Kilimandżaro to najwyższa góra Afryki, jedyna góra w Afryce z
utrzymującym się przez cały rok śniegiem i jeden z najbardziej rozpoznawalnych nieaktywnych wulkanów na świecie. Wzniesienie znajduje się w północnej
Tanzanii, tuż przy granicy z
Kenią.
Do Kilimandżaro należą trzy wierzchołki, będące pozostałością po trzech wulkanach: Shira, Mawenzi i Uhuru. Wspinaczka na górę wymaga odpowiedniego przygotowania - zarówno fizycznego, jak i technicznego, aby poradzić sobie ze zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi.
Kilimandżaro - klimat i warunki
Wulkan Kilimandżaro charakteryzuje się niezwykle zróżnicowanym klimatem, który zmienia się wraz z wysokością.
U podnóży góry panuje klimat tropikalny (sprzyjający wzrostowi bujnych lasów deszczowych). Wraz z kolejnymi metrami nad poziomem morza staje się on coraz bardziej surowy. Zimne i wietrzne warunki na szczycie, z temperaturami często spadającymi poniżej zera, kontrastują z gorącymi dniami u podnóży.
Kilimandżaro - ochrona przyrody
Kilimandżaro jest ważnym obszarem przyrodniczym. Góra - ze względu na swoje unikatowe ekosystemy - została objęta ochroną jako Park Narodowy Kilimandżaro.
W jego obrębie można znaleźć wiele endemicznych gatunków roślin i zwierząt, a różnorodność klimatyczna sprawia, że jest to miejsce o wyjątkowej wartości ekologicznej. Park pod koniec lat 80. XX wieku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Kilimandżaro - historia wejść na szczyt
Historia zdobywania Kilimandżaro jest związana z
niemieckimi ekspedycjami z końca XIX wieku.
Pierwsze udokumentowane wejście na szczyt miało miejsce w 1889 roku, kiedy to niemiecki geolog Hans Meyer i austriacki alpinista Ludwig Purtscheller osiągnęli wierzchołek. W kolejnych latach góra stała się celem wypraw wielu podróżników.
Pierwszym Polakiem, który zdobył Kilimandżaro w 1910 roku, był Antoni Jakubski.
Podczas wyprawy na szczyt zginął znany polski podróżnik i kajakarz -
Aleksander Doba.