Największy Polak to...

Za cezurę początkową naszej zabawy postanowiliśmy przyjąć koniec II wojny światowej. Postaci z ostatniego półwiecza wciąż pozostają obecne w naszej pamięci, niektóre z nich niemal na co dzień pojawiają się w mediach.

Postanowiliśmy sprawdzić, kogo użytkownicy INTERIA.PL darzą największą sympatią, a kogo nie mogą znieść. Czy bardziej cenicie osoby, które odchodzą już do historii, czy może postaci wciąż obecne w życiu publicznym? Kto zyska największe poparcie: politycy, artyści, a może sportowcy?

Zapraszamy do zabawy!

Leszek Balcerowicz

Minister finansów w pierwszym rządzie III RP Tadeusza Mazowieckiego. Podjął się ambitnego zadania ratowania polskiej gospodarki, którą na początku lat 90. trawiła kilkusetprocentowa inflacja. W opinii wielu ekonomistów tzw. plan Balcerowicza pozwolił w miarę bezboleśnie wprowadzić w Polsce gospodarkę rynkową i uratował kraj przed kompletnym krachem. Innego zdania Andrzej Lepper, który widzi w reformach Balcerowicza źródło polskiej biedy, a swoją dezaprobatę wyraża przysłowiowym już powiedzeniem "Balcerowicz musi odejść".

Zbigniew Boniek

Najlepszy polski piłkarz, a na pewno najbogatszy. Jako zawodnik osiągnął więcej niż jakikolwiek inny Polak - zdobyl mistrzostwo Polski z Widzem Łódź, mistrzostwo Włoch z Juventusem Turyn, z którym sięgnął również w 1985 r. po Puchar Mistrzów. Z reprezentacją Polski na Mundialu w Hiszpanii zdobył srebrny medal. Ale Boniek równie dobrze radzi sobie poza boiskiem. Jest prężnym biznesmenem działającym na rynku mediów, działaczem piłkarskim. Doskonale radzi sobie również przed kamerą - we włoskiej telewizji jest cenionym komentatorem futbolu. A po cichu marzy mu się też kariera polityczna...

Edward Gierek

I sekretarz PZPR w latach siedemdziesiątych. Za pieniądze z kredytów zaciągniętych na Zachodzie próbował zrobić z Polski dziesiątą potęgę gospodarczą świata. Jego eksperyment ekonomiczny pozwolił na wybudowanie absurdalnie wielkiej Huty Katowice, zakupienie licencji na Fiata 126 p, a także kilka lat życia na w miarę przyzwoitym poziomie. Ale zakończył się tragicznie: kartkami na mięso, po które trzeba było stać nocami i starciami milicji z głodnymi robotnikami. Gierek musiał odsunąć się od władzy, ale pozostawił po sobie długi, które będziemy spłacać przez kolejne dwadzieścia lat. Nie zmienia to faktu, że dla wielu Polaków Gierek pozostaje symbolem najszczęśliwszego okresu w życiu. Edward Gierek zmarł w 2001 r.

Wojciech Jaruzelski

Generał armii, od 1943 r. piął się po szczeblach wojskowej kariery, a kiedy zabrakło w niej już szczebli, zdecydował się na karierę polityczną. Kolejno wiceminister i minister obrony, a od 1981 premier i I sekretarz PZPR. Wprowadził w Polsce stan wojenny, ale w 1989 zgodził się na rozmowy przy "okrągłym stole", co doprowadziło do upadku komunizmu w Polsce. Przez krótki okres na przełomie 1989 i 1990 r. sprawował urząd prezydenta III RP.

Otylia Jędrzejczak

"Motylia", czyli specjalistka od pływania stylem motylkowym, to świeżo upieczona bohaterka narodowa. Na nieudanych dla Polski igrzyskach w Atenach zdobyła jeden złoty i dwa srebrne medale. Bezpretensjonalność i wdzięk młodej pływaczki ujęły Polaków. Tym bardziej, że Otylia ma nie tylko talent, ale i wielkie serce. Swój złoty medal wystawiła na aukcję, z której dochód przeznaczony będzie na leczenie dzieci chorych na białaczkę. Ten gest dostrzeżono nie tylko w Polsce - Otylia znalazła się na liście Bohaterów Europy 2004 brytyjskiego magazynu "Time".

Robert Korzeniowski

Chodziarz, który naprawdę daleko zaszedł. Lista jego osiągnięć jest imponująca - czterokrotny mistrz olimpijski, trzykrotny mistrz świata, brązowy medalista MŚ, dwukrotny mistrz Europy i posiadacz nieoficjalnego rekordu świata w chodzie na 50 km. Korzeniowski słynie nie tylko z osiągnięć sportowych, ale i niemałej erudycji i elokwencji. Prywatnie prowadzi sieć sklepów sportowych, a ostatnio został doradcą dyrektora programu pierwszego TVP ds. sportu. 11 listopada prezydent Aleksander Kwaśniewski uhonorował go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jacek Kuroń

Publicysta, dysydent, polityk, społecznik. Zaczynał jako aktywny działacz komunistyczny, ale szybko przeszedł na drugą stronę barykady, przez co wielokrotnie trafiał do więzienia, m.in. pod zarzutem próby obalenia ustroju. Większość z nas pamięta jego charakterystyczne dżinsowe ubrania, którym pozostawał wierny nawet wtedy, gdy sprawował urząd ministra pracy i polityki socjalnej. Wtedy to powstało określenie "kuroniówka" - najpierw była to darmowa zupa, a potem każda forma skromnej pomocy dla najuboższych. W ostatnich latach wycofał się z życia publicznego i walczył z chorobą. Niestety, przegrał z nią w czerwcu tego roku.

Aleksander Kwaśniewski

Zaczynał jako minister ds. sportu i młodzieży w ostatnich rządach komunistycznych, potem był współorganizatorem i uczestnikiem rozmów "okrągłego stołu". W 1995 roku pokonał w wyborach prezydenckich legendę Solidarności, Lecha Wałęsę. Mimo że jego nazwisko ostatnio coraz częściej pojawia się w kontekście różnych afer, sondaże wskazują, że i tak niezmiennie jest politykiem cieszącym się w największym zaufaniem rodaków. Jest też niezwykle aktywny na arenie międzynarodowej, co pokazuje choćby jego rola jako mediatora w czasie ukraińskiej pomarańczowej rewolucji. Mówi się, że po zakończeniu drugiej kadencji prezydenckiej w 2005 roku ma szansę na prestiżowe stanowisko w którejś z organizacji międzynarodowych. Przy tej okazji najczęściej wymienia się NATO.

Adam Małysz

Król polskich nart, trzykrotny zdobywca Pucharu Świata w skokach, trzykrotny mistrz świata i dwukrotny medalista olimpijski. 27-letni góral z Wisły przez kilka lat był narodowym bohaterem, jego sukcesy były lekiem na nasze kompleksy. Na małyszomanię zachorowali wszyscy Polacy, a gwiazda Małysza świeciła mocniej niż wszystkich aktorów i piosenkarzy razem wziętych. Obecnie Małysz przeżywa kryzys formy, ale wciąż cieszy się ogromnym szacunkiem rodaków.

Tadeusz Mazowiecki

Jeden z żywych symboli narodzin III RP, od września 1989 do grudnia 1990 roku pierwszy niekomunistyczny premier w Polsce. Od 1976 związany z ruchem opozycyjnym, internowany w stanie wojennym, w 1989 jeden z głównych negocjatorów "okrągłego stołu" po stronie "Solidarności". Autor kontrowersyjnej koncepcji "grubej kreski", czyli pojednania i wybaczenia win przeszłości (ale nie przestępstw) ludziom dawnego reżimu. Jego rząd zapoczątkował też realizację słynnego "planu Balcerowicza". Mazowiecki jest kawalerem Orderu Orła Białego oraz doktorem honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego.

Adam Michnik

Historyk z wykształcenia, dziennikarz z zamiłowania, opozycjonista z wyboru. Początkowo próbował zmieniać system komunistyczny od środka, ale szybko rozczarował się do PRL, z którym wojował przez ponad 20 lat. Wiele czasu spędził w więzieniu. Aktywny uczestnik obrad "okrągłego stołu", później poseł pierwszej kadencji. Od 15 lat redaktor naczelny "Gazety Wyborczej", chociaż ostatnio przekazał część obowiązków Helenie Łuczywo, a sam leczy gruźlicę.

Leszek Miller

Były premier i szef SLD jest uwikłany w najgłośniejsze afery ostatnich lat, a przez wielu obwiniany też za wszelkie nieszczęścia i kompromitację lewicy. Miller zaczynał w PZPR, ale karierę zrobił dopiero w III RP - najpierw w SdRP, a później SLD. Był ministrem w rządach Waldemara Pawlaka, Józefa Oleksego i Włodzimierza Cimoszewicza. W 2001 roku został premierem. Za swój największy sukces uważa wprowadzenie Polski do Unii Europejskiej. Jednak dzień po wejściu naszego kraju do UE zmuszony był podać się dymisji i nie zatrzymywała go już wtedy nawet własna partia.

Czesław Miłosz

Człowiek-instytucja i jedna z ikon polskiej kultury. Do 1980 roku, kiedy dostał literacką Nagrodę Nobla, przebywający na emigracji Miłosz był w naszym kraju szerzej nieznany. Potem jednak - zarówno ze względu na osiągnięcia artystyczne, jak i na powagę wieku - szybko stał się jednym z niekwestionowanych autorytetów w dziedzinie literatury i kultury. Że był kontrowersyjny, wyszło na jaw dopiero po jego śmierci. Grupka prawicowych krzykaczy nie zdołała jednak zapobiec temu, by spoczął wśród zasłużonych na krakowskiej Skałce.

Czesław Niemen

Czesław Niemen, a właściwe Wydrzycki, był solistą Niebiesko-Czarnych i założycielem kilku innych zespołów. Dla wielu człowiek, który piosenką "Dziwny jest ten świat" rozpoczął w Polsce historię muzyki rockowej. Na polskiej scenie muzycznej istniał 40 lat, 17 razy z rzędu wybierany był w ankietach "Jazzu" i "Non Stopu" na najpopularniejszego i najlepszego wokalistę kraju. Zmarł w tym roku po długiej chorobie. Miał 65 lat.

Jurek Owsiak

Najbardziej medialny i najbardziej kontrowersyjny społecznik w naszym kraju. Dyrygowana przez niego Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy jest akcją niemającą odpowiednika nigdzie na świecie. Sukces imprezy to w dużej mierze zasługa charyzmy lidera, którego znakiem firmowym stały się charakterystyczne okulary, żółta koszula i czerwone spodnie. I rzecz jasna słynne powiedzenie "róbta, co chceta", które przeciwnicy Owsiaka tak chętnie wykorzystują przeciw niemu jako pierwszy dowód na to, że pod przykrywką działalności charytatywnej promuje on szkodliwe wzorce życia.

Ks. Jerzy Popiełuszko

Legendarny kapelan warszawskich środowisk pracowniczych skupionych w "Solidarności", szykanowany przez władze państwowe, zamordowany przez oficerów Służby Bezpieczeństwa w 1984 roku. Stał się symbolem oporu przeciw władzy komunistycznej. Jego grób przy kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie jest celem pielgrzymek i miejscem kultu. Coraz większe są też szanse na jego beatyfikację.

Wisława Szymborska

Tuż po wojnie "skromna pani od wierszy" zaczęła swoją przygodę z pisaniem niefortunnie, bo od utworów "jedynie słusznych politycznie", czego do dziś wielu jej nie może wybaczyć. Mimo jednak, że ranga kolejnych jej wierszy jest już nie do podważenia, to w 1996 roku, kiedy dostała literacką Nagrodę Nobla, w Polsce zapanowała konsternacja, bo mało kto oprócz polonistów wiedział, kto to taki Szymborska. Jest w tym trochę zasługi charakteru poetki, która nie lubi udzielać wywiadów i pokazywać się w mediach. Jest też jednak pewne, że rozgłos zapewnią jej podręczniki historii literatury i że będzie to rozgłos zasłużony.

Andrzej Wajda

Reżyser filmowy, sztandarowa postać tzw. szkoły polskiej w kinie, obecnie mistrz i mentor dla wielu początkujących filmowców. Jego "Człowiek z marmuru" czy "Człowiek z żelaza" to filmy, które wywoływały ogólnonarodowe dyskusje. Wajda znany jest też z licznych adaptacji polskiej literatury - przeniósł na ekran m.in. "Wesele", "Ziemię obiecaną" czy "Pana Tadeusza". Od wielu lat współpracuje też z teatrem. Znany i doceniany nie tylko w kraju, w 2000 roku dostał Oscara za całokształt twórczości.

Lech Wałęsa

Urodzony w 1943 r., z wykształcenia elektryk, legendarny przywódca "Solidarności", były prezydent Polski, laureat Pokojowej Nagrody Nobla. Dla wielu symbol wolności i walki o demokratyczną Polskę. Inni utożsamiają jego nazwisko ze straconą szansą, jaką Polska miała po 1989 r. Ostatnio znowu zrobiło się o nim głośno, gdy jako pierwszy z zagranicznych mężów stanu pospieszył na Ukrainę wspomagać tamtejszą demokrację.

Karol Wojtyła

Tej postaci nie trzeba nikomu przedstawiać. Ksiądz Wojtyła, a od 1978 roku papież Jan Paweł II, króluje we wszelkich sondażach na najwybitniejszego współcześnie żyjącego rodaka i także w naszej zabawie jest jednym z murowanych faworytów. Z jego popularnością jest tylko jeden problem - entuzjazm słów i gestów, jaki wykazują tłumy witające papieża w czasie jego podróży do kraju, nie przekłada się zbytnio na zapał do słuchania jego nauki i zainteresowanie tym, co chce powiedzieć.

Michał Żebrowski

Jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych współczesnych aktorów. Wiedźmin w ekranizacji Sapkowskiego, Skrzetuski z "Ogniem i mieczem" i Pan Tadeusz u Wajdy. Ostatnio zagrał w "Pręgach" Magdaleny Piekorz, filmie, który jest w tym roku polskim kandydatem do Oscara. Dla jednych po prostu ładny chłopiec stworzony do kina komercyjnego, dla innych naprawdę zdolny aktor, którego wizerunkowi zaszkodziły role w ekranizacjach szkolnych lektur. Ale Żebrowski udziela się nie tylko jako aktor. Sprawdził się też jako wokalista oraz nagrał płytę z bajkami dla dzieci.