<div><h2>Piotr Jaroszewicz - wykształcenie i działalność zawodowa</h2></div><div><div>Piotr Jaroszewicz ukończył <b>Wyższy Kurs Nauczycielski </b>i <b>pedagogikę</b>. Pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej. </div><div><br /></div><div>Następnie Piotr Jaroszewicz pełnił funkcję <b>dyrektora szkół powszechnych</b> w Michałówce, Pilawie i Borowiu. Był członkiem Związku Młodzieży Wiejskiej RP "Wici" oraz Związku Nauczycielstwa Polskiego. </div></div><div><div><br /></div><div>W 1939 r. trafił na tereny okupowane przez <b>ZSRR</b>, był deportowany do <b>Archangielska </b>i <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-kazachstan,gsbi,4163">Kazachstanu</a></b>, gdzie pracował przy wyrębie lasu i z powodu tyfusu nie mógł wstąpić do <b>Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR</b>. </div></div><div><h2>Piotr Jaroszewicz - służba w wojsku</h2></div><div><div>W 1943 r. Piotr Jaroszewicz wstąpił do <b>1. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR </b>jako <b>pisarz-magazynier</b>. Szybko awansował, obejmując m.in. <b>funkcję zastępcy dowódcy batalionu </b>ds. polityczno-wychowawczych. </div><div><br /></div><div>Następnie <b>kierował Wydziałem Polityczno-Wychowawczym 2 Dywizji Piechoty</b>, a potem 1 Armii Wojska Polskiego jako <b>szef zarządu ds. polityczno-wychowawczych</b>. W ciągu 28 miesięcy awansował od <b>szeregowca do generała</b>. </div><div><br /></div><div>Po wojnie pełnił wysokie funkcje w wojsku i administracji państwowej, m.in. <b>wiceministra obrony narodowej</b>, aż do przeniesienia do rezerwy w 1960 r. </div></div><div><div><h2>Piotr Jaroszewicz - działalność polityczna </h2></div></div><div><div>Od 1944 r. <b>był członkiem Polskiej Partii Robotniczej</b>, a od 1948 r. <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-polska-zjednoczona-partia-robotnicza-pzpr,gsbi,1491"><b>Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej</b></a>. Był posłem na <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-sejm-rzeczypospolitej-polskiej,gsbi,38"><b>Sejm</b></a> (1947-1985), <b>wicepremierem </b>(1952-1970) i <b>premierem </b>(1970-1980).</div><div><br /></div><div>W latach 1948-1951 Piotr Jaroszewicz pełnił funkcję <b>prezesa Polskiego Związku Tenisowego</b>.<br /></div><div><br /></div><div>W jego rządzie <b>anulowano decyzję o pozbawieniu obywatelstwa </b>m.in. <b>gen. Andersa</b>, choć uchwały nie opublikowano. Był <b>współtwórcą manewru gospodarczego z 1976 r.</b>, który wywołał <b>protesty w Ursusie i Radomiu</b>. </div><div><br /></div><div><b>Piotr Jaroszewicz został usunięty z funkcji premiera </b>w 1980 r.<b>, a następnie został</b> <b>wykluczony z PZPR </b>w 1981 r. Po stanie wojennym był internowany jako członek ekipy <b>Edwarda Gierk</b>a. </div></div><div><h2>Piotr Jaroszewicz - śmierć</h2></div><div><div><b>Piotr Jaroszewicz został zamordowany razem z żoną Alicją </b>w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1992 r. <b>w swoim domu w Aninie</b> (warszawskie osiedle). Był torturowany i uduszony. Sprawców i motywu zbrodni nie ustalono, a <b>proces zakończył się uniewinnieniem domniemanych sprawców.</b></div></div><div><div><br /></div><div>W 2007 r. pojawiła się hipoteza, że <b>morderstwo mogło być związane z niemieckimi dokumentami z czasów II wojny światowej </b>przechowywanymi przez Piotra Jaroszewicza. Śledztwo wznowiono w 2017 r., jednak w 2024 r. <b>sąd ponownie uniewinnił oskarżonych</b>. </div></div><div><h2>Piotr Jaroszewicz - życie prywatne</h2></div><div><div>Piotr Jaroszewicz był <b>dwukrotnie żonaty</b>. Z Oksaną Stefurak <b>miał dwoje dzieci</b>: Andrzeja i Alinę. Jego drugą żoną była Alicja Solska-Jaroszewicz, z którą <b>miał syna </b>Jana. </div></div><div><div><br /></div><div>Piotr Jaroszewicz pasjonował się <b>numizmatyką i notafilią </b>(notafilistyka - badani papierowych znaków pieniężnych oraz banknotów, odrębna gałąź numizmatyki). W numizmatyce polskiej utrwaliło się pojęcie <b>"wzór Jaroszewicza"</b>, oznaczające przygotowywane dla niegobanknoty z napisem "WZÓR".</div></div>