C/2022 E3 (ZTF) to kometa długookresowa, która została odkryta dzięki przeglądowi nieba o nazwie Zwicky Transient Facility, który korzysta z 1,22-metrowego Teleskopu Samuela Oschina w Obserwatorium Palomarskim w USA. Odkrycia dokonali 2 marca 2022 roku astronomowie Bryce Bolin i Frank Masci. Miała wtedy jasność 17,3 magnitudo i znajdowała się 640 milionów kilometrów od Słońca. Początkowo przypuszczano, że to planetoida, ale potem odkryto jej kometarny charakter. Kometa przeszła przez punkt swojej orbity położony najbliżej Słońca (tzw. peryhelium) 12 stycznia br. w odległości 1,11 jednostki astronomicznej (1,11 AU), czyli 166 milionów kilometrów. Obecnie obiekt znajduje się 103 miliony kilometrów od Ziemi, ale najbliżej naszej planety będzie 1 lutego br., gdy dystans wyniesie 42 miliony kilometrów (0,28 AU). Kometa w gwiazdozbiorze Korony Północnej Obecnie kometę można zobaczyć w gwiazdozbiorze Korony Północnej, który w drugiej połowie nocy zaczyna wznosić się wyżej nad horyzont. W kolejnych dniach będzie się przemieszczać, co poprawi jej warunki widoczności (już nieco wcześniej będzie widoczna wyżej na niebie) i np. 1 lutego będzie widoczna w konstelacji Żyrafy. Aby dostrzec ją w tym momencie, potrzebny jest teleskop lub lornetka. Aktualna obserwowana jasność komety to około 7 magnitudo i jest to nieco lepszy wynik niż przewidywania, co zwiększa szanse na widoczność gołym okiem za kilkanaście dni. Według przewidywań, na przełomie stycznia i lutego kometa może osiągnąć jasność pozwalającą na dostrzeżenie gołym okiem, aczkolwiek raczej będzie to granica tej widoczności - trzeba będzie mieć ciemne niebo i wiedzieć, w które miejsce patrzeć, aby dostrzec kometę bez lornetki. Kometa C/2022 E3 w pobliżu Marsa 5 i 6 lutego kometa będzie przemieszczać się w okolicach jasnej gwiazdy Kapella, z kolei 10 i 11 lutego będzie przechodzić na niebie w pobliżu Marsa w odległości 1,5 stopnia, a od 13 do 15 lutego przejdzie na tle gromady otwartej Hiady, w pobliżu jasnej gwiazdy Aldebaran. Bieżące informacje o położeniu i jasności komety można znaleźć np. na stronie The Sky Live albo uzyskać z programów komputerowych typu planetarium (np. darmowe Stellarium, powszechnie używane przez miłośników astronomii) lub stosownych aplikacji mobilnych.