Hanna Krall wypracowała swoisty typ reportażu, krótkiej relacji, której wyrazistość wynika z odpowiedniej konstrukcji wypowiedzi bohatera oraz prawie zupełnego braku komentarza odautorskiego. Wywiad jest dominatą formalną utworu pisarki. W rozmowie brakuje tonu oficjalnego, czasem Marek Edelman zwraca się do reporterki: "moje dziecko". Kompozycja dzieła jest zazwyczaj chronologiczna, do pewnych wątków jednak pisarka wraca wielokrotnie, wprowadzone są również dygresje. Hanna Krall podkreśla współautorstwo tekstu: "nasza opowieść". Wprowadzenie mowy pozornie zależnej pozwala czytelnikowi domyślić się, że relacja jest sprawozdaniem z bezpośrednich wypowiedzi bohaterów. Nazwiska i pseudonimy, cytaty z rozpraw naukowych, dane liczbowe i dokładne daty tworzą bogactwo faktograficzne. Forma utworu jest odpowiednia do zagadnień, które prezentuje. Są więc obecne: reportaż (dominuje w dziele), opowieść dokumentalna, wywiad.