"Chłopi" powieścią modernistyczną
"Chłopi" Władysława Reymonta porównywane były często przez krytyków do "Pana Tadeusza". Koncepcja czasu powtarzalnego, nieuchronnie płynącego; zbiorowy bohater, na tle którego istnieją indywidualne jednostki; epizodyczna fabuła; wyeksponowanie przyrody; szczegółowy opis przedmiotów, wyglądu, tradycji; przemieszanie patetycznego stylu (scena śmierci Boryny) ze stylem realistycznym to elementy tworzące epickość powieści.
Koncepcja narratora jest tym, co różni "Chłopów" od klasycznego eposu. Utożsamia on się z bohaterami, jest wrośnięty w środowisko wiejskie i zaangażowany w jego sprawy.
"Chłopi" to powieść modernistyczna, choć nietypowa. Występujące w niej tendencje modernistyczne umieszczone są w realistycznie zarysowanej przestrzeni.
Realizm dzieła ujawnia się przede wszystkim w przedstawieniu ówczesnej wsi, jej struktury społecznej, a także obyczajów, obrzędów kultury chłopskiej.
Tendencje modernistyczne w dziele to impresjonizm (w opisie jesiennego pola pisarz podaje określenia barw: "kobiety czerwieniły się na polach", "popielate zagony rdzawiły się", "jarzębiny o krwawych głowach"; wrażenia słuchowe są równie bogato prezentowane; proza w tych opisach ulega liryzacji, a także subiektywizacji). W opisach nędzy czy uniesień miłosnych pojawia się naturalizm. Symbolizm natomiast prezentowany jest w kilku scenach, ale przede wszystkim w obrazie śmierci Boryny. Jego ostatni siew ma wymiar symboliczny (odwołuje się do koncepcji mitycznych). Można to interpretować jako potwierdzenie związku człowieka z naturą, związku, który jest nierozerwalny lub jako odwołanie się do mitu ziemi, która daje początek wszystkiemu.
"Chłopi" Władysława Reymonta posiadają strukturę otwartą, występuje w nich przemieszanie fragmentów epickich z lirycznymi, język postaci jest zindywidualizowany. To także cechy typowe dla powieści modernistycznej.
Dzieło to jest jednym z największych epopei poświęconych życiu wiejskiemu.
