<b></b><h2></h2><h2>Jan Olszewski - wykształcenie</h2><div>Przed wojną <b>Jan Ferdynand Olszewski</b> rozpoczął naukę w <b>szkole powszechnej im. Mikołaja Kopernika w Warszawie</b>.</div><div><br /></div><div>Po zakończeniu drugiej wojny światowej w 1949 roku <b>ukończył</b><b> warszawskie XIII Liceum Ogólnokształcące</b>.</div><div><br /></div><div>Po szkole średniej zdecydował się rozpocząć studia prawnicze. <b>Tytuł magistra zdobył w 1953 r. na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego</b>.</div><h2>Jan Olszewski - kariera zawodowa</h2><div>W latach 1953-1954 Jan Olszewski był <b>pracownikiem Ministerstwa Sprawiedliwości</b>, a od 1954 do 1956 roku - <b>Zakładu Nauk Prawnych PAN</b>.</div><div><br /></div><div>Po zakończeniu pracy w Polskiej Akademii Nauk był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika <b>"Po prostu"</b>. Po publikacji w 1956 r. napisanego wraz z Walerym Namiotkiewiczem i Jerzym Ambroziewiczem artykułu <b>"Na spotkanie ludziom z AK", który nawoływał do rehabilitacji żołnierzy Armii Krajowej</b> otrzymał w 1957 r. na dwa lata <b>zakaz publikowania jako dziennikarz</b>.</div><div><h2>Jan Olszewski - kariera polityczna</h2></div><div>W latach 1946-1947 był członkiem <b>młodzieżowego koła Polskiego Stronnictwa Ludowego Stanisława Mikołajczyka</b> i uczestniczył w kampanii wyborczej tego ugrupowania w wyborach do Sejmu Ustawodawczego.<br /></div><div><br /></div><div>W latach 1956-1962 należał do krytycznego wobec władz komunistycznych dyskusyjnego <b>Klubu Krzywego Koła</b>, będąc przez jakiś czas w składzie jego zarządu.<br /></div><div><br /></div><div>Jako adwokat Jan Olszewski <b>brał udział w procesach politycznych w latach 60. XX wieku</b>. Bronił m.in. Melchiora Wańkowicza (1964), Karola Modzelewskiego (1965), Janusza Szpotańskiego (1968), Jacka Kuronia (1965 r.) i<b> <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-adam-michnik,gsbi,2074">Adama Michnika</a></b>. </div><div><br /></div><div>Po marcu 1968 r. <b>zaangażował się w obronę studentów zatrzymanych w związku z udziałem w manifestacjach</b>. W latach 1968-1970 został w związku z tym objęty zawieszeniem prawa do wykonywania zawodu prawnika. Następnie w 1970 roku wrócił do zawody i podjął się m.in. obrony uczestników <b>niepodległościowej organizacji "Ruch"</b>.</div><div><br /></div><div>W latach 70. i 80. Jan Olszewski był <b>zaangażowany w działalność opozycji antykomunistycznej</b>. Brał udział m.in. w <b>zakładaniu KOR-u, napisaniu "Listu 14"</b>, będącego poparciem intelektualistów dla protestów robotniczych <b>czerwca 1976 r. </b>czy tworzeniu statutu <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-nszz-solidarnosc,gsbi,2571">Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność"</a></b>. Był także <b>inicjatorem, współautorem i sygnatariuszem "Listu 59"</b>, w którym intelektualiści w grudniu 1975 roku apelowali o powstrzymanie zmian w konstytucji oraz określili <b>główne cele opozycji</b>.</div><div><br /></div><div>W 1976 r. Jan Olszewski uczestniczył w formowaniu <b>Polskiego Porozumienia Niepodległościowego</b>. W 1977 r. napisał poradnik <b>"Obywatel a Służba Bezpieczeństwa"</b>, który został wydany przez PPN, a następnie był wielokrotnie dodrukowywany i kolportowany w podziemiu antykomunistycznym, będąc <b>kompendium dla opozycjonistów rozpracowywanych przez SB</b> zwłaszcza w czasie <b>stanu wojennego</b>. Jan Olszewski był we władzach PPN wraz ze Zdzisławem Najderem, Andrzejem Kijowskim i Janem Józefem Szczepańskim.<br /></div><div> </div><div>W 1976 r. uczestniczył w zakładaniu <b>Komitetu Obrony Robotników</b>. Był współautorem "<b>Apelu do społeczeństwa i władz PRL</b>" KOR.<br /></div><div><br /></div><div>Jan Olszewski był doradcą Krajowej Komisji Porozumiewawczej, a następnie Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", a także zarządu Regionu Mazowsze NSZZ "Solidarność", <b>był współautorem pierwszego statutu NSZZ "Solidarność"</b>. Razem z Wiesławem Chrzanowskim <b>reprezentował związek podczas rejestracji NSZZ "Solidarność" w sądzie w Warszawie</b>, a następnie reprezentował podczas rejestracji NSZZ Rolników Indywidualnych "Solidarność".<br /></div><div><br /></div><div>Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. <b>apelował do władz o zwolnienie z więzień i obozów internowania chorych i niepełnosprawnych</b>. W 1982 r. bronił członków podziemnego Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu NSZZ "Solidarność".</div><div><br /></div><div>Występował w 1984 i 1985 r. jako <b>pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w procesie oskarżonych o zabójstwo ks. Jerzego Popiełuszki</b>.<br /></div><div><br /></div><div>Zabiegał o wyjaśnienie okoliczności śmierci w 1989 r. księży: <b>Stefana Niedzielaka, Stanisława Suchowolca i Sylwestra Zycha</b>.<br /></div><div><br /></div><div>Jan Olszewski <b>podczas obrad <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-okragly-stol,gsbi,2572">Okrągłego Stołu</a> był ekspertem w podzespole ds. reformy prawa i sądów ze strony solidarnościowej</b>. </div><div><br /></div><div>W latach 1989-1991 był <b>zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu</b>. <br /></div><div><br /></div><div>W 1989 r. wstąpił do Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej, a w 1990 r. <b>założył Polską Fundację Katyńską</b>.</div><div><br /></div><div>Po upadku komunizmu przyłączył się w 1990 r. do nowopowstałej partii Porozumienie Centrum, tworzonej przez Jarosława Kaczyńskiego. Z ramienia tej partii <b>zdobył mandat posła na Sejm I kadencji w wyborach w 1991 r.</b></div><div><b><br /></b></div><div><b>W 1990 r. przygotowywał program wyborczy Lecha Wałęsy</b>, był także jego mężem zaufania w Państwowej Komisji Wyborczej w czasie wyborów prezydenckich. Po wygranych przez Lecha Wałęsę wyborach został w 1991 r. <b>członkiem jego komitetu doradczego.</b></div><div><h2>Jan Olszewski - premier rządu</h2></div><div>6 grudnia 1991 roku <b>Jan Olszewski został powołany na stanowisko Prezesa Rady Ministrów</b>.</div><div><br /></div><div>Po podjęciu przez Antoniego Macierewicza działań związanych z <b>uchwałą lustracyjną autorstwa Janusza Korwin-Mikkego przyjętą przez Sejm</b> i przygotowaniu przez niego tzw. <b>list Macierewicza zawierających nazwiska tajnych współpracowników Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa</b>, w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 r. doszło do tzw. <b>"nocy teczek"</b>. Przesilenie polityczne miało związek z deklaracjami Olszewskiego dotyczącymi konieczności przeprowadzenia lustracji, zwłaszcza w służbach takich jak policja i Urząd Ochrony Państwa. </div><div><br /></div><div>5 czerwca 1992 roku <b>Sejm uchwalił wotum nieufności wobec mniejszościowego gabinetu Jana Olszewskiego</b>. W ciągu 15 godzin od dostarczenia list Macierewicza do Sejmu <b>na stanowisko Prezesa Rady Ministrów został przez prezydenta Lecha Wałęsę i Sejm desygnowany Waldemar Pawlak</b>. Z kolei 19 czerwca 1992 Trybunał Konstytucyjny uznał uchwałę lustracyjną za sprzeczną z konstytucją.</div><div><h2>Jan Olszewski - działalność po dymisji</h2></div><div>Po rozpadzie gabinetu Jan Olszewski <b>odszedł z Porozumienia Centrum</b> i założył <b>Ruch dla Rzeczpospolitej</b>. Przed wyborami parlamentarnymi w 1993 r. zawiązał Koalicję dla Rzeczypospolitej z innymi ugrupowaniami niepodległościowymi, która nie przekroczyła progu wyborczego.</div><div> </div><div>Jan Olszewski <b>był kandydatem na prezydenta</b> w wyborach w 1995 r., zajmując wtedy czwarte miejsce. Po wyborach założył kolejną partię o nazwie <b>Ruch Odbudowy Polski</b>. W wyborach parlamentarnych w 1997 r. ROP uzyskał sześć mandatów poselskich. Jan Olszewski został wtedy członkiem sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych, a także sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.</div><div><br /></div><div>W wyborach prezydenckich <b>w 2000 r. Jan Olszewski kandydował na prezydenta</b>, jednak wycofał się dzień przed dniem wyborów i <b>udzielił poparcia Marianowi Krzaklewskiemu</b>, przewodniczącemu NSZZ "Solidarność" oraz założycielowi i liderowi AWS.</div><div><br /></div><div>W wyborach parlamentarnych w 2001 r. został posłem z okręgu warszawskiego z listy <b>Ligi Polskich Rodzin. Był członkiem sejmowej </b>Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka. <b>Pozostał posłem niezrzeszonym, a następnie utworzył koło poselskie ROP. </b><br /></div><div><br /></div><div>W wyborach parlamentarnych w 2005 r. bezskutecznie starał się o wybór na senatora z listy federacyjnej partii <b>Ruch Patriotyczny </b>utworzonej z <b>Antonim Macierewiczem i Gabrielem Janowskim</b>. W 2007 roku nie uzyskał wystarczającej liczby podpisów za swoją kandydaturą w wyborach do Senatu z ramienia PiS.</div><div> </div><div>W latach 2005-2006 był <b>zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu</b>, a następnie <b>doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego</b> do spraw politycznych. W 2007 roku został <b>szefem Komisji Weryfikacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych</b>, zastępując Antoniego Macierewicza.</div><div><br /></div><div>W 2011 roku <b>zrezygnował z funkcji przewodniczącego Ruchu Odbudowy Polski</b>, który rok później został rozwiązany.</div><div><h2>Jan Olszewski - udar i śmierć</h2></div><div>Po <b>udarze mózgu</b>, który przeszedł w 2011 roku, Jan Olszewski zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi. W listopadzie 2018 roku zasłabł, wskutek czego został przewieziony do szpitala.</div><div><b><br /></b></div><div><b>7 lutego 2019 roku Jan Olszewski zmarł w warszawskim szpitalu</b>.</div><div><br /></div><div><b>Uroczystości pogrzebowe miały charakter państwowy </b>i odbyły się 15 i 16 lutego 2019 r. W tym czasie <b>prezydent Andrzej Duda ogłosił żałobę narodową</b>.</div><div><br /></div><div>Jan Olszewski <b>spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach</b>.<br /></div><div><h2></h2></div><h2>Jan Olszewski - życie prywatne</h2><div>Olszewski urodził się w Warszawie w <b>rodzinie kolejarzy - Ferdynanda Olszewskiego i Jadwigi Olszewskiej</b>, która była <b>stryjeczną siostrą działacza niepodległościowego oraz socjalistycznego - Stefana Okrzei, który został zabity przez Rosjan w czasie rewolucji w 1905 r. </b></div><div><br /></div><div><div>Jan Olszewski miał starszą siostrę Marię urodzoną w 1923 r.</div><br /></div><div>W domu Olszewskich kultywowana była <b>tradycja polityczna polskiego niepodległościowego ruchu robotniczego</b>. </div><div><br /></div><div>Jan Olszewski był <b>żonaty z Martą Olszewską z domu Miklaszewską</b>. Para nie miała dzieci.</div><div><br /></div><div>W czasie drugiej wojny światowej Jan Olszewski był od 1943 r. członkiem konspiracyjnej organizacji harcerskiej Szare Szeregi. W kolei w 1944 roku podczas Powstania Warszawskiego był łącznikiem na Pradze.</div><div><br /></div><div>Był <b>zadeklarowanym katolikiem</b>.</div>