Witold Gombrowicz
Witold Gombrowicz urodził się 4 VIII 1904 roku w Małoszycach pod Opatowem, zmarł 25 VII 1969 roku w Vence (Francja). Był powieściopisarzem, dramaturgiem i eseistą.
Gombrowicz ukończył gimnazjum św. Stanisława Kostki w 1922 roku, a w roku 1927 studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku wyjechał do Paryża, studiował tam ekonomię i filozofię.
Jego ogromną pasją była zawsze literatura, której poświęcił się całkowicie po powrocie z zagranicy. Od 1934 roku pisarz współpracował z dziennikami i czasopismami (głównie z "Kurierem Porannym"), zajmując się przede wszystkim krytyką literacką. Prowadził też aktywne życie towarzyskie środowiska literackiego, znany był w kręgach bywalców kawiarni "Ziemiańska".
W 1939 roku wyjechał do Argentyny, tam zastała go wojna. Utrzymywał się wówczas z dorywczych zajęć, a w latach 1947 - 1953 pracował w Banku Polskim w Buenos - Aires. Pisarz był ignorowany przez konserwatywne środowiska emigracyjne, żył w osamotnieniu przez dłuższy czas.
W roku 1951 podjął współpracę z Instytutem Literackim w Paryżu. W 1963 roku, dzięki rozgłosowi swych książek otrzymał roczne stypendium Fundacji Forda na pobyt w Berlinie Zachodnim. W 1964 roku przeniósł się do Francji, poślubił tam kanadyjską romanistkę Marię Ritę Labrosse, a następnie zamieszkał w Vence w okolicy Nicei.
W roku 1966 pisarz otrzymał nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego, a rok później międzynarodową nagrodę wydawców Prix Formentor. W 1968 roku znalazł się w gronie kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.
Do najważniejszych dzieł pisarza należą: "Ferdydurke" (1937 rok), "Iwona, księżniczka Burgunda" (1938 rok; farsowy dramat), "Ślub" (1953 rok; dramat), "Trans - Atlantyk" (1953 rok, powieść będąca rozrachunkiem ze stereotypem tradycji narodowej), "Pornografia" (1960 rok; parodia powieści), "Operetka" (1966 rok, wystawiona w kraju w 1975 roku), "Dziennik" (od 1953 roku, wydawany w latach 1957 - 1966).
