Ostatnie pożegnanie Edmunda Niziurskiego

Edmund Niziurski zmarł w ubiegłą środę w Warszawie. Miał 88 lat.

Msza święta w intencji Niziurskiego odbyła się w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Powązkach. W trakcie uroczystości pogrzebowych Krzysztof Varga powiedział, że powieści Edmunda Niziurskiego miały bardzo duży wpływ na jego pokolenie i zainspirowały go do tego, by zostać pisarzem. - On udowadniał, że wspaniałe przygody mogą się dziać na PRL-owskim blokowisku (...). To były takie łobuzerskie powieści, dla młodocianych buntowników, a wszyscy byliśmy buntownikami. Poza tym Niziurski miał genialne poczucie humoru - wspominał powieści Niziurskiego Krzysztof Varga.

Popularność i uznanie przyniosły Niziurskiemu utwory dla dzieci i młodzieży. Nawet we wczesnych powieściach, pisanych w czasie ograniczeń wynikających z wprowadzania realizmu socjalistycznego, Niziurski potrafił przeciwstawić się schematom. Jego powieści mają dynamiczną, często sensacyjną akcję; najbardziej ceniony przez czytelników w różnym wieku jest charakterystyczny dla Niziurskiego nieco absurdalny humor.

"Najwspanialszy dziadek, jakiego mogłam mieć"

- To był najwspanialszy dziadek, jakiego mogłam mieć, bardzo ciepły, troskliwy, pamiętam piękne bajki, które mi opowiadał, spacery po Łazienkach, wyjazdy do Zakopanego - to on zaraził mnie miłością do gór - wspominała wnuczka pisarza Sonia Termion, dziennikarka PAP.

- W moim domu rodzinnym, domu dziadków, z którymi jako dziecka spędzałam bardzo dużo czasu, zawsze żywe było zainteresowanie sferą publiczną, czytaliśmy dużo prasy, to też przesądziło o tym, że jestem dziennikarką - mówiła wnuczka.

Edmund Niziurski

Edmund Niziurski urodził się 10 lipca 1925 r. w Kielcach. Uczył się w tamtejszym gimnazjum, jednak naukę przerwała wojna. Wraz z rodziną został ewakuowany na Węgry. Do Polski wrócił w 1940 r. Pracował jako robotnik w "Hucie Ludwików" i praktykant rolny w majątku Jeleniec pod Ostrowcem Świętokrzyskim.

Po zakończeniu wojny kontynuował studia prawnicze na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studiował równocześnie dziennikarstwo na Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Krakowie i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mieszkał i pracował w Katowicach i Kielcach, a od 1952 r. w Warszawie.

Jako pisarz debiutował w 1944 r. w wydawanym przez Armię Krajową "Biuletynie Informacyjnym", w którym opublikował wiersz. Po wojnie współpracował z czasopismami "Płomyk", "Świat Młodych", "Wieś" oraz z Polskim Radiem jako autor słuchowisk.

Najbardziej znane powieści Niziurskiego dla młodzieży to: "Księga urwisów", "Sposób na Alcybiadesa" (szkolna lektura wpisana na Listę honorową im. Andersena), "Niewiarygodne przygody Marka Piegusa", "Klub włóczykijów", "Naprzód, Wspaniali", "Adelo, zrozum mnie", "Awantura w Niekłaju".

Dla czytelnika dorosłego Niziurski napisał takie powieści, jak "Przystań Eskulapa", "Pięć manekinów", "Salon wytrzeźwień". Jego utwory były przekładane na wiele języków, w tym chiński.