Motyw autobiografizmu - Tadeusz nie jest samym pisarzem, lecz tylko wykreowaną przez niego postacią. W opowiadaniach jednak występuje wiele elementów biograficznych. Motyw ów pojawia się w wielu pozycjach literackich. Warto tu wymienić: "Do gór i lasów" Jana Kochanowskiego, "Dziady" część IV Adama Mickiewicza, "Rozłączenie" Juliusza Słowackiego, "Trans - Atlantyk" Witolda Gombrowicza. Motyw cierpienia - cierpienie więźniów jest nieludzkie, odbija się na ich psychice. Stają się ludźmi "zlagrowanymi", którzy utracili wszelkie zasady moralne. Motyw cierpienia pojawia się między innymi w: "Makbecie" Williama Szekspira, "Hamlecie" Williama Szekspira, "Trenach" Jana Kochanowskiego, "Panu Tadeuszu" Adama Mickiewicza, "Zbrodni i karze" Fiodora Dostojewskiego, "Trylogii" Henryka Sienkiewicza, "Granicy" Zofii Nałkowskiej, "Kartotece" Tadeusza Różewicza. Motyw dziecka - podczas transportu Żydów do Oświęcimia w wagonach zostały uduszone i zadeptane bezbronne niemowlęta. Mnóstwo niewinnych dzieci zginęło wówczas okrutną i bezsensowną śmiercią. Motyw ten pojawia się w wielu pozycjach literackich. Warto wymienić choćby: "Biblię", "Mitologię", "Treny" Jana Kochanowskiego, "Antka" Bolesława Prusa, "Naszą szkapę" Marii Konopnickiej, "Medaliony" Zofii Nałkowskiej. Motyw kata - dla ofiar obozów katem był już sam system obozowy, którego reprezentanci każdego dnia posyłali na śmierć tysiące ludzi. Motyw ten możemy spotkać także w: "Mitologii", "Antygonie" Sofoklesa, "Balladynie" Juliusza Słowackiego, "Krzyżakach" Henryka Sienkiewicza, "Procesie" Franza Kafki, "Medalionach" Zofii Nałkowskiej, "Rozmowach z katem" Moczarskiego, "Liście do ludożerców" Tadeusza Różewicza i w wielu innych pozycjach literackich. Motyw ofiary - ludzie w obozie są ofiarami warunków, w jakich przyszło im żyć. Przykłady innych pozycji literackich zawierających ten motyw to: "Hamlet", "Romeo i Julia" Williama Szekspira, "Lilije" Adama Mickiewicza, "Kordian" Juliusza Słowackiego, "Ludzie bezdomni" Stefana Żeromskiego, "Medaliony" Zofii Nałkowskiej. Motyw śmierci - w opowiadaniach Tadeusza Borowskiego śmierć ma wymiar nieludzki. Jest zbiorowa, towarzyszy jej ból i strach. Motyw ten pojawia się w wielu innych pozycjach literackich. Warto tu wymienić: "Biblię", "Mitologię", "Rozmowę Mistrza Polikarpa z śmiercią", "Makbeta", "Hamleta, "Romeo i Julię" Williama Szekspira, "Treny" Jana Kochanowskiego, "Grażynę" Adama Mickiewicza, "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza, "Zbrodnię i karę" Fiodora Dostojewskiego, "Glorię victis" Elizy Orzeszkowej, "Lalkę" Bolesława Prusa, "Proces" Franza Kafki, "Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego, "Medaliony" Zofii Nałkowskiej, "Inny świat" Gustawa Herlinga - Grudzińskiego, "Tango" Sławomira Mrożka.