Zaduszki

Dzień 2 listopada jako dzień modlitw za dusze zmarłych wyznaczył Odylon, który był opatem klasztoru benedyktyńskiego w Cluny (Francja) pod koniec X wieku. Oficjalnie Dzień Zaduszny został wpisany do kalendarza liturgicznego w 1311 roku. Od tego czasu nastąpiło upowszechnianie Zaduszek w całym Kościele katolickim.

Zaduszki - obrzędy kościelne

Wpisanie Zaduszek do kalendarza liturgicznego przez Watykan w 1311 roku spowodowało wprowadzenie specjalnej formuły na Dzień Zaduszny. Obchody liturgiczne Zaduszek obejmują oficjum, trzy msze oraz procesję.

W polskim Kościele katolickim obowiązkowym elementem obchodów są wypominki. Jest to forma modlitwy błagalnej za zmarłych, która polega na wyczytywaniu ich imion. Najstarsze wzmianki dotyczące tego zwyczaju pochodzą z "Kazań gnieźnieńskich" spisanych na początku XV wieku prawdopodobnie przez Łukasza z Wielkiego Koźmina.

Zaduszki - zwyczaje

W polskich zwyczajach ludowych Zaduszki były związane z kultem zmarłych, a obrzędy odprawiane na wschodzie Polski uważane są za relikty pogańskiego kultu przodków. Zwyczaje związane z Dniem Zadusznym były inspiracją do stworzenia przez Adama Mickiewicza "Dziadów".

W wierzeniach ludowych dużą rolę odgrywała noc zaduszkowa z 1 na 2 listopada. Tej nocy starano się nie wychodzić z domu, gdyż uważano, że dusze uwolnione z czyśćca powracają na ziemię i błąkają się po polnych drogach, szukając pomocy.

W zwyczajach ludowych ludzie w Zaduszki odwiedzają cmentarze i przyozdabiają groby. W miarę upływu czasu te czynności zostały przeniesione na 1 listopada i Uroczystość Wszystkich Świętych.