Kordian To główny bohater dramatu. Młody poeta, który z marzyciela przeradza się w działacza patriotycznego. W pierwszym akcie poznajemy Kordiana jako młodzieńca cierpiącego na "chorobę wieku" (w czym przypomina "Lambra" oraz chłopców z "Godziny myśli"). Bohater zatopiony jest w swych marzeniach, nie widzi celu w swoim życiu. Jest też nieszczęśliwie zakochany w Laurze. Pragnie dokonać czegoś wielkiego, ale pozbawiony jest zdolności do czynu. Pojawia się dramatyczna prośba Kordiana: "Boże! Zdejmij z mego serca jaskółczy niepokój, daj życiu duszę i cel duszy wyprorokuj". Wątpliwości i ciągłe rozterki doprowadzają bohatera do samobójczej próby. Rezygnuje jednak z odebrania sobie życia, gdyż jego śmierć byłaby tak samo niepotrzebna, jak jego życie wypełnione marzeniami i niespełnioną miłością. Kordiana poznajemy nie tylko poprzez monologi i dialogi, ale również poprzez kompozycję dramatu. Akt I ukazuje cechy charakteru młodzieńca, drugi akt to jego podróż po Europie. Konfrontuje ona jego marzenia z rzeczywistością i prowadzi do rozczarowań. Kordian przekonuje się o potędze pieniądza, włoski epizod uświadamia mu, że nawet miłość jest na sprzedaż. W Rzymie natomiast zdaje sobie sprawę z tego, iż Papież popiera despotyczny carat. Bohater przeżywa wielki przełom duchowy. Jego wyrazem jest improwizacja na szczycie Mont Blanc. Kordian krzyczy: "Uczucia po światowych opadały drogach... Gorzkie pocałowania kobiety - kupiłem... Wiara dziecinna padła na papieskich progach..." Bohater przeobraża się w działacza patriotycznego. W akcie III Kordian jest już ów działaczem, uczestniczy w spisku na życie Cara. To moment, który wiąże spisek koronacyjny ze sprawą powstania listopadowego (wywołane było przez spiskowców ze Szkoły Podchorążych). Młodzi spiskowcy zostają powstrzymani przez starych (w imię polskiej tradycji). Bohater postanawia wówczas sam zabić Cara. Jego zamiar kończy się niepowodzeniem. Przyczyny klęski były różne. Paraliżowały go Strach i Imaginacja - wytwory własnej poetyckiej wyobraźni, miał w pamięci argumenty Prezesa, był wyczerpany psychicznie. Jego klęskę można odczytywać jako aluzję do przegranej walki powstańczej. Kordian na rozkaz Cara zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym, gdzie przeżywa ostateczne rozczarowanie, traci wiarę w sens swojego poświęcenia. Zostaje skazany na śmierć. Skacząc przez bagnety, zyskuje sympatię Księcia Konstantego, który pragnie go ocalić. Kordian żegna się ze światem i przeklina małość współczesnych. Uznaje siebie za robotnika, który przychodzi późno pracować w winnicy, ale otrzymuje zapłatę. Bogiem bohatera jest Chrystus. Kordian zostaje skazany na rozstrzelanie. Adiutant księcia spieszy z rozkazem uniewinniającym go. Nie wiemy, czy zdążył. Kompozycja dramatu jest otwarta. Kordian jest bohaterem romantycznym. W swoim postępowaniu kieruje się miłością do ojczyzny. Przeżywa duchową przemianę, dojrzewa wraz z upływem czasu i zdobytych doświadczeń. Kocha Laurę, lecz ta nie traktuje go poważnie, dla Wioletty z kolei jest jedynie bogatym kochankiem. Grzegorz - to wierny sługa Kordiana, którego traktuje jak syna. Brał udział w wyprawie Napoleona do Egiptu w 1798 roku. Laura - ukochana Kordiana, która nie traktuje poważnie jego uczuć. Wioletta - młoda Włoszka, dla której liczą się jedynie pieniądze. Bawi się uczuciami bohatera, a kiedy dowiaduje się, że nie ma on wielkiego majątku, porzuca go. Papież - żyje w świecie polityki. Opowiada się za Carem, potępia polskich patriotów. Grozi rzuceniem klątwy na Polskę, jeśli wystąpi przeciwko zaborcy. Prezes - konserwatywny, ostrożny w podejmowaniu działań przywódca spisku. Jego poglądy są opozycyjne wobec poglądów Podchorążego (Kordiana). Car Mikołaj I - brat Wielkiego Księcia Konstantego, który wydaje wyrok śmierci na Kordiana. Bojąc się buntu, podpisuje jego ułaskawienie. Władza Cara oparta jest na terrorze i zastraszaniu. Wielki Książę Konstanty - brat Cara Mikołaja I. Prosi go o ułaskawienie Kordiana, który zdobył jego sympatię, kiedy pomyślnie przeskoczył ponad bagnetami. Według relacji Cara, "sprzedał" on tron oraz dokonał gwałtu i zabójstwa 16 - letniej Angielki. Doktor - jest uosobieniem Szatana. Pragnie skompromitować idee wyznawane przez Kordiana. Szatan - stwarza narodowych przywódców, uwypukla ich negatywne cechy. Buntuje się przeciwko Bogu. Czarownica - przeklina dzieła Szatana, ma pretensje o zniszczenie jej siedziby. Archanioł - opowiada się po stronie Polski, prosi Boga o zmiłowanie się nad krajem pełnym cierpienia. Pierwsza Osoba Prologu - przedstawia się następująco: "Jestem duch Apokalipsy", prosi Boga o spokój dla Polski, a dla siebie o siłę. Przedstawia koncepcję poezji mesjanistycznej. Druga Osoba Prologu - krytykuje koncepcję poprzednika. Trzecia Osoba Prologu - neguje poglądy przedmówców. Głosi koncepcję utożsamianą z poglądami Juliusza Słowackiego.Zobacz opracowane przez naszego eksperta zestawy zadań z matematyki.Matura Interiapl
Utwórz swoją wizytówkę Szósta część powtórki do matury w następny wtorek! A w niej: zestaw zadań z matematyki wraz z komentarzem przygotowanym przez naszego eksperta oraz opracowanie "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego i wierszy Jana Andrzeja Morsztyna.Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych opracowaniach i zestawach zadań z matematyki? Dołącz do nas na Twitterze lub Facebooku. Tam na bieżąco informujemy o nowościach w naszym serwisie maturalnym.
