Jan Baptysta Poquelin, pseudonim Molier

Był największym komediopisarzem francuskim i jednym z najwybitniejszych pisarzy literatury europejskiej. Twórca uczył się w kolegium jezuickim Clermont (obecnie Liceum Ludwika Wielkiego), studiował też prawo w Orleanie. Nie podjął jednak pracy w zawodzie, zrezygnował z przysługującej jego stanowi pozycji i postanowił poświęcić się teatrowi. Mając dwadzieścia jeden lat poinformował ojca listownie, iż zrzeka się stanowiska królewskiego tapicera. Wkrótce potem założył wędrowny zespół "Znakomity Teatr" ("Illustre Theatre"), który jednak nie osiągnął sukcesu. Trupa Moliera zbankrutowała, a on sam był kilkakrotnie więziony. Aby nie zhańbić rodowego nazwiska, zaczął używać pseudonimu. Po wyjściu na wolność twórca kontynuował karierę wędrownego aktora, dramaturga, reżysera. W roku 1658 wrócił do Paryża, gdzie spodobał się królowi Ludwikowi XIV. Władca, w dowód uznania, podarował mu salę w Luwrze, gdzie mógł prezentować systematycznie nowe spektakle. Do najwybitniejszych sztuk Moliera należą: "Pocieszne wykwintnisie" (1659 rok), "Szkoła żon" (1662 rok), "Świętoszek" (1664 rok), "Don Juan" (1665 rok), "Mizantrop" (1666 rok), "Skąpiec" (1668 rok), "Uczone białogłowy" (1672 rok), "Chory z urojenia" (1673 rok). Molier to jeden z najwybitniejszych reprezentantów literatury klasycystycznej. W strukturze swoich dzieł zachowywał reguły, które klasycyzm narzucał, choć czasami łamał je, wyprzedzając w ten sposób swą epokę.