Pierwszy temat wypracowania z języka polskiego na poziomie podstawowym na ubiegłorocznej maturze brzmiał: "Czy warto kochać, jeśli miłość może być źródłem cierpienia? Rozważ problem i uzasadnij swoje stanowisko, odwołując się do fragmentu "Dziadów cz. IV" Adama Mickiewicza i do innych tekstów kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów". Maturzyści mieli za zadanie napisać dłuższą wypowiedź o charakterze argumentacyjnym. Podstawą jej tworzenia było wielostronne rozważenie problemu, który dotyczył roli miłości w życiu człowieka i wymagał rozstrzygnięcia, czy warto kochać, jeżeli miłość może stać się źródłem cierpienia. Tekstem kultury, który miał dostarczyć podstawowych argumentów był fragment dramatu Adama Mickiewicza "Dziady cz. IV". Maturzysta powinien był zrozumieć sens załączonego fragmentu, określić jego problematykę i wykorzystać ją w charakterze argumentacyjnym, aby potwierdzić swoje stanowisko. Podstawą kolejnych argumentów miał uczynić inne teksty kultury. Swoje stanowisko każdy zadający mógł sformułować w różny sposób - wynika z analizy CKE. Na ogół dominowały w wypowiedziach dwie skrajnie różne postawy. Część piszących uznała, że watro kochać, mimo świadomości, że miłość może przynieść ze sobą cierpienie, część sformułowała pogląd, że kochać nie warto, bowiem uczucie miłości powinno przynosić radość, a skoro staje się źródłem cierpienia, należy go unikać, nie angażować się emocjonalnie. Niektórzy maturzyści próbowali uzasadniać, że nie zawsze warto kochać, kiedy ma się świadomość, że można z tego powodu cierpieć. Ostatnia formuła była dosyć ryzykowna, ale maturzyści starali się i takie stanowisko uzasadniać. Zamieszczone poniżej przykłady ilustrują różne sposoby rozwiązania problemu i różny poziom uzasadnienia stanowisk przyjętych przez piszących w rozprawkach maturalnych. Uwaga! W tekstach zachowano oryginalny zapis. Przykład nr 2 W obu rozprawkach do uzasadnienia odmiennej tezy wykorzystano te same przykłady: fragment "Dziadów cz. IV" oraz "Lalkę" Bolesława Prusa. Było to możliwe, ponieważ autorzy prac w różny sposób zinterpretowali postawy bohaterów. Podstawą odmiennego ukierunkowania interpretacji był przyjęty już we wstępie kontekst, w którym odczytany został główny problem sformułowany w poleceniu. W pierwszej z prezentowanych rozprawek maturzysta sięgnął po założenia egzystencjalizmu i starał się przekonać, że w myśl jego istoty doświadczanie bólu stanowi o sile świadomości własnego człowieczeństwa. W drugiej pracy kontekstem był romantyzm i jego sposób doświadczania nieszczęścia, a przywołana we wstępie myśl z "Hymnu o miłości" św. Pawła stanowiła dla piszącego jedynie podstawę negatywnego odniesienia. "W obu wypowiedziach dokonano trafnego wyboru przykładów z innych tekstów kultury, poddano je wnikliwej analizie i, co watro podkreślić, właściwie wykorzystano w funkcji argumentacyjnej. W obu rozprawkach z pełną konsekwencją został zrealizowany zamysł kompozycyjny, co znalazło swoje odzwierciedlenie w konsekwentnie formułowanych wnioskach cząstkowych oraz obecnych w akapitach wykładnikach spójności językowej, zarówno tranzycjach, jak i pełnych sformułowaniach wiążących wywód z przyjętym założeniem" - ocenili eksperci CKE. Z jakich jeszcze przykładów mogli skorzystać uczniowie? Jak napisać wypracowanie polegające na analizie i interpretacji wiersza? Zobacz w arkuszu opracowanym przez CKE (pobierz tutaj) *** Matury 2017 ruszają już 4 maja. W kolejne dni będziemy publikować arkusze CKE oraz odpowiedzi, jakie zaproponują nasi eksperci. Zapraszamy również do śledzenia nas na Facebooku: Interia Matura, gdzie publikujemy wskazówki i materiały, które pomogą wam w przygotowaniach do tegorocznej matury. Matura 2017. Sprawdź terminy egzaminów!