King Cannibal i DJ Food - już we wrześniu na Sacrum Profanum

Polish Icons to projekt poświęcony gigantom polskiej sceny. Wybrane utwory Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Witolda Lutosławskiego i Wojciecha Kilara usłyszymy w nowych, zaskakujących, odważnych aranżacjach przygotowanych przez artystów sceny elektronicznej i klubowej.

King Cannibal (naprawdę Dylan Richards) określa swoją muzykę jako brutal deluxe production, czyli bezwzględne industrialne dźwięki i ostre jak brzytwa rymy. Bezkompromisowo łączy tłuste i pocięte bity z lekkimi rytmami, łatwo przechodzi od drum'n'bassu, rave'u czy dancehallu do dubstepu - to wszystko sprawia, że jego remiksy są wyjątkowe. Łączy w nich sample największych wykonawców muzyki elektronicznej z potężnymi, pulsującymi basami. King Cannibal spotka się na jednej scenie m.in. z Kronos Quartet, legendarną formacją Skalpel.

King Cannibal na swoją artystyczną markę zapracował świetnymi remiksami, które szybko podbiły muzyczny świat - w szczególności mixtape One Food In The Fire, One Foot In The Air, który od razu zwrócił uwagę Ninja Tune. Nie mając jeszcze własnej płyty zremiksował utwór Amona Tobina Bloodstone. Zrobił to na tyle dobrze, że kompozycja znalazła się na krążku Ninja Tune XX - składance podsumowującej dwadzieścia lat działalności wytwórni.

Po dwóch występach w programie radiowym Solid Steel, jako pierwszy muzyk, jeszcze bez podpisanego kontraktu, dostąpił zaszczytu zagrania w klubie Strictly Kev & D.Ks Solid Steel. King Cannibal jeszcze przed wydaniem debiutanckiej płyty otrzymywał duże wsparcie od wielkich nazwisk ze świata muzyki elektronicznej. Jego najnowszy album - Let The Night Roar, wydany w 2009 roku okazał się jednym z najciekawszych i najgorętszych debiutów w katalogu Ninja Tune. King Cannibal utwierdził w ten sposób wszystkich, że poparcie tuzów elektroniki nie było przypadkowe. - Naprawdę tłuste bity - tak o debiutanckim albumie Richardsa powiedział Kevin Martin (The Bug).

Artysta nie kryje fascynacji horrorami, dlatego jego muzyka pełna jest odniesień do kina: W trakcie prac nad Let the Night Roar oglądałem dużo filmów azjatyckich, które są bardziej stonowane i zawierają więcej treści niż kino hollywoodzkie. Dzięki nim chciałem nadać mojej płycie medialny kontekst. Najbardziej lubię japońskie filmy pinku eiga i kino exploitation z lat 70. - Lady Snowblood, Female Prisoner: Scorpion. (...) W tej chwili oglądam dużo amerykańskich produkcji z lat 70. oraz włoskich filmów giallo, jestem wielkim fanem Dario Argento. Już w samych kopiach tych filmów, w kolorystyce zdjęć jest coś mrocznego, mają bardzo intensywny klimat. Nawet kiedy nic się nie dzieje, czuć w nich ogromne napięcie, które chciałbym oddać na nowej płycie.

Potężne, głębokie basy, wyjęte niczym z horroru pogłosy, demoniczne wokale - wszystko to sprawia, że płyta wywiera silne wrażenie. Mroczny i złowrogi wizerunek King Cannibal zawdzięcza muzycznym korzeniom. - Kiedyś pracowałem w sklepach muzycznych i słuchałem takich labeli jak Digital Hardcore czy Position Chrome - mówi artysta w jednym z wywiadów - Posłuchaj sobie starych kawałków od Panace'a. Dojdziesz do wniosku, że to, co ja gram, jest bardzo lekkie w porównaniu z jego twórczością czy Warehouse, Throbbing Gristle. Ja robię easy listening w porównaniu z nimi.

Z okazji 20. rocznicy powstania Ninja Tune w 2012 roku King Cannibal przygotował specjalne wydawnictwo zatytułowane The Way of the Ninja. - Byłem zaszczycony, bo słucham tej muzyki (wywodzącej się z Ninja Tune) od dawna. Wytwórnia ma 20 lat, ja mam 32, od początku kupuję ich płyty, właściwie wychowałem się na nich. W ten sposób mogłem wyrazić wdzięczność za wspaniałą muzykę, jaką dostawałem od nich przez te wszystkie lata. Znałem płyty z Ninja Tune bardzo dobrze więc nie było to dla mnie trudne zadanie. Jedyny problem polegał na tym, żeby umieścić na krążku The Way of the Ninja wszystko to, co chciałem wykorzystać. (wywiad dla T-mobile Music w 2011r.)

Dziś King Cannibal bez wątpienia jest jednym z tych muzyków, których karierę powinien śledzić każdy miłośnik niebanalnych dźwięków.

DJ Food to brytyjski projekt spod znaku elektroniki, drum and basu, trip oraz hip hopu producenta i remiksera muzycznego Kevina Foakesa (aka Strictly Kev). To bez wątpienia jedna z największych gwiazd kultowej wytwórni Ninja Tune, która wraca po latach oczekiwania z nowym, znakomitym wydawnictwem.

Kevin Foakes doskonale zna dokonania legendarnej polskiej formacji Skalpel. Spotkali się już kilka razy, ale tym razem, po raz pierwszy staną na jednej scenie z Kronos Quartet, King Cannibal oraz przyjaciółmi z wytwórni Ninja Tune.

Strictly Kev o Skalpelu:

Słyszałem ich (Skalpela) i uważam, że jest to naprawdę bardzo, bardzo solidna płyta. Na Zachodzie Europy są bardziej popularni niż w Polsce, ale myślę, że to kwestia czasu, żeby się ten stan rzeczy zmienił. To co jest interesujące, dla mnie, w Skalpelu to to, że reprezentują zupełnie nową generację artystów Ninja Tune. - mówił niedawno artysta w jednym z wywiadów.

Projekt DJ Food zadebiutował w 1990 roku. Na początku tworzyli go Matt Black oraz Jonathan More (Coldcut), założyciele wytwórni Ninja Tune, traktując go jako zajęcie poboczne. Z czasem grupa powiększyła skład, w którym największą rolę zaczęli odgrywać Patrick Carpenter oraz Strictly Kev. DJ Food zyskał sławę wydając serię płyt Jazz Brakes, z których zwłaszcza trzecia część cieszyła się ogromnym uznaniem fanów i didżejów.

W latach 1990-1994 wydali pięć części składanki Jazz Brakes. W październiku 1995 roku na rynku ukazał się ich longplay A Recipe For Disaster, który w warstwie brzmieniowej odszedł od stylistyki jazzowej. W styczniu następnego roku do sklepów trafił krążek Refried Food, na który złożyły się remiksy z sześciu poprzednich wydawnictw. Ostatnią płytą nagraną w duecie był album Kaleidoscope, z gościnnymi udziałem między innymi Bundy'ego K. Browna oraz Kena Nordine'a.

Artyści zaczynali od breaków, loopów i sampli, w których dominowały elementy hip hopu oraz jazzu. Z czasem ich styl muzyczny zaczął ewoluować w kierunku muzyki Latino, ambientu, z mocnymi akcentami techno i funk. Kontynuują klasyczne linie produkcji nu jazzowych Ninja Tune, nawiązując do Cinematic Orchestra czy Herbalisera.

Trudno jednym tchem wymienić wszystkie aktywności Strictly Keva - jedynego artysty, który stoi obecnie za projektem DJ Food. Projektuje okładki dla Amona Tobina, The Cinematic Orchestra i DJ-a Vadima, współtworzy bloga 365 Days Project nagraniami pochodzącymi z winylowych białych kruków, koncertuje oraz produkuje filmy.

Dzisiejszy styl DJ Food ma już niewiele wspólnego z poprzednimi dokonaniami grupy, dzięki którym usłyszał o niej świat (5 części serii Jazz Breaks, albumy Recipe For Disaster i Refried Food). Technika samplingu jest już tylko punktem wyjścia dla barwnych dźwiękowych kolaży mieniących się jazzowym fusion, swingiem, funkowym groovem, filmową atmosferą i niemal klasycznymi aranżacjami.

W lutym tego roku ukazał się nowy, długo wyczekiwany album artysty. Krytycy są zgodni, że The Search Engine to zdecydowanie najlepsza płyta innowatora, oparta na klasycznych brzmieniach ninjowych z lat 90-tych, a równocześnie idealnie dopasowana do naszych czasów. W wydawnictwie pojawiają się gościnnie znakomici wokaliści: legenda nowojorskiej sceny Foetus oraz wokalista THE THE, Matt Johnson.

Bilety na koncert można kupić za pośrednictwem strony internetowej www.eventim.pl oraz w trzech punktach sieci informacji miejskiej InfoKraków: przy ul. św. Jana 2, w Centrum Obsługi Ruchu Turystycznego (ul. Powiśle 11) i w Pawilonie Wyspiańskiego (pl. Wszystkich Świętych 2). Kosztują: 99 zł (Sektor 1, miejsca stojące bliżej sceny) i 66 zł (Sektor 2, miejsca stojące dalej od sceny).

Więcej o koncercie i programie festiwalu: www.sacrumprofanum.com

FESTIWAL SACRUM PROFANUM to międzynarodowy projekt, który zyskał status jednego z najciekawszych wydarzeń muzycznych Europy. Prezentuje muzykę XX wieku i najnowszą, łączy muzykę poważną z innymi nurtami. Co roku program koncentruje się na twórczości kompozytorów z innego kraju lub grupy krajów. Jego rangę buduje udział: z jednej strony - najlepszych zespołów wykonujących muzykę współczesną, m.in. Ensemble Modern, Ensemble intercontemporain, Klangforum Wien, z drugiej zaś - gwiazd światowej sceny alternatywnej m.in. Aphex Twina, Jónsiego, Kraftwerk, Jonny'ego Greenwooda, Adriana Utley'a (Portishead), Willa Gregory'ego (Goldfrapp).

Prestiż festiwalu podkreśla obecność na koncertach twórców uznawanych za ikony muzyki współczesnej - w 2011 r, Steve Reich - mistrz minimalizmu świętował swoje 75. urodziny właśnie w Krakowie. Festiwal zdobył najpoważniejsze polskie nagrody i wyróżnienia. Zyskał też status jednego z najciekawszych wydarzeń muzycznych Europy.

Festiwal został wpisany do oficjalnego kalendarza Polskiej Prezydencji w Radzie Unii Europejskiej. W 2011 r, po raz pierwszy w historii, amerykańską edycję festiwalu zapowiadał wspólny koncert muzyki Steve'a Reicha i Krzysztofa Pendereckiego, zorganizowany w jednej z najbardziej prestiżowych sal koncertowych świata - Alice Tully Hall nowojorskiego Lincoln Center. Festiwal, rekomendowany przez prestiżowe magazyny muzyczne m.in. Gramophone, BBC Music Magazine, telewizję Mezzo, cieszy się uznaniem krytyków i publiczności. Festiwalowe wydarzenia relacjonuje co roku ponad 160 dziennikarzy z Polski i zagranicy. Dyrektorem artystycznym Festiwalu jest Filip Berkowicz. Więcej na: www.sacrumprofanum.com

Krakowskie Biuro Festiwalowe to wiodąca polska instytucja realizująca najważniejsze wydarzenia kulturalne w skali kraju i Europy. Organizuje prestiżowe festiwale: Misteria Paschalia i Sacrum Profanum, jest także promotorem takich projektów kulturalnych jak: Festiwal Muzyki Filmowej, Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego Off Plus Camera, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia, Międzynarodowy Festiwal Literacki im. Josepha Conrada i Burn Selector Festival. KBF jest także wydawcą magazynu Karnet, zarządza powstającym centrum kongresowym ICE oraz Krakowską Komisją Filmową, administruje punktami sieci informacji miejskiej InfoKraków, a także prowadzi portal Krakow.travel. Więcej na: www.biurofestiwalowe.pl