Święto Ofiarowania, nazywane również świętem Matki Boskiej Gromnicznej, obchodzono już w IV wieku w Jerozolimie. Jednak święcenie gromnic i procesje na stałe weszły do tradycji Kościoła na przełomie IX i X wieku. Święto Matki Boskiej Gromnicznej, czyli 2 lutego Święto Matki Boskiej Gromnicznej upamiętnia przyniesienie przez Maryję Dzieciątka Jezus do Świątyni Jerozolimskiej. Zgodnie z kościelnym kalendarzem wypada ono 2 lutego. Data ta jest niezmienna bez względu na rok. Ze świętem Matki Boskiej Gromnicznej wiąże się tradycja chodzenia do kościoła ze specjalnymi świecami - gromnicami. Zapalane w kościołach symbolizują światło Chrystusa. Światłość jest nawiązaniem do słów starca Symeona wypowiedzianych w Świątyni Jerozolimskiej podczas wniesienia do niej Dzieciątka Jezus: "Światłość na oświecenie pogan i na chwałę Izraela". Święto Matki Boskiej Gromnicznej. Tradycja zapalania gromnic Niesione do kościoła w święto Matki Boskiej Gromnicznej świece mają szczególne znaczenie w polskiej tradycji ludowej. Jak sama nazwa wskazuje - gromnice miały chronić od gromów. W tym celu zapalone świece stawiano podczas burzy w oknach domów. Dodatkowo miały być ochroną przed zagrożeniami i chorobami. Od chorób chronić miało opalanie włosów przyniesioną z kościoła gromnicą, a także połykanie jej dymu. W tradycji kościelnej gromnice zapalane są także przy udzielaniu niektórych sakramentów, jak chrzest lub bierzmowanie, podczas błogosławieństw i ceremonii liturgicznych.