Dziwne znaki w lesie pod Tarnobrzegiem. Siostra zakonna: Sprawdźcie to

Grębów, Bojanów, Krawce i Jamnica to niewielkie miejscowości leżące na południe od Tarnobrzega. Łącznie zamieszkuje je kilka tysięcy osób. Miasteczka i wsie, jakich wiele na mapie Polski. Niewielkie ryneczki, domy znajdujące się wzdłuż głównych dróg, większy supermarket, a to wszystko w otoczeniu dużych połaci lasów, pól i jezior.

Kto pierwszy opowiedział historię o tajemniczej sekcie, tego lokalni nie wiedzą. Od miesiąca powtarzają jednak zasłyszane plotki. Ta najczęściej powtarzana: grupa osób ubranych na biało pojawia się nocą w lesie i odprawia tam tajemne rytuały. Osobiście nikt ich nie widział, ale każdy zna kogoś, kto ich dostrzegł.

Na pierwszej fotografii widać białe postacie idące polną drogą wśród zarośli. Zdjęcie jest zrobione z dużej odległości i trudno rozpoznać twarze. Na kolejnej fotografii widać przygotowane palenisko. Na drewnianym pniu ktoś nożem wyrył swastykę. Zdjęcie numer trzy przedstawia porzucone w lesie truchła zwierząt.

Kto i kiedy zrobił te zdjęcia, nie wiadomo. Każdy z mieszkańców ma swoją teorię. O fotografiach rozmawiamy z księdzem Piotrem Zwolińskim. Duchowny jest proboszczem parafii Stany. - Zdjęcia pokazywała mi młodzież działająca przy parafii. Kiedy zacząłem rozmawiać z dorosłymi, to tylko się uśmiechali. Rozmawialiśmy na ten temat też z innymi księżmi. Pokazywali mi zdjęcia, że na szałasie była swastyka, gdzieś indziej głowa dzika - mówi kapłan.

W plotki o sekcie nie wierzy. Odkąd został proboszczem, drzwi kościoła są otwarte przez cały dzień. Jak dotąd nikt nie sprofanował wnętrza świątyni. Na pobliskich łąkach i w lasach znajduje się wiele przydrożnych kapliczek. O tym, by któraś została zdewastowana, też nie słyszał.

- To żart, fake news. Prawdopodobnie siostry dominikanki szły lasem, ktoś zrobił im zdjęcie. Klasztor jest w Wielowsi koło Tarnobrzega. Nie słyszałem żadnych poważnych głosów o sekcie. Takie były plotki, ale żadnych dowodów nikt nie znalazł - konkluduje.

Jedziemy do Wielowsi. Niedaleko drogi łączącej Sandomierz znajduje się klasztor sióstr dominikanek, którego budowa rozpoczęła się w 1864 r. To tutaj zakonnice mieszkają, modlą się, współpracują z lokalną społecznością, prowadzą szkołę i przedszkole.

Klasztor otacza biały mur, wejść można do niego przez niewielką czarną bramę. Drzwi otwiera nam jedna z sióstr, jest uśmiechnięta, ma biały habit, a na głowie czarny welon. O tajemniczej sekcie dowiaduje się od nas.

Pokazujemy jej zdjęcie białych postaci na leśnej drodze. - Proszę spojrzeć, mamy czarne welony, a na fotografii są białe. Nasze siostry owszem, mają białe welony, ale noszą je tylko podczas nowicjatu, a ten odbywa się w Małopolsce. To niemożliwe, żeby na zdjęciu były nasze siostry. Białe welony noszą niepokalanki, ale nie ma ich w okolicy - mówi.

- Nie chce mi się wierzyć, że siostry po lasach chodzą. Szukajcie panowie, sprawdźcie to, może to rzeczywiście sekta - dodaje na koniec rozmowy.

Środek rynku w Grębowie przecinają dwa chodniki tworzące literę "X". W słoneczny dzień mieszkańcy mogą schować się w cieniu wysokich drzew. Całość otoczona jest ulicami, niewielkimi sklepami. Na środku placu znajdują się ławeczki. To na nich przesiaduje młodzież z pobliskiej szkoły. Kiedy przyjeżdżamy do Grębowa, siedzi tam kilkanaście młodych osób, za chwilę mają lekcję religii.

- Nikt ich nie widział, tylko jakieś rzeczy w lasach były - mówi jeden z nastolatków. Jego kolega opowiada, że byli w miejscu, gdzie zrobiono jedną z fotografii. - Dużo ludzi jeździło tam, żeby się pośmiać i poszukać - mówi chłopak.

- Ksiądz uważa, że nie ma czegoś takiego jak sekta. Zaraz się zapytamy, bo właśnie idziemy na religię - dodaje jedna z dziewczyn.

Inny nastolatek opowiada nam o tajemniczym czarnym samochodzie na szczecińskich numerach, który miał widzieć niedaleko lasu. Jego koleżanka mówi o białym busie, z którego miała wydobywać się muzyka przypominająca pieśni kościelne.

- Na dobrą sprawę nie wiadomo czy to sekta, czy ktoś sobie żarty robi. Na zdjęciach jest kilka różnych miejsc - mówi inny z nastolatków.

- To chyba zakonnice. A podobno to zdjęcie jest zrobione trzy lata temu. Tam jest jakaś kapliczka i one tam chodziły po prostu - mówi jeden z uczniów. - Było zdjęcie, to my powiedzieliśmy "sekta", i poszło. To wśród młodzieży padło hasło "sekta", tak dla żartów. Wszyscy teraz o tym mówią.

Na jednym ze zdjęć zamieszczonych w internecie widać palenisko oraz kawałek drewna, na którym ktoś wyciął nożem swastykę. To miejsce ma znajdować się kilka kilometrów od rynku w Grębowie. Drogę wskazują nam nastolatkowie. Jedziemy tam. Asfaltowa droga w pewnym momencie zaczyna się zwężać i jest coraz bardziej dziurawa i popękana. Ulica kończy się chwilę po wjechaniu do lasu.

Las w Grębowie nie różni się niczym od tysięcy takich miejsc w Polsce. Wysokie drzewa, co jakiś czas przedzielone polaną. Odległość między drzewami jest spora. Wybieramy jedną z leśnych ścieżek. Po kilkunastu krokach widzimy ułożony niewielki stos z patyków, a na środku dwa kije, które mają przypominać krzyż. Wszystko wskazuje na to, że ktoś ustawił go tutaj dla żartu.

- Nie ma żadnej sekty i nie było. Jest to wymysł młodych ludzi, którzy zobaczyli siostry ubrane na biało i zrobili im zdjęcie. Wnętrzności zwierząt w lesie to pozostałości po kłusowniku. Też ktoś zrobił zdjęcie, ktoś inny połączył obie te rzeczy i tak powstała "sekta". Zaczęło to żyć własnym życiem - mówi nam Kazimierz Skóra, wójt Grębowa od 12 lat.

- Zostało też wszczęte postępowanie wyjaśniające na policji w Grębowie. Zgłosiłem to osobiście, bo sporo mieszkańców było zaniepokojonych. Przeprowadzili szybkie śledztwo, dotarli do świadków, wyszło im, że to siostry zakonne, które spotykają się przy figurce św. Jana Nepomucena.

- To młodzież lubi sensacje, naogląda się głupot w telewizji i takie rzeczy powstają. Ktoś to wrzucił na Facebooka po prostu. Potem pojawiły się jakieś urojenia w głowach niektórych ludzi, inni robili dowcipy, bo wiedzą, że takie plotki padają na podatny grunt - konkluduje.

Podążamy tropem wskazanym przez wójta. Jedziemy nad stawy, gdzie znajduje się figurka Jezusa. Niedaleko niej znajduje się restauracja Rybka. Rozmawiamy z pracownikami.

- Od początku wiedzieliśmy, że to nie żadna sekta. Siostry regularnie przyjeżdżają tutaj, aby odwiedzić pobliską kapliczkę, gdzie modlą się i odmawiają różaniec. Wcześniej jedzą u nas obiad - mówi jeden z pracowników i wskazuje drogę, którą trzeba iść do kapliczki. Ta wiedzie pomiędzy dwoma stawami. To dokładnie ta sama droga, którą widzimy fotografii z białymi postaciami.

Siostry zakonne odwiedzające to miejsce to niepokalanki. Mają białe habity i szczególnym kultem obdarzają Jana Nepomucena. To czeski święty, będący patronem dobrej spowiedzi. Figurka tego świętego znajduje się rónież w okolicy i ją siostry również odwiedzają.

Podążamy ścieżką w kierunku kapliczki. Ta znajduje się nad brzegiem jeziora, obok jest altanka i miejsce na ognisko. Cisza, spokój, wysokie trawy, dookoła stawy i pływające w nich łabędzie. Po sekcie nie ma ani śladu.

Chcesz porozmawiać z autorami? Napisz: lukasz.szpyrka@firma.interia.pl; dawid.serafin@firma.interia.pl