<h2>Powstanie i historia MI5</h2><b>Służba Bezpieczeństwa</b> została założona w 1909 roku i wywodziła się z <b>Biura Służb Tajnych</b>. Celem powołania <b>MI5</b> była przede wszystkim koncentracja na działaniach<b> Cesarstwa Niemieckiego.</b> W początkach funkcjonowania Służba Bezpieczeństwa była podzielona na dwie sekcję:<b> morską i wojskową</b>. Ich ewolucja doprowadziła do reorganizacji i powstania sekcji, które specjalizowały się odpowiednio w działaniach wywiadowczych oraz kontrwywiadowczych.<div><br /></div><div>Działania<b> MI5</b> przed wybuchem I wojny światowej oraz w jej trakcie wpłynęły na<b> ograniczenie możliwości szpiegowskich Niemiec oraz Związku Radzieckiego.</b> Po zakończeniu działań wojennych brytyjscy politycy uznali <b>MI5</b> za zbędny departament, co przyczyniło się do znacznego zmniejszenia budżetu (ze 100 000 funtów do 35 000 funtów), a także redukcji stanu osobowego (z 800 oficerów do jedynie 12).</div><div><br /></div><div><b>Zła passa</b> <b>MI5</b> trwała przez cały okres międzywojenny, a po wybuchu <b>II wojny światowej</b> i próbie dojścia do władzy <b>Winstona Churchilla</b> na początku lat 40. XX wieku Służba Bezpieczeństwa <b>była bliska upadkowi.</b> Jednym z nielicznych sukcesów <b>MI5 </b>w czasie II wojny światowej było stworzenie i wdrożenie<b> tzw. systemu podwójnego krzyża</b>, który polegał na oferowaniu przechwyconym agentom uniknięcia ścigania w zamian za szpiegowanie na rzecz Wielkiej Brytanii.</div><div><br /></div><div>Po II wojnie światowej wyzwaniem dla <b>MI5 </b>było rozpoczęcie <b>zimnej wojny</b> (i związane z tym działania<b> <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-kgb-komitet-bezpieczenstwa-panstwowego-przy-radzie-ministrow,gsbi,1447">KGB</a></b>) oraz zagrożenia związane z <b>międzynarodowym terroryzmem</b>. Na początku lat 70. XX wieku <b>MI5</b> odegrała kluczową rolę w <b>rozbiciu radzieckiego pierścienia szpiegowskiego</b>, co zakończyło się wydaleniem z Wielkiej Brytanii <b>105 pracowników ambasady ZSRR.</b></div><div><br /></div><div><b>Największą porażką w historii MI5 była prawdopodobnie niemożność zatrzymania pracy szpiegowskiej tzw. Cambridge Five.</b> Była to grupa pięciu absolwentów Uniwersytetu Cambridge, którzy od lat 30. XX wieku przekazywali istotne informacje Związkowi Radzieckiemu. Wśród nich byli:<ul><li><b>Donald Maclean </b>– brytyjski dyplomata, uciekł z Wielkiej Brytanii w 1951,</li><li><b>Guy Burgess</b> – brytyjski dyplomata, uciekł z Wielkiej Brytanii w 1951,</li><li><b>Harold Philby</b> – oficer MI6, uciekł z Wielkiej Brytanii w 1963,</li><li><b>Anthony Blunt</b> – geodeta i pracownik MI5,</li><li><b>John Cairncross </b>– naukowiec, urzędnik państwowy, tłumacz, literaturoznawca i pisarz.</li></ul><b>Blunt i Cairncross</b> nie uciekli z Wielkiej Brytanii, lecz przedstawili swoje kompleksowe wyjaśnienia w zamian za immunitet. <b>Cambridge Five</b> to najgroźniejsza ujawniona do tej pory grupa szpiegowska, która działała na terenie Wielkiej Brytanii.<h2>MI5 – organizacja</h2><b>Brytyjska Służba Bezpieczeństwa</b> podlega bezpośrednio <b>Ministerstwu Spraw Wewnętrznych</b>. Na czele<b> MI5 </b>stoi <b>dyrektor generalny</b>, którego wspiera<b> Wydział Bezpieczeństwa Wewnętrznego</b>, sekretariat dyrektora generalnego, dział prawny oraz oddział służb informacyjnych. Drugą najważniejszą postacią w <b>MI5</b> jest zastępca dyrektora generalnego. Odpowiada on za działalność operacyjną służb oraz wydziały: <b>międzynarodowego antyterroryzmu,</b> <b>operacji antyterrorystycznych, a także operacji technicznych i inwigilacji.</b> Dodatkowo zastępca dyrektora generalnego odpowiada za działanie <b>Centrum Doradztwa Bezpieczeństwa Narodowego.</b><br /></div>