Informację o śmierci poety przekazało w niedzielę w mediach społecznościach Wydawnictwo J, z którym współpracował. Jacek Łukasiewicz urodził się w 1934 roku we Lwowie. Studia polonistyczne ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim w 1955 roku. W latach 1953-1956 pracował we Wrocławskim Tygodniku Katolickim, a w 1956 współpracował jako krytyk z wrocławskimi "Poglądami", później ze "Współczesnością", "Tygodnikiem Powszechnym", "Twórczością", "Więzią", "Odrą" i innymi pismami. Jako poeta debiutował w 1959 roku W 1971 roku Łukasiewicz rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UWr, gdzie w 1972 obronił doktorat, w 1981 roku habilitował się, a w 1991 roku otrzymał tytuł profesora. Od 1974 roku do emerytury kierował Zakładem Literatury Polskiej XX wieku. Zajmował się interpretacjami poezji XX wieku i współczesnej, a także socjologicznymi i politycznymi jej kontekstami. Jako poeta debiutował w 1959 roku tomikiem wierszy "Moje i Twoje". Wydał m.in. "Szmaciarzy i bohaterów" (1963), "Zagłobę w piekle" (1965), "Republikę mieszańców" (1974), "Oko poematu" (1991), "Wiersze w gazetach 1945-1949" (1992), "Rytm czyli powinność. Szkice o książkach i ludziach po roku 1981" (1993), "Mickiewicz" (1996), "Herbert" (2001), "Grochowiak i obrazy" (2002), "Wiersze Adama Mickiewicza" (2003), "Ruchome cele" (2003), "Jeden dzień w socrealizmie" (2006). Za książkę "TR" o poezji Tadeusza Różewicza (2012) otrzymał nagrodę na Festiwalu Literackim Gdynia 2013. Juror "Silesiusa" Jest także laureatem Nagrody Literackiej PEN Clubu i Nagrody im. Kazimierza Wyki za całokształt twórczości krytycznej i eseistycznej oraz finalistą Nagrody Poetyckiej Orfeusz 2012 za tom "Stojąca na ruinie". W latach 2008-2015 przewodniczył jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej "Silesius".