia się w mitach, legendach i wierzeniach ludowych. W wielu tradycjach ma swoją nazwę, która zależy od pory roku. Dla przykładu - styczniowa pełnia to "Wilczy Księżyc", a wrześniowa - "Księżyc Żniw".