Jan Piekło

Jan Piekło jest absolwentem filologii polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1977). We wrześniu 1991 roku ukończył podyplomowy program "Dziennikarstwo a demokracja" organizowany przez Uniwersytet w Sztokholmie.

W 1992 roku brał udział w Projekcie Rozwoju Mediów Europy Środkowo-Wschodniej koordynowanym przez Szkołę Dziennikarstwa oraz Centrum Programów Międzynarodowych i Studiów Uniwersytetu Missouri. 

W latach 1978–1981 Jan Piekło był dziennikarzem "Gazety Krakowskiej", która po sierpniu 1980 r. była źródłem niezależnej informacji, pomostem wyrażania postulatów oraz opozycyjnych wobec władz PRL opinii. Działał w redakcyjnej "Solidarności".

Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony z pracy, po czym praktykował jako psychoterapeuta w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie. Jednocześnie był zaangażowany w niezależny ruch wydawniczy zdelegalizowanej "Solidarności". 

 

W latach 1989 i 1990 był dziennikarzem "Tygodnika Powszechnego". W grudniu 1989 r. relacjonował wydarzenia rewolucji rumuńskiej i obalenie reżimu komunistycznego Nicolae Ceaușescu.  

 

W 1990 roku odbył półroczny staż anglojęzyczny w dzienniku "Fort Worth Star-Telegram" w Teksasie, zorganizowany przez Center for the Foreign Journalists w Reston w Wirginii w USA. 

 

W latach 1992-1995 jako niezależny reporter relacjonował przebieg rozpadu Jugosławii oraz wojny w Bośni i Hercegowinie. Od 2000 roku redagował elektroniczny magazyn "Forum", poświęcony dialogowi kultur. Do maja 2005 r. był dyrektorem programowym "Znaku".  

Jan Piekło w latach 2001 i 2002 był koordynatorem projektu "Mosty Tolerancji", realizowanego przez Fundację Kultury Chrześcijańskiej "Znak", amerykański konsulat generalny w Krakowie i Stowarzyszenie Willa Decjusza.  

 

Od maja 2005 roku Jan Piekłopełnił funkcję dyrektora wykonawczego PAUCI (Poland-America-Ukraine Cooperation Initiative, przekształconej później w Fundację Współpracy Polsko-Ukraińskiej PAUCI), prowadząc projekty transgraniczne w Armenii, Gruzji, Mołdawii, a zwłaszcza w Ukrainie.

 

W latach 2011-2013 był członkiem Komitetu Sterującego Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego przy Komisji Europejskiej. 

W grudniu 1992 roku Jan Piekło brał udział w pierwszym konwoju humanitarnym zorganizowanym przez Janinę Ochojską do oblężonego Sarajewa. 

Był też zaangażowany w różne inicjatywy mające na celu poprawę relacji między Polską a Ukrainą. Jego działania obejmowały organizację konferencji oraz projektów mających na celu wsparcie Ukrainy w trudnych czasach. 

Jan Piekło został mianowany ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym RP RP w Ukrainie w październiku 2016 roku. W odróżnieniu od swojego poprzednika, Henryka Litwina, Jan Piekło nie był zawodowym dyplomatą, lecz dziennikarzem z doświadczeniem w pracy na rzecz współpracy polsko-ukraińskiej.

Jan Piekłozostał odwołany z funkcji ambasadora 19 grudnia 2018 roku, a jego kadencja zakończyła się 31 stycznia 2019 roku. Decyzja ta była związana z rosnącym napięciem w relacjach polsko-ukraińskich oraz oczekiwaniami rządu polskiego co do bardziej stanowczej polityki wobec Ukrainy. 

Jako ambasador RP na Ukrainie Piekło był krytykowany za swoje podejście do polityki historycznej, szczególnie kwestii dotyczących ludobójstwa wołyńskiego. Jego wypowiedzi na ten temat (np. określenie zbrodni wołyńskiej jako "epizod bratobójczej walki między Ukraińcami a Polakami") wzbudzały sprzeciw niektórych środowisk polskich i ukraińskich.