Obecnie UW składa się z ponad 18 wydziałów i licznych jednostek naukowo-badawczych, a jego kampus obejmuje 126 budynków i kompleksów edukacyjnych.
Uniwersytet Warszawski - historia
Uniwersytet Warszawski początkowo funkcjonował jako Królewski Uniwersytet Warszawski, który powstał z połączenia dwóch instytucji edukacyjnych: Szkoły Prawa i Nauk Administracyjnych oraz Szkoły Lekarskiej. Uczelnia miała na celu kształcenie elit intelektualnych i administracyjnych w Królestwie Polskim, a jej pierwszym rektorem był Wojciech Szweykowski.
W pierwszych latach istnienia (1816-1869) uniwersytet składał się z pięciu wydziałów: Teologii, Prawa, Medycyny, Filozofii oraz Nauk i Sztuk Pięknych.
W 1830 roku, po upadku powstania listopadowego, uczelnia została przekształcona w Uniwersytet Królewsko-Aleksandrowski, a w wyniku represji zlikwidowano polskie szkolnictwo wyższe.
W 1870 roku otwarto Cesarski Uniwersytet Warszawski, wykłady prowadzone były w języku rosyjskim. W czasie I wojny światowej uniwersytet został przeniesiony do Rostowa nad Donem.
Po wojnie, w 1915 roku, utworzono polskojęzyczny Uniwersytet Warszawski, który szybko stał się największą uczelnią w Polsce, zatrudniając około 250 profesorów i kształcąc 10 000 studentów. W latach trzydziestych XX wieku uczelnia przyjęła nazwę Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego.
Po wybuchu wojny w 1939 roku, uniwersytet został zamknięty przez niemieckie władze okupacyjne. W pierwszych dniach września 1939 roku, zamiast tradycyjnej działalności edukacyjnej, uruchomiono na uczelni szpital polowy, gdzie przyjmowano rannych z bombardowań.
Mimo okupacji, Uniwersytet Warszawski kontynuował działalność dydaktyczną w formie tajnego nauczania. Umożliwiło to zachowanie ciągłości kształcenia i przygotowanie młodego pokolenia do odbudowy kraju po wojnie. Tajne komplety były organizowane przez wykładowców i studentów, którzy ryzykowali życie dla zachowania polskiej edukacji.
Latem 1944 roku, podczas
Powstania Warszawskiego,
Uniwersytet Warszawski stał się ważnym punktem oporu.
Niemcy zmagazynowali tam znaczne ilości broni i amunicji, co czyniło kampus strategicznym celem dla powstańców. Mimo kilku prób zdobycia uniwersytetu przez Armię Krajową, natarcia
zakończyły się niepowodzeniem z powodu przewagi ogniowej niemieckich sił.
II wojna światowa przyniosła Uniwersytetowi Warszawskiemu ogromne straty ludzkie i materialne. Liczne budynki zostały zniszczone lub uszkodzone, a wielu pracowników i studentów straciło życie lub zostało deportowanych.
Po wojnie uczelnia musiała zmierzyć się z odbudową oraz wznowieniem działalności akademickiej w nowej rzeczywistości politycznej. Uniwersytet Warszawski wrócił do swojej pierwotnej nazwy.
W 1945 roku rozpoczęło naukę ponad 4000 studentów. W kolejnych latach Uniwersytet Warszawski przeszedł wiele reform strukturalnych, w tym likwidację niektórych wydziałów oraz utworzenie nowych instytucji edukacyjnych.
Uniwersytet Warszawski - znani absolwenci
Uniwersytet Warszawski może poszczycić się wieloma znanymi absolwentami, którzy osiągnęli sukcesy w różnych dziedzinach:
Witold Gombrowicz - wybitny powieściopisarz i dramaturg, kandydat do Nagrody Nobla.
Leonid Hurwicz - laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii.
Jan Brzechwa - znany poeta i autor literatury dziecięcej.
Menachem Begin - były premier
Izraela.