Świat pogan:
Neron - był panującym wówczas młodym cesarzem Rzymu. Przedstawiony został w powieści w sposób bardzo negatywny. Był próżny, żądny sławy, odrażający, wulgarny i bezkrytyczny wobec siebie. Prowadził hulaszczy tryb życia, był zdemoralizowanym człowiekiem - potworem. Neron był zbrodniarzem, okrutnym tyranem i prześladowcą chrześcijan. Widok krwi i cierpienia innych sprawiał mu wielką satysfakcję.
Cesarz od poddanych wymagał absolutnego posłuszeństwa. Czuł się nie tylko władcą, ale przede wszystkim bogiem. Swoje obowiązki zaniedbywał, gdyż twierdził, że jest wspaniałym artystą i na tym się skupiał.
Neron to bardzo zły i okrutny człowiek. Wymordował swoją własną rodzinę, podpalił Rzym, rozkoszował się widokiem bestialsko mordowanych chrześcijan. Cudzy ból był źródłem jego rozkoszy, karmił duszę i umysł cesarza.
Petroniusz - należał do najbliższego otoczenia Nerona. To człowiek bardzo inteligentny, wyniosły, opanowany, wyrozumiały, łagodny, tolerancyjny. Był znawcą sztuki i literatury, a także autorem epigramatów i utworu "Satyricon". Nie akceptował postępowania cezara, ale został jego doradcą.
Petroniusz pomagał siostrzeńcowi w problemach miłosnych. Działał w dobrej wierze, choć nie zawsze jego działania były korzystne.
Dla ów postaci szczęście to rozkoszowanie się życiem oraz umiejętne korzystanie z niego. Przyjemność była dla niego na pierwszym miejscu, dlatego też nie przeciwstawiał się innym. Nie mógłby wyrzec się rozkoszy i biesiad, które uczynił sensem swojego życia.
Petroniusz nie potrafił też zrozumieć chrześcijan. Dostrzegł wartość ich nauki, ale jej nie zaakceptował. Była ona sprzeczna z jego poglądami.
Bohater powieści zdawał sobie sprawę, iż patrzy na upadek swojego świata, ale pozostał biernym świadkiem wszystkiego, co działo się wokół niego. Jego śmierć to znak odchodzenia świata wartości, które reprezentował.
Tygellin - konkurował z Petroniuszem na dworze Nerona. Był służalczym intrygantem, gburem i nieukiem. Zajął się organizowaniem podpalenia Rzymu. To postać negatywna.
Chilon - był łącznikiem między postaciami świata rzymskiego i chrześcijańskiego. To oszust i szpieg. Dla pieniędzy zrobiłby wszystko. Cudze tajemnice wykorzystywał dla własnego pożytku.
Na zlecenie Winicjusza podjął się odnalezienia Ligii. Potrafił "zmienić" swoje poglądy i wejść w szeregi chrześcijan, oczywiście wszystko dla pieniędzy. Tak naprawdę człowiek ten służył tylko tym przekonaniom, które były opłacalne. Nie wierzył w nic. Dobro i zło miały dla niego taką samą wartość.
Chilon przyczynił się do prześladowań chrześcijan, zdradził informację o nich. Przed przybyciem do Rzymu pozbawił Glauka rodziny i zaprzedał go rozbójnikom. Kiedy spotkał go później, także nastawał na jego życie, a następnie wydał go w ręce Tigellina.
Chilon, pod wpływem widoku męczeństwa chrześcijan oraz Glauka, a zwłaszcza przebaczenia mu win w imię Chrystusa, zmienił się. Odnalazł w sobie odwagę, nawrócił się. Wyznał publicznie, iż to Neron jest prawdziwym podpalaczem.
Bohater zginął śmiercią męczeńską, ale spokojną. Niedźwiedź oszczędził go. Nawrócenie Chilona to świadectwo zwycięstwa chrześcijaństwa.
Marek Winicjusz - był to młody patrycjusz rzymski. To postać, która połączyła dwa światy w powieści (chrześcijański i starożytny świat pogański).
Był odważny, dumny, zdecydowany, niecierpliwy. Miał dobre serce, ale nie umiał hamować gniewu. W uniesieniu nie miał litości dla niewolników.
Przebywając wśród chrześcijan, zaczął powoli rozumieć ich naukę. Przyjął chrzest, wyzwolił swoich niewolników. Przeszedł przemianę wewnętrzną, stał się innym człowiekiem. Z poganina zmienił się w żarliwego chrześcijanina. Pomogła mu w tym także miłość do Ligii. To właśnie starania o nią stały się przyczyną kontaktu Marka z chrześcijanami. Religia, którą poznał zachwyciła go pięknem zasad moralnych, miłością do drugiego człowieka.
Świat chrześcijan:
Glaukus - to człowiek, który potrafił wybaczyć Chilonowi dwukrotnie, mimo że zaznał od niego mnóstwo krzywd. Dokonał nawet jego nawrócenia na wiarę chrześcijańską. Zmarł w straszliwych męczarniach, jako żywa pochodnia.
Ligia - to córka wodza Lygów. Została wywieziona do Rzymu jako zakładniczka wraz z opiekunem Ursusem. Znalazła tam przybranych rodziców u rzymskiego wodza Plaucjusza Aulusa i jego żony Pomponii Grecyny.
Była to postać bardzo delikatna, skromna i niezwykle piękna. Stała się obiektem westchnień Winicjusza. Odegrała znaczącą rolę w jego wewnętrznej przemianie. Nauczyła go prawdziwej, pięknej i czystej miłości.
U przybranych rodziców poznała naukę Chrystusa i stała się jej wierna. Była gorliwą chrześcijanką. Żyła według przyjętych zasad moralnych.
Ursus - był opiekunem Ligii. Dla niej mógłby zrobić wszystko. Wyniósł ją z uczty u Nerona, porwał i ukrył przed Winicjuszem, zmagał się na arenie z turem, aby ją ocalić. Był wiernym i oddanym opiekunem dziewczyny.
Ursus był człowiekiem bardzo silnym. Jeśli odebrał komuś życie, ogromnie tego żałował. Był skłonny do płaczu i naiwny. Nie był postacią szczególnie inteligentną, ale na pewno szczerą i prawdomówną.
Apostoł Piotr - to duchowy przywódca chrześcijan, który przybył do Rzymu, aby nauczać. Charakteryzował się dobrocią, skromnością, spokojem i odwagą. Zmarł śmiercią męczeńską w tym samym dniu, co apostoł Paweł.
