"Opowieści z Narnii" to jedna z najbardziej kultowych powieści J. R.R. Tolkiena. Sprawdźcie, jakie tajemnice skrywa przed odbiorcami ta seria! I Autor "Opowieści z Narnii" był bliskim przyjacielem J.R.R. Tolkiena, dzięki któremu się nawrócił Prócz nieprzeciętnej wyobraźni i ogromnych sukcesów literackich C.S. Lewisa i J.R.R. Tolkiena łączyła wieloletnia przyjaźń. Poznali się na uniwersytecie w Oksfordzie, gdzie obaj wykładali. Wtenczas Lewis był niewierzącym. Tolkien wpłynął na niego podczas jednej z dłuższych nocnych rozmów, którą odbyli wraz z H. Dysonem, wykładającym w Reading. Dyskusja tak się potoczyła, że Tolkien wraz z Dysonem przekonali Lewisa, nie tylko do tego, że w mitach znajduje się ziarno prawdy, ale również, że śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa były zapowiedziane we wcześniejszych mitach o Balderze czy Adonisie. Tolkien i Lewis odczytywali swoje dzieła, byli dla siebie pierwszymi czytelnikami i krytykami. II Cykl powieści C.S. Lewisa składa się z siedmiu części "Opowieści z Narnii" składają się z siedmiu tomów. Pierwszy z nich, najsłynniejszy to "Lew, czarownica i stara szafa", który doczekał się ekranizacji w 2005 roku. Filmy zostały nakręcone jeszcze do dwóch następnych części: "Księcia Kaspiana" w 2008 roku oraz do "Podróży Wędrowca do Świtu" w 2010 roku. Pozostałe 4 części są mało znane, choć nie mniej bogate w alegorie i nawiązania do wiary. Czwarty tom o tytule: "Srebrne krzesło" opowiada historię bez udziału czwórki dzieci z pierwszej części. Sceneria mocno różni się od poprzednich, a świat przedstawiony nie jest przyjazny dla głównych bohaterów. "Koń i jego chłopiec" jest piątą częścią w cyklu. W nim Lewis przenosi nas do złotego wieku Narnii, podczas którego panuje czwórka dzieci. Powieść tę należy traktować jako uzupełnienie historii z “Lwa, czarownicy i starej szafy". Z cofaniem w czasie mamy do czynienia również w szóstym tomie zatytułowanym "Siostrzeniec czarodzieja", w którym dowiadujemy się jak powstawała Narnia. Ostatnia z cyklu: "Ostatnia bitwa" umiejscowiona jest w przyszłości i ukazuje apokaliptyczną wizję autora. III "Lew, czarownica i stara szafa" odnosi się do Ewangelii C.S. Lewis w całej serii mocno inspiruje się chrześcijaństwem. Pierwsza część z cyklu opowiada o losie czwórki dzieci, które w magiczny sposób znalazły się w nieznanej krainie - Narnii. Tam mają do spełnienia niebezpieczną misję. Muszą oni wyciągnąć Narnię spod władzy Białej Czarownicy. Edmund daje się omamić złej Czarownicy i zdradza rodzeństwo. Z pomocą przychodzi Lew Aslan, który jak Jezus w Ewangelii, postanawia oddać życie za winowajcę. Jak Chrystus zostaje zamordowany i po trzech dniach zmartwychwstaje. Zmartwychwstały Aslan budzi do życia zamienionych w kamień przez Białą Czarownicę, mieszkańców Narnii, co ma pełnić funkcję alegorii Chrystusowego zstąpienia do piekieł. Cała powieść pokazuje zwycięstwo i potęgę dobra. IV Postać Aslana jest alegorią do biblijnego Lwa Judy Słowo Aslan z tureckiego oznacza lwa. Majestatyczny Lew Aslan, władca Narnii jest alegorią biblijnego Lwa Judy. C.S. Lewis ukazuje go jako Chrystusa w świecie Narnii. Lew posiada również cechy Trójcy Świętej. Tak jak Bóg jest nieodkryty i niepojęty. Autor opisuje go, jako nieoswojonego lwa, który chociaż zawsze jest dobry w swoim majestacie budzi bojaźń i podziw. W trzecim tomie:"Podróż Wędrowca do Świtu" Aslan przychodzi do bohaterów w postaci baranka i zaprasza dzieci na uroczyste śniadanie. Jest to nawiązanie do chrześcijańskiej symboliki paschalnej. V Imię Łucja oznacza "niosąca światło". Lewis nazywa tak bohaterkę, żeby podkreślić jej znaczącą rolę w całej serii. Łucja jest oblubienicą Aslana. Do niej przychodzi na samym początku i przez nią dociera do reszty rodzeństwa. "Niosąca światło" określa misję, jaką ma do wypełnienia w trakcie przygód w Narnii. To właśnie Łucja nigdy nie zwątpi. Zawsze będzie wskazywała na Aslana. VII Stworzenie Narnii dokonuje się poprzez muzykę Szósta część "Siostrzeniec Czarodzieja" przenosi nas do samych początków Narnii. Aslan stwarza Narnię, a towarzyszy mu w tym piękna muzyka. Kraina posiada cechy raju, w którym wszystko jest piękne i dobre. Cały tom odnosi się do Księgi Rodzaju. Tak jak w biblijnej księdze mamy do czynienia z grzechem pierworodnym, którym jest nieposłuszeństwo. W niej budzi się zło i zakaża serca bohaterów. Serce Czarownicy Jadis przenika ciemność i staje się ona Białą Czarownicą, którą Aslan pokona w pierwszej części. Poznajemy również pierwszych władców Narnii. Aslan na króla wybiera prostego dorożkarza z Anglii o imieniu Frank. Wraz z żoną Klarą są najpotężniejszymi władcami, ponieważ ich wiara w Aslana jest prosta i szczera. VII Siódma część "Ostatnia bitwa" odnosi się do Apokalipsy C.S. Lewis wieńczy swój cykl tomem, w którym przedstawia nam swoją apokaliptyczną wizję. Eukatastrofa odgrywająca się na kartach powieści opowiada o końcu krainy, w której panuje Małpa, a mieszkańcy nie pamiętają Aslana. Kraina znajduje się pod okupacją sąsiedniego państwa Kalormenu, zwierzęta przestały mówić, duch drzew posnęły, a w całej przestrzeni panuje nieprzenikniony smutek. Mieszkańcy szykują się na ostatnią bitwę, w której wszyscy... giną. Mimo tej katastroficznej wizji autora, to nie koniec "Ostatniej Bitwy". Wszystko kończy się happy-endem. Następuje coś w rodzaju sądu ostatecznego i bohaterowie, tym trójka z rodzeństwa z pierwszej części dostępują zaszczytu życia w szczęśliwej krainie Aslana.