Językiem urzędowym kraju jest
język angielski, ale powszechnie używane są również tok
pisin i hiri motu. W Papui-Nowej Gwinei wielu mieszkańców mówi również w swoich rodzimych językach. Oficjalna waluta to
kina papuaska (PGK).
Papua-Nowa Gwinea liczy 10 milionów mieszkańców.
Kraj ten jest jednym z najbardziej zróżnicowanych etnicznie na świecie. Stolicą jest
Port Moresby. Inne duże miasta to:
Lae, Madang, Wewak, Mt Hagen, Goroka i Rabaul. Większość społeczeństwa stanowią
Papuasi i Melanezyjczycy. Papua-Nowa Gwinea - położenie i klimat
Kraj oblewają wody
Oceanu Spokojnego, Morza Nowogwinejskiego oraz Morza Koralowego. Państwo zajmuje
wschodnią połowę wyspy Nowa Gwinea, graniczy z
Indonezją na zachodzie i jest oddzielone od
Australii wspomnianym Morzem Koralowym oraz Cieśniną Torresa.
Papua-Nowa Gwinea znajduje się strefie klimatu tropikalnego. W kraju panuje wysoka temperatura, a wraz z nią odnotowuje się dużą wilgotność przez cały rok.
Papua-Nowa Gwinea jest uznawana za jedno z najlepszych miejsc na świecie do nurkowania. W kraju jest wiele raf koralowych.
Niestety państwo to regularnie nawiedzają cyklony tropikalne o niszczycielskiej sile oraz związane z nimi ulewne deszcze. W czerwcu 2024 r. w Papui-Nowej Gwinei zginęło kilkaset osób
w wyniku osunięć ziemi w prowincji Enga. Papua-Nowa Gwinea - ustrój polityczny
Papua-Nowa Gwinea jest monarchią konstytucyjną. Głową państwa jest monarcha brytyjski, którego reprezentuje gubernator generalny. Władza wykonawcza spoczywa w rękach premiera, który jest wybierany przez parlament.
Władza ustawodawcza należy do parlamentu. W Papui-Nowej Gwinei jest on jednoizbowy i składa się z członków wybieranych na pięcioletnie kadencje. System polityczny opiera się na brytyjskim modelu demokracji parlamentarnej.
Kraj podzielony jest na 4 regiony z 20 prowincjami.
Papua-Nowa Gwinea - gospodarka krajowa
Gospodarka Papui-Nowej Gwinei opiera się na rolnictwie. W kraju uprawia się kawę, kakao, palmy olejowe, orzechy kokosowe i herbatę.
Ważne sektory to leśnictwo i górnictwo. Kraj ma bowiem bogate zasoby naturalne (m.in. złoto, miedź, srebro, ropę naftową i gaz ziemny). Eksploatacja tych zasobów stanowi kluczowy element gospodarki i główne źródło dochodów z eksportu.
Papua-Nowa Gwinea eksportuje także w dużych ilościach tuńczyka.
Papua-Nowa Gwinea - historia
Przed kolonizacją europejską wyspa była zamieszkana przez liczne rdzenne plemiona, które rozwijały swoje unikatowe kultury.
W XVI wieku do brzegu Papui-Nowej Gwinei dotarli hiszpańscy i portugalscy odkrywcy.
W XIX wieku Nowa Gwinea została podzielona między
Niemcy (północ) i Wielką Brytanię (południe). W 1906 roku południowa część Nowej Gwinei
została przekazana Australii, a po I wojnie światowej cała wyspa znalazła się pod australijską administracją na mocy mandatu
Ligi Narodów.
Papua-Nowa Gwinea uzyskała niepodległość w 1975 roku. Początkowe lata niepodległości były dla kraju trudne z powodu problemów gospodarczych, etnicznych napięć i powstań - w tym długotrwałego konfliktu na wyspie Bougainville, który zakończył się w 1997 roku.