Werter - jest tytułowym bohaterem utworu Goethego. To człowiek niezwykle uczuciowy. Miłość ogarnia go całkowicie, a w pewnym momencie wymyka mu się spod kontroli. Nie potrafi on walczyć z uczuciem, poddaje mu się całkowicie. To ono popycha go ku samozagładzie. Z jednej strony niszczy go, lecz z drugiej nadaje sens jego egzystencji:
"Słodkie uczucie przenika mnie całego, gdy dłoń moja przypadkiem dotknie jej dłoni lub gdy stopy nasze zetkną się pod stołem. Cofam się, jak gdybym się dotknął płomienia, ale przemożna siła pociąga mnie z powrotem i czuję zamęt we wszystkich zmysłach."
Werter patrzy na świat przez pryzmat marzeń i poezji. Obcuje z Homerem, z zawartymi w "Odysei" sielskimi obrazami życia. Czytanie literatury uspokaja go, wycisza wewnętrznie. W pewnym momencie kult Homera ustępuje miejsca kultowi Osjana. Bohater w liście do przyjaciela z 12 października pisze: "Osjan wyrugował z mego serca Homera. Jakiż niewysłowiony jest ten świat, w który wprowadza nas niezrównany poeta".
Werter nie tylko czyta utwory Jamesa Macphersona, ale również niektóre z nich tłumaczy. 20 grudnia 1772 roku odczytuje Lotcie przekład "Pieśni Selmy".
Bohater jest wrażliwy na piękno natury. Pomaga mu ono odnaleźć spokój, wyciszyć się, zbliża go również do Boga. Werter czuje się naprawdę dobrze w otoczeniu przyrody. Czytając utwór ma się wrażenie, iż natura angażuje się w nastroje bohatera. Grzmoty i pioruny towarzyszą poznaniu Lotty.
Werter kocha dzieci, uwielbia z nimi rozmawiać i przebywać w ich towarzystwie. Stosunek Lotty do młodszego rodzeństwa bardzo go wzrusza. Dzieci są dla bohatera symbolem niewinności, czystości oraz synonimem szczęścia.
Werter jest pełen ideałów, buntuje się wobec świata, nie zgadza się na wszelkie przejawy zła. Nie może też zrozumieć podziałów społecznych oraz wiążących się z tym konwenansów, towarzyskich ograniczeń.
Bohater "Cierpień młodego Wertera" to człowiek dystansujący się od społeczeństwa, odrzucający racje rozumowe, żyjący wbrew otaczającej go rzeczywistości (na pograniczu obłędu), doświadczający "bólu istnienia". To postać niezdolna do kompromisów, uciekająca przed ludźmi i trudnościami wynikającymi z życia.
Werter ma poczucie głębokiej samotności duchowej. W najtrudniejszych momentach jest sam. Lotta ma narzeczonego, Wilhelm jest daleko, a inni ludzie nie są w stanie go zrozumieć. W pewnym momencie bohater przestaje widzieć sens w życiu. Czuje się odrzucony i nieakceptowany. Ma poczucie bólu i bezsensu istnienia. Myśli coraz częściej o śmierci, która jest, według niego, jedyną możliwością ucieczki od cierpienia. Pogłębia się coraz bardziej w obłędzie, w pewnym momencie traci kontrolę nad własnym postępowaniem. Prowadzi to wreszcie do samobójstwa, u którego podłoża są wyrzuty sumienia z powodu ingerowania w szczęście innych. Werter pragnie, by Lotta i Albert mogli żyć w spokoju, lecz nie jest w stanie zapomnieć o ukochanej. Bogu powierza swoje rozterki, znajduje w nim oparcie, wierzy, iż Stwórca wybaczy mu wszystko.
Werter to postać rozdarta wewnętrznie. Nie potrafi nawiązać kontaktu z otoczeniem, buntuje się przeciwko złu i niesprawiedliwości. To człowiek niezwykle wrażliwy, mocno przeżywający miłość. Ogromna siła uczucia uniemożliwia mu rozsądne myślenie i obiektywne spojrzenie na sytuację, popycha go w końcu do poddania się. Życie bez ukochanej nie ma dla niego sensu. Pesymizm bierze górę nad marzeniami.
Indywidualizm bohatera przejawia się w jego sposobie bycia, w charakterystycznym stroju (niebieski frak i żółta kamizelka), w osamotnieniu.
Lotta - jest pod każdym względem godna szacunku i podziwu. To piękna kobieta, pełna dobroci i miłości do bliźnich. Swoje młodsze rodzeństwo kocha bezgranicznie. Jest wrażliwa, czuła, szlachetna, lubi muzykę i taniec. Werter dostrzega w niej piękno i wspaniałość figury, najważniejsze jednak są dla niego jej walory duchowe.
Lotta jest kobietą odpowiedzialną i konsekwentną. Nie ukrywa przed Werterem faktu, iż zamierza związać się z Albertem. Jest uczciwa. Kiedy uświadamia sobie, iż Werter nie jest jej obojętny, nie zmienia zdania, pozostaje wierna Albertowi. Docenia jego liczne zalety, ale nie potrafi kochać go całą mocą. Widzi w nim bardziej przyjaciela. Kiedy zdaje sobie sprawę, iż jej częste spotkania z Werterem drażnią Alberta, postanawia przerwać tę sytuację. Robi to wbrew swoim uczuciom, ale nie chce skrzywdzić męża.
Między Lottą a tytułowym bohaterem utworu rodzi się niezwykłe uczucie, związek dusz. Świadczy o tym choćby reakcja kobiety na wieść o samobójstwie Wertera. Mdleje, niemal traci życie, zaczyna ciężko chorować, nie jest w stanie uczestniczyć w ceremonii pogrzebu.
Albert - to narzeczony Lotty. Jest człowiekiem pracowitym i odpowiedzialnym. Planuje przyszłość rozsądnie, pragnie zapewnić żonie jak najlepsze warunki życia. Kocha Lottę, szanuje ją, obdarza całkowitym zaufaniem. Obecność Wertera nie burzy jego spokoju. Kiedy jednak zaczyna być on coraz częstszym gościem w ich domu, Albert jest rozdrażniony, ale zachowuje cierpliwość. Prosi żonę, by powstrzymała Wertera od kolejnych wizyt. Zdaje sobie sprawę, iż ten jest zakochany w jego żonie, mimo to okazuje mu życzliwość. Z czasem jednak sytuacja ta zaczyna go męczyć coraz bardziej. Drażnią go słowa Wertera dotyczące samobójstwa, nie rozumie jego romantycznej duszy. Jest zupełnym przeciwieństwem ów bohatera. Myśli racjonalnie, kieruje się zdrowym rozsądkiem. Jest w stanie zapewnić Lotcie stabilizację i poczucie bezpieczeństwa.
Piętnasta część powtórki do matury w kolejny wtorek! A w niej: zestaw zadań z matematyki wraz z komentarzem przygotowanym przez naszego eksperta oraz opracowanie "Dziadów" Adama Mickiewicza oraz "Tanga" Sławomira Mrożka.Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych opracowaniach i zestawach zadań z matematyki? Dołącz do nas na Twitterze lub Facebooku. Tam na bieżąco informujemy o nowościach w naszym serwisie maturalnym.
