Stanisław Wokulski - bohater, zwany przez Rzeckiego Stachem, występuje w powieści jako bogaty kupiec galanteryjny. Jego przeszłość pokazuje jednak, iż nie zawsze żył w dostatku.
Wokulski urodził się w latach trzydziestych XIX wieku w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Był subiektem w kawiarni Hopfera. Młodzieniec postanowił jednak kształcić się. Wstąpił do Szkoły Przygotowawczej, zdał też egzamin do Szkoły Głównej (Wydział Matematyczno - Fizyczny). Nocami zdobywał wiedzę, w ciągu dnia pracował. Po pewnym czasie wciągnął się do pracy konspiracyjnej, w roku 1863 przerwał studia i wziął udział w powstaniu styczniowym. Został aresztowany i zesłany na Syberię. Powrócił do Warszawy w 1870 roku, gdzie zaczął poszukiwać pracy, co nie było łatwe. Dzięki pomocy Rzeckiego przyjęty został do sklepu Małgorzaty Minclowej, wdowy po Janie Minclu, rok później ożenił się z nią. W roku 1875 Minclowa zmarła, zostawiła Wokulskiemu sklep oraz trzydzieści tysięcy rubli gotówką. Stanisław wkrótce potem wyjechał do Turcji, gdzie podczas wojny rosyjsko - tureckiej wzbogacił się na dostawach żywności dla armii rosyjskiej, sklep zaś pozostawił w rękach Rzeckiego.
Wokulski to człowiek niezwykle uparty i ambitny. Aby móc zdobywać wiedzę, ciężko pracuje. Gdyby nie nieszczęśliwa miłość do Izabeli, być może zostałby sławnym wynalazcą bądź uczonym.
Stanisław przez całą powieść podąża w pogoni za sercem panny Łęckiej. Jest w niej bezgranicznie i ślepo zakochany. Idealizuje ją, ubóstwia, pragnie ją zdobyć przy pomocy fortuny. Zatapia się w marzeniu o szczęśliwym uczuciu, pięknym wnętrzu kobiety, którą kocha. Jest więc idealistą miłości.
Wokulskiemu nie są obojętne sprawy kraju. W czasie trwania akcji powieści usiłuje pomóc ludziom najuboższym. W jego głowie rodzą się idee przekształcenia Powiśla (dzielnicy biedoty) w piękne bulwary. Pomaga Wysockiemu i Mariannie. W życie usiłuje wcielać ideały pracy u podstaw oraz pracy organicznej (jest właścicielem spółki handlowej, prowadzi interesy).
Stanisław to człowiek o silnym charakterze i bogatej osobowości. Jest pracowity, uczciwy i dumny. Na świat arystokracji patrzy krytycznie, męczy go przebywanie w ich towarzystwie, lecz ze względu na Izabelę, stara się do tego świata zbliżyć. Jest indywidualistą, ma poczucie własnej wartości.
Wokulski jest osobowością na styku dwóch światów, posiada cechy bohatera romantycznego (udział w powstaniu styczniowym, poświęcenie młodości patriotycznej walce, konwenans i układy społeczne przeszkodą dla miłości romantycznej, uczucie do Izabeli to uczucie wszechogarniające - jest on typem kochanka na wzór Gustawa i IV części "Dziadów" Adama Mickiewicza, próba samobójcza, uratowanie bohatera i podjęcie przez niego trudu życia, niejasne zakończenie jego losów, tajemniczość) i pozytywisty (pragnienie wiedzy, zdobycie majątku ciężką pracą, istnienie na granicy dwóch światów: upadającego świata arystokracji - świat Izabeli i wstępującego świata kapitalizmu - kraina Wokulskiego, działalność filantropijna i społeczna, realizacja hasła pracy u podstaw).
Szuman nazywa Stanisława "człowiekiem czynu, który co mu przyszło do głowy, czy do serca wykonywał natychmiast", twierdzi też, że "stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk sprzed roku sześćdziesiątego i pozytywista z siedemdziesiątego".
Można usłyszeć o Wokulskim, iż "zginął, przywalony resztkami feudalizmu". Twierdzenie to nie jest pozbawione sensu. Gruzy to nie tylko ruiny zamku, ale też cały system kanonów arystokracji, których uosobieniem jest Izabela Łęcka.
Stanisław Wokulski nie jest postacią jednolitą. To idealista, społecznik, scjentysta, ale też człowiek ulegający namiętnościom. Jest marzycielem, ale również działaczem. Wokulski jest bohaterem tragicznym. To samotna postać, która zmaga się ze światem, ale i z samym sobą. Ma świadomość tego, iż jego uczucie do kobiety ma charakter fatalny, zna prawdę o wybrance, choć stara się jej nie dostrzegać.
Wokulski jest reprezentantem "straconego pokolenia", zarazem romantykiem i pozytywistą, posiada też cechy dekadenta. Jest tajemniczy, nieprzewidywalny.
Izabela Łęcka - to córka Tomasza Łęckiego. Izabela, którą ukształtował świat arystokracji - fałszywy i próżny - jest piękną, dumną, ale nieczułą kobietą myślącą tylko o swojej wygodzie. Bohaterka przebywa w świecie fantazji, mody i spotkań towarzyskich. Nie zna prawdziwego świata, nie chce go poznać. Pracę dobroczynną traktuje jako obowiązek, czasem nudny oraz możliwość pokazania się w nowym stroju.
Bohaterka jest pusta wewnętrznie, próżna, nie potrafi kierować swoim losem, dokonuje niewłaściwych wyborów, co sprawia, iż w gruncie rzeczy jest postacią głęboko nieszczęśliwą.
Doktor Szuman, żartując, stwierdził: "Cóż to, czy ma zamiar nawet Pana Boga kokietować, czy tylko chce po wzruszeniach odpocząć, ażeby pewniejszym krokiem wyjść za mąż?".
Tomasz Łęcki - to ojciec Izabeli, arystokrata, który popadł w długi i znalazł się na skraju bankructwa. Ma głębokie przeświadczenie o swej wartości, czuje się lepszy, bo jest arystokratą. Wokulskiego traktuje podobnie jak jego córka - widzi w nim finansowe wsparcie.
Prezesowa Zasławska - to szlachetna i mądra starsza kobieta, w kręgach ukazanej arystokracji jedyna pozytywna postać wcielająca w czyn idee pozytywistyczne. Do Wokulskiego nastawiona jest przychylnie, darzy go szacunkiem.
Baronowa Krzeszowska - kobieta nieznośna, wieczna intrygantka skłócona z sąsiadami. Jej złośliwość i zgorzkniałość swoje źródło bierze z nieszczęścia - straciła niegdyś córeczkę. To żona barona Krzeszowskiego - hazardzisty, pasjonata wyścigów konnych, na które roztrwonił majątek.
Pani Wąsowska - wdowa. Jest samodzielną i inteligentną kobietą z temperamentem. Jej jedynym zmartwieniem jest nuda.
Pani Stawska - to ideał pracowitości i uczciwości. Mieszka wraz z matką i córką w kamienicy zakupionej przez Wokulskiego. Baronowa Krzeszowska funduje jej proces o lalkę, którą rzekomo ukradła, a która tak naprawdę została stłuczona przez służącą. Pani Stawska darzy uczuciem Wokulskiego, lecz ten kocha inną kobietę.
Ignacy Rzecki - stary subiekt Wokulskiego i jego przyjaciel. To autor pamiętnika. Rzecki jest najstarszym przedstawicielem pokolenia idealistów (idealista polityczny). To zwolennik Napoleona, brał udział w Wiośnie Ludów i w powstaniu styczniowym. Ma więc za sobą bohaterską przeszłość żołnierza.
Bohater ten jest człowiekiem uczciwym, wrażliwym, skromnym, Wokulskiego kocha jak swego własnego syna.
Kazimierz Starski - młody arystokrata, bankrut i kobieciarz.
Julian Ochocki - sympatyczny młodzieniec, również arystokrata, zafascynowany nauką. Jest wynalazcą i badaczem, zainteresowaniom poświęca całe życie. To najmłodszy przedstawiciel pokolenia idealistów (idealista nauki). Wierzy w postęp i rozwój, jest indywidualistą nierozumianym przez środowisko.
Henryk Szlangbaum - Żyd, przyjaciel Wokulskiego. Ma pięcioro dzieci, które wychowuje na Polaków.
Michał Szuman - również Żyd, lekarz, który leczy za darmo, sam posiada pokaźny majątek. Bohater jest myślicielem, rozmawia z Wokulskim o jego wewnętrznych rozterkach.
Profesor Geist - mieszkający w Paryżu uczony przypominający średniowiecznych alchemików. Jest twórcą metalu lżejszego od powietrza. Wokulskiego pragnie namówić do współpracy.Matura Interiapl
Dwunasta część powtórki do matury w kolejny wtorek! A w niej: zestaw zadań z matematyki (stereometria) wraz z komentarzem przygotowanym przez naszego eksperta oraz opracowanie "Chłopów" (t. I) Władysława Stanisława Reymonta i "Nie-Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego.Chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych opracowaniach i zestawach zadań z matematyki? Dołącz do nas na Twitterze lub Facebooku. Tam na bieżąco informujemy o nowościach w naszym serwisie maturalnym.
