Piotr Nurowski

Piotr Nurowski miał wykształcenie wyższe. W 1967 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1981-1984 był słuchaczem Akademii Dyplomatycznej w Moskwie.

W czasie studiów Piotr Nurowski działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej, organizacji podporządkowanej PZPR. Szybko awansował i doszedł do stanowiska kierownika wydziału propagandy Zarządu Głównego ZMS.

Pod koniec lat 60. wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1977-1981 pracował w Wydziale Propagandy i Kultury PZPR, w tym przez trzy lata był jego kierownikiem.

W latach 1973-1976 Piotr Nurowski był radnym Rady Narodowej m.st. Warszawy.

W latach 80. Piotr Nurowski związał się z Ministerstwem Spraw Zagranicznych (od 1981 r.). Do 1984 r. pracował w ambasadzie Polski w Moskwie jako jej pierwszy sekretarza. Po dwóch latach pracy w MSZ w Warszawie był od 1986 do 1991 r.  radcą ambasady w Rabacie w Maroku.

W latach 90. Piotr Nurowski nawiązał współpracę biznesową z Zygmuntem Solorzem, m.in. brał udział w tworzeniu telewizji Polsat. Był członkiem zarządu (1992-1998), a później - rady nadzorczej Polsatu (1998-2010).

Dwukrotnie był prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (w latach 1973-1976 oraz 1978-1980). Na pierwszą kadencję był wybrany w wieku 28 lat. Był wtedy najmłodszym prezesem narodowego związku sportowego na świecie.

W ostatnich latach życia Piotr Nurowski był prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego (2005-2010). W 2005 r. wystartował w wyborach na prezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego i pokonał obu kontrkandydatów - ówczesnego szefa Stanisława Stefana Paszczyka oraz Adama Giersza. W 2009 roku powierzono mu pełnienie tej funkcji na kolejną czteroletnią kadencję.

W 2010 roku wybrano go ponownie w skład Komitetu Wykonawczego Narodowych Komitetów Olimpijskich Europy i powierzono kierowanie po raz drugi Komisją Mediów.

17 kwietnia 2010 r., w roku zdobycia przez polskich sportowców rekordowej liczby sześciu medali zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver, miał złożyć sprawozdanie na dorocznym zjeździe PKOl.

Jego działalność na rzecz sportu była powszechnie ceniona. Jak podkreśla wielu wspominających Piotra Nurowskiego, sport był jego pasją od najmłodszych lat. Sportowcy, działacze i kibice zapamiętają Piotra Nurowskiego jako ogromnego pasjonata sportu i sprawnego działacza. Już w szkole był spikerem na stadionie w Sandomierzu, a po ukończeniu studiów przez krótki czas był sprawozdawcą sportowym w Polskim Radiu.

Piotr Nurowski zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej w Smoleńsku. Leciał na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Został pochowany w Alei Zasłużonych na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Piotr Nurowski był żonaty. Miał dwie córki.