Oktawa Wielkanocna

Oktawa Wielkanocna jest najważniejszą oktawą liturgii Kościoła.

Oktawa Wielkanocna trwa osiem dni, co nawiązuje do symboliki liczby osiem w chrześcijaństwie, związanej z odradzaniem się przez chrzest i zmartwychwstanie. W ten sposób Kościół podkreśla znaczenie tego okresu w roku liturgicznym. 

Tradycja obchodzenia Oktaw Wielkanocnych sięga IV wieku, kiedy to była częścią wtajemniczenia chrześcijańskiego dla neofitów ochrzczonych podczas Liturgii Paschalnej. W tym okresie odbywały się katechezy, które miały na celu wprowadzenie nowo ochrzczonych w tajemnice wiary chrześcijańskiej. 

 

Współcześnie Oktawa Wielkanocna jest okresem, w którym Kościół celebruje zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Każdy dzień oktawy ma rangę uroczystości, co oznacza, że w tym czasie nie obowiązują posty ani wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, nawet w piątek.

Podczas Oktawy Wielkanocnej liturgia jest ukształtowana w sposób szczególny. W czasie każdej mszy dodaje się podwójne alleluja w rozesłaniu, a teksty mszalne koncentrują się na spotkaniach Zmartwychwstałego z uczniami, takimi jak Maria Magdalena czy uczniowie idący do Emaus.

W tym czasie wierni są zachęcani do uczestnictwa w eucharystii czyli mszy świętej.

 

Ostatnim dniem Oktawy Wielkanocnej jest Niedziela Miłosierdzia Bożego, ustanowiona przez papieża Jana Pawła II. Wcześniej ten dzień był znany jako Biała Niedziela, kiedy to neofici, ochrzczeni w Wigilię Paschalną, uczestniczyli w procesji do kościoła.