Tadeusz Mazowiecki - wiadomości, zdjęcia

Tadeusz Mazowiecki — wykształcenie Tadeusz Mazowiecki w wieku 20 lat ukończył edukację na poziomie ponadpodstawowym – Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego w Płocku, czyli popularną Małachowiankę . Po ukończeniu liceum zdecydował się na podjęcie studiów prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim. W ostateczności nigdy nie zdobył wyższego wykształcenia . Przed zakończeniem studiów na UW był członkiem „Caritas Academica” oraz Akademickiej Spółdzielni Wydawniczej (1947-1948). Tadeusz Mazowiecki — kariera Od 1948 roku Tadeusz Mazowiecki był członkiem Stowarzyszenia „Pax” . Uczestniczył w wewnętrznych obradach na temat programu stowarzyszenia, gdzie sprzeciwiał się opowiedzeniu się za ustrojem socjalistycznym. Od 1950 roku przez dwa lata zajmował stanowisko redaktora dziennika „Słowo Powszechne”. W 1953 został współzałożycielem „Wrocławskiego Tygodnika Katolików”, którego przez dwa lata był redaktorem naczelnym. We wrześniu 1955 roku zakończył działalność w stowarzyszeniu „Pax”. Tadeusz Mazowiecki był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie w 1957 roku, a do 1963 pełnił funkcję członka zarządu KIK . Od pierwszego numeru, wydanego w lutym 1958 roku, był redaktorem naczelnym oraz współzałożycielem miesięcznika „Więź”. W 1961 startował w wyborach do Sejmu PRL w okręgu wrocławskim z listy Frontu Jedności Narodu . Zdobył 262 537 głosów i został posłem. W 1965 i 1969 roku ponownie brał udział w wyborach parlamentarnych z pozytywnym skutkiem. W latach 1975-1981 pełnił funkcję wiceprezesa Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. W okresie wydarzeń sierpnia ‘80 został, na zaproszenie Lecha Wałęsy , został przewodniczącym Komisji Ekspertów , która miała za zadanie doradzać strajkującym w trakcie negocjacji z władzą. Od początku 1981 roku został członkiem Rady Programowo-Konsultacyjnej przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność” oraz redaktorem naczelnym „Tygodnika Solidarność” . W latach 80. XX wieku Tadeusz Mazowiecki był jednym z najbliższych doradców Lecha Wałęsy . Brał udział w rozmowach w Magdalence oraz obradach Okrągłego Stołu . 24 sierpnia 1989 roku Mazowiecki został wybrany przez Sejm PRL na premiera po utworzeniu koalicji „Solidarności” z ZSL oraz SD . Rząd Tadeusza Mazowieckiego przeprowadził wiele reform takich jak: zmiana godła, zmiana nazwy państwa, nowelizacja konstytucji, wprowadzenie swobód obywatelskich, wprowadzenie pojęcia własności. Po konflikcie między Mazowieckim i Wałęsą oraz przegranych przez Tadeusza Mazowieckiego wyborach prezydenckich w 1990 roku stracił on stanowisko premiera na początku 1991 roku . Jego następcą został Jan Krzysztof Bielecki z KLD. 2 grudnia 1990 roku Mazowiecki został przewodniczącym Unii Demokratycznej . Z list UD wystartował w wyborach parlamentarnych 1991 i zdobył mandat posła na Sejm. Dwa lata później ponownie uzyskał mandat poselski. Po zjednoczeniu UD i KLD w kwietniu 1994 Mazowiecki został przewodniczącym nowopowstałej Unii Wolności . Z listy UW startował do Sejmu w 1997 roku i po raz trzeci z rzędu został parlamentarzystą. W latach 2010-2013 pełnił funkcję doradcy ds. polityki krajowej i międzynarodowej prezydenta Bronisława Komorowskiego . Tadeusz Mazowiecki zmarł 28 października 2013 roku. Tadeusz Mazowiecki — życie prywatne Ojciec Tadeusza Mazowieckiego był lekarzem. Jego matka, Jadwiga, pochodziła ze szlacheckiego domu – Szemplińskich herbu Ślepowron. Tadeusz Mazowiecki w 1947 roku ożenił się po raz pierwszy. Jego żoną została Krystyna Kuleszanka, która była więźniarką w żeńskim obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Ich małżeństwo nie trwało jednak długo, gdyż Krystyna zmarła na gruźlicę w 1948. Drugą żoną Tadeusza Mazowieckiego była Ewa Proć. Para miała trzech synów: Adama, Michała oraz Wojciecha. Ewa zmarła w 1970 roku. Tadeusz Mazowiecki — poglądy Od początku swojej działalności politycznej Mazowiecki był zwolennikiem socjalizmu . Urzeczywistnieniem tych poglądów było wstąpienie do stowarzyszenia „PAX”, które zrzeszało tzw. postępowych katolików . Po serii strajków (protesty studentów w marcu ‘68 czy robotników na wybrzeżu w grudniu ‘70), które władza stłumiła rękoma milicji i wojska, Mazowiecki doszedł do wniosku, że ustrój socjalistyczny nie może funkcjonować bez stosowania brutalnego terroru. Od tego czasu zaczął opowiadać się za demokracją i stał się politykiem opozycyjnym.