Marek Borowski

Marek Borowski ukończył międzynarodowe stosunki gospodarcze na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, uzyskując tytuł magistra ekonomii. Ukończył także studia podyplomowe na Wydziale Finansów Szkoły Głównej Planowania i Statystyki.

W 1968 roku rozpoczął pracę w Domach Towarowych "Centrum" w Warszawie, na początku na stanowisku sprzedawcy. Pięć lat później wyjechał na staż do francuskich domów towarowych. Pracował w tym miejscu do 1982 roku. 

W 1967 r. Marek Borowski wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, jednak po roku, z powodu zaangażowania w protesty marca 1968 r. został usunięty. Wrócił w szeregi PZPR w 1975 r. i był w partii aż do jej rozwiązania.

W 1982 r. Marek Borowski został zastępcą dyrektora, a następnie dyrektorem departamentu ekonomicznego w Ministerstwie Rynku Wewnętrznego. Od 1989 roku był wiceministrem rynku wewnętrznego w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, a w 1990 r. - w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego.

W styczniu 1990 r. był współzałożycielem Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (SdRP), a następnie wiceprzewodniczącym partii.

W październiku 1991 r. został posłem na Sejm. W latach 1991-2005 był posłem na Sejm I, II, III, IV kadencji.

Od 26 października 1993 r. był wicepremierem i ministrem finansów w rządzie Waldemara Pawlaka - do 8 lutego 1994 r., kiedy podał się do dymisji po niekonsultowanym z nim odwołaniu Stefana Kawalca ze stanowiska wiceministra finansów.

Od 1995 r. Marek Borowski był ministrem-szefem Urzędu Rady Ministrów w rządzie premiera Józefa Oleksego. Po dymisji rządu w lutym 1996 r. został jednym z wicemarszałków Sejmu z ramienia SLD. Funkcję tę sprawował do października 2001 roku, kiedy to upłynęła III kadencja Sejmu.

19 października 2001 został wybrany na urząd marszałka Sejmu IV kadencji i był nim do rezygnacji złożonej 20 kwietnia 2004 r.

26 marca 2004 r. wraz z innymi działaczami Lewicy założył Socjaldemokrację Polską, a następnie startował do Sejmu z ramienia SDPL, jednak nie uzyskał mandatu.

W wyborach prezydenckich w 2005 r. starował jako kandydat SDPL z poparciem ustępującego Aleksandra Kwaśniewskiego, jednak w pierwszej turze doznał niepowodzenia, zajmując czwarte miejsce. W drugiej turze udzielił poparcia Donaldowi Tuskowi. Ostatecznie prezydentem RP został Lech Kaczyński.

W 2006 roku współtworzył koalicję Lewica i Demokraci w celu udziału w wyborach samorządowych. Odniósł wyborczą porażkę jako kandydat na prezydenta Warszawy. Uzyskał jednak mandat radnego sejmiku województwa mazowieckiego i został przewodniczącym klubu radnych Lewica i Demokraci. 

W wyborach parlamentarnych w 2023 r. został senatorem XI kadencji.

Marek Borowski otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień. W 2002 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela Piły.

W 2002 roku otrzymał estoński Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy, przyznano mu także Order Uśmiechu.

W 2005 r. otrzymał litewski Krzyż Wielki Orderu "Za zasługi dla Litwy".

Od 2014 r. jest Oficerem Legii Honorowej najwyższego odznaczenia nadawanego przez Francję.

Marek Stefan Borowski jest synem Wiktora Borowskiego, który przed drugą wojną światową był działaczem Komunistycznej Partii Polski, a po wojnie  był dziennikarzem, pełniąc m.in. funkcję redaktora naczelnego "Życia Warszawy" oraz Janiny z domu Piotrowskiej. Marek Borowski jest bratankiem Bronisława Bermana, działacza komunistycznego pełniącego funkcję sekretarza Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Komunistycznej (KC ZMK) i Sekretariatu Krajowego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy.

Marek Borowski jest żonaty z Haliną Borowską. Małżeństwo ma syna, Jakuba. Jest dziadkiem Antoniego Borowskiego i Kajetana Borowskiego.

Marek Borowski prywatnie kolekcjonuje korkociągi.