Jan Paweł II - życie
18 maja 1920 r. w Wadowicach urodził się Karol Józef, syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich. Karol był jednym z trójki dzieci: starszy brat Edmund urodził się 28 sierpnia 1906 r., o siostrze, która zmarła w wieku niemowlęcym nie ma bliższych wiadomości.
Ojciec Karola był urzędnikiem administracji wojskowej w randze porucznika. Matka zajmowała się domem i dziećmi. Zmarła 13 kwietnia 1929 r. w wieku 45 lat, gdy Karol miał lat 9. Pochowana została w Krakowie na cmentarzu Rakowickim. Tam też spoczywa ojciec i brat Edmund.
Lata szkolne
Karol w 1926 r. rozpoczął naukę w siedmioklasowej Szkole Powszechnej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. - W wieku 10, 12 lat byłem ministrantem, ale muszę wyznać, że niezbyt gorliwym - wspomina po latach.
Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w 1931 r. rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Brał udział w pracach teatrzyku amatorskiego. W pierwszej klasie gimnazjalnej spotkał się z ks. Kazimierzem Figlewiczem, który uczył religii. Należał także do Sodalicji Mariańskiej i Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej.
W 1932 r. zmarł brat Edmund. W maju 1938 r. Karol Wojtyła zdał egzamin dojrzałości z ocenami bardzo dobrymi.
Życie w Krakowie
Latem 1938 r. razem z ojcem przeprowadził się do Krakowa, gdzie zamieszkali u rodziny Kaczorowskich przy ul. Tynieckiej 10, na Dębnikach.
Wojtyła rozpoczął w 1938 r. studia na wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zobowiązał się uczęszczać na 36 godzin zajęć tygodniowo. Wtedy Karol podjął samodzielne próby pisarskie. Jego pierwsze utwory to "Ballady beskidzkie" i "Dawid -renesansowy psałterz", który zadedykował Matce. W czerwcu 1939 r. wystąpił w sztuce Mariana Nieżyńskiego "Kawaler księżycowy ", wystawianej przez Teatr Studencki w Krakowie. Sztuka cieszyła się wielkim powodzeniem.
Lata wojny i okupacji
W chwili wybuchu II wojny światowej Karol wraz z ojcem wyjechał z Krakowa. W wyniku wojennej tułaczki znaleźli się aż nad Sanem. Następnie wrócili do Krakowa.
Karol nawiązał kontakty ze swymi przyjaciółmi i rozpoczął działalność w Teatrze Rapsodycznym Mieczysława Kotlarczyka. Zapisał się na II rok studiów Wydziału Filozoficznego, na Filologię Polską. Rok akademicki trwał jednak krótko, do czasu aresztowania profesorów krakowskich przez gestapo (listopad 1939).
Od marca 1940 r. Karol pracował jako goniec sklepowy, a od 11 października 1940 r. jako robotnik w Fabryce Sody Solvay w Krakowie. Jednocześnie pogłębiał swą wiedzę teologiczną, filozoficzną i literacką.
W Wielkim Poście 1940 r. napisał "Hioba" oraz "Jeremiasza". W lutym 1940 r. w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach Salezjanie zorganizowali rekolekcje, które umożliwiły Karolowi spotkanie z młodymi ludźmi. Wkrótce stworzyli Żywy Różaniec i kółko katechetyczne.
W 1942 r. Wojtyła podjął studia teologiczne w tajnym Seminarium Duchownym. 18 lutego 1941 r. zmarł ojciec Karola.
- Z tym to okresem - wspomina po latach - łączy się zasadnicza decyzja w sprawie mojego powołania. Stało się dla mnie jasne, że Chrystus powołuje mnie do kapłaństwa. Stało się to jasne stopniowo w okresie pomiędzy śmiercią ojca, a jesienią 1942 r.
Od października 1942 r. brał udział w tajnych kompletach nauczania teologii w Seminarium Duchownym. Jest to okres intensywnej pracy Karola. Swój czas dzielił pomiędzy pracę, studia i aktorstwo. W r. 1944 otrzymał tonsurę i niższe święcenia kapłańskie.
1 listopada 1946 r. kardynał Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę, który swą mszę prymicyjną odprawił w Dzień Zaduszny.
Pobyt i studia we Włoszech
Po 10 dniach Wojtyła z ks. Stanisławem Starowieyskim wyjechał do Rzymu. Podjął studia na Papieskim Uniwersytecie Dominikańskim - Angelikum. Przedmiotem rozprawy doktorskiej była doktryna wiary u św. Jana od Krzyża.
Na wiosnę 1947 r. pojechał do San Giovanni Rotondo, by spotkać się z o. Pio. W lipcu 1947 r. Karol uzyskał licencjat z teologii. W czerwcu 1948 r. zdał egzaminy doktorskie. Obronił także dysertację.
Powrót do kraju
Kiedy powrócił do Polski otrzymał dekret nominacyjny na wikarego w Niegowici koło Gdowa, 25 km od Krakowa. Praca w parafii trwała rok i jak wspomina po latach: - była wypełniona zwyczajnymi obowiązkami wikariusza i katechety.
W marcu 1949 r. został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Prowadził tam zajęcia religijne z młodzieżą akademicką, odbywał pielgrzymki do Sanktuarium Matki Boskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej, działał w Towarzystwie Teologicznym, prowadził rekolekcje i organizował Koła Żywego Różańca.
W 1951 r. rozpoczął habilitację profesorską, którą ukończył 2 lata później. Tytuł pracy brzmiał: "Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera".
1 grudnia 1956 r. został etatowym pracownikiem KUL. Powierzono mu kierowanie Katedrą Etyki. Stopień docenta uzyskał tam w październiku 1957 r. Lata pracy na KUL -u zaowocowały wieloma pracami naukowymi.
Biskupstwo
4 lipca 1958 r. papież Pius XII nominował Karola Wojtyłę biskupem sufraganem Archidiecezji Krakowskiej. Był najmłodszym członkiem Episkopatu Polski, miał 38 lat. Biskup zamieszkał w Krakowie przy ul. Kanoniczej 21.
28 września 1958 r. odbyła się konsekracja biskupa Wojtyły. Był to dzień św. Wacława, patrona Katedry Krakowskiej. Nowy biskup oddał się bezgranicznie Matce Bożej przyjmując za dewizę słowa św. Ludwika Marii Grignion de Montforta - TOTUS TUUS.
Nowy biskup pracował w kurii, prowadził w dalszym ciągu wykłady na KUL - u, wizytował parafie, święcił kościoły i kaplice, odwiedzał domy zakonne, udzielał święceń kapłańskich. W r.1960 opublikował " Miłość i odpowiedzialność", wynik wieloletniej pracy i dyskusji z młodzieżą. Z tego też czasu pochodzi "Przed sklepem Jubilera" zaopatrzone wyjaśnieniem: "Medytacje o sakramencie małżeństwa, przechodzące chwilami w dramat".
W latach 1962-63 uczestniczył w sesjach Soboru Watykańskiego II.
Arcybiskupstwo
1 listopada 1964 r. został mianowany arcybiskupem ordynariuszem krakowskim. W latach 1964-65 uczestniczył ponownie w sesjach Soboru Watykańskiego II.
Posługa kardynalska
Z końcem maja 1967 r. papież Paweł VI ogłosił nominację 27 nowych kardynałów, wśród których znalazł się arcybiskup Wojtyła. Otrzymał on, zgodnie ze starą rzymską tradycją, jeden z kościołów rzymskich. Arcybiskupowi krakowskiemu przydzielono kościół San Cesareo in Palatio. 9 lipca odbył się ingres kardynała do Katedry Wawelskiej, a w kilka miesięcy później kardynał dokonał kanonicznego objęcia kościoła rzymskiego.
W 1969 r. ukazało się jego studium "Osoba i czyn", a nieco później "U podstaw odnowy". Uczestniczył aktywnie we wszystkich powojennych kongresach teologów polskich. Wielokrotnie brał udział w międzynarodowych zjazdach naukowych. Jako uczony został wyróżniony doktoratem honoris causa Uniwersytetu im Gutenberga w Moguncji.
W tym czasie wiele podróżował. Odwiedził Kanadę, Australię, RFN i USA. Wyjeżdżał też do Rzymu uczestnicząc w pracach komisji biskupów oraz naukowców.
Śmierć Pawła VI
6 sierpnia 1978 r. zmarł papież Paweł VI. Kardynał Wojtyła wyjechał do Watykanu na uroczystości pogrzebowe, a następnie na konklawe. 26 sierpnia papieżem wybrano Jana Pawła I. Po audiencji u nowego papieża kardynał wrócił do Krakowa. Pontyfikat Jana Pawła I trwał tylko 33 dni - 29 września nadeszła z Watykanu wiadomość o śmierci Ojca Świętego.
3 października kardynał Wojtyła znowu udał się na pogrzeb oraz na konklawe.
Habemus papam
W niedzielę 15 października 1978 r. kardynałowie najpierw celebrowali mszę św., a potem zgromadzili się w Kaplicy Sykstyńskiej, odśpiewali "Veni creator Spiritus" i około godz. 9.30 przystąpili do pierwszego głosowania. Szczegóły głosowania nie są znane. Od tej chwili aż do ukazania się dymu plac Świętego Piotra napełnił się tłumem ludzi spoglądających na komin na dachu Kaplicy Sykstyńskiej. W poniedziałek - 16 października - o godzinie 18.18 pojawił się biały dym. Zebrani na placu wznieśli okrzyki radości. Przy dźwiękach orkiestry wkroczyła na plac Św. Piotra Gwardia Szwajcarska, niosąc wielką papieską flagę.
O godz. 18.44 ukazał się w loggi bazyliki kardynał Pericle Felici, który wypowiedział zwyczajową formułę: - Zwiastuję wam radość wielką - mamy Papieża: Najdostojniejszego i Najprzewielebniejszego Pana Świętego Kościoła Rzymskiego, Kardynała Karola Wojtyłę, który przybrał sobie imię Jan Paweł II. O godz. 19.20 zgromadzonym ukazał się pierwszy od 1522 r. papież, nie-Włoch, 261. następca św. Piotra. Pierwsze Jego słowa brzmiały: - Sia lodato Gesu Cristo (Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus). Najdrożsi Bracia i Siostry!
Lata pontyfikatu
Jest Jan Paweł II bez wątpienia najbardziej podróżującym po świecie papieżem. W trakcie ponad 90 pielgrzymek odwiedził ponad 200 krajów.
13 maja 1981 r. stał się ofiarą zamachu tureckiego terrorysty Ali Agcy.
